Megjithëse
i shkurtër në kohë, Bajrami është një pjesë e bekuar kohe që mbart në
vetvete begatinë, bereqetin, mirësinë dhe gëzimin e javëve, madje të
muajve të tërë.

Bajrami nuk është gëzimi i të lënit pas të muajit të Ramazanit dhe
lirisë së të ngrënit e të pirit pa kufi, ai është një lehtësim i
shpirtit, është kënaqësia e brendshme që buron prej shpresës së
përmbushjes së adhurimit dhe përfitimit të faljes prej Allahut,
Mëshiruesit Fuqiplotë.

Bajrami është dita kur takohet forca e të pasurit me dobësinë e të
varfërit në dashuri, mëshirë dhe drejtësi e sendërtuar në zekat,
bamirësi dhe përkrahje.

Bajrami është dita e lehtësimit të brengave, është dita e shpresave
të reja, është dita e të kujtuarit për njëri-tjetrin, është dita e një
jete të re, e pendesës për gabimet dhe e projekteve të veprave të mira,
dita kur mëritë, hatërmbetjet, xhelozia dhe smira marrin fund, është
dita kur falen gabimet e të tjerëve, është dita e ripërtëritjes së
vëllazërisë, miqësisë dhe dashurisë për njeriun dhe njerëzoren. Bajrami
është solidarizim me masat. Për ata që nuk kanë asnjë mundësi materiale
është buzëqeshje, është përkrahje shpirtërore, është lutje e sinqertë
për çdokënd.

Bajrami është simbol i paqes, qetësisë shpirtërore, lartësimit të
Allahut dhe shpresës së arritjes së kënaqësisë së Krijuesit që është
qëllimi final për besimtarin.

Në Bajram ka një përkujdesje tjetër hyjnore, ka një këndvështrim plot
surpriza prej përtej qiejve, të tillë që nuk mund të arrihet në
dhjetëra ditë apo javë e madje edhe më shumë që nuk janë Bajram.

Ne e dimë që çdo mirësi dhe adhurim merr vlerë në masën e pranimit
dhe këndvështrimit që Allahu ka në të, prandaj mund të themi që Bajrami
është kohë gëzimi, sepse Allahu kështu e ka kërkuar të jetë; padyshim që
ky gëzim do të jetë i lidhur dhe në përpjesëtim të drejtë me vlerësimin
dhe njohjen e domethënies së bukurive dhe gëzimit që Bajrami përshpërit
ëmbël në shpirtin e besimtarit.

Sigurisht që është e vështirë që të përfitojë prej bukurive
shpirtërore dikush që e konsideron Bajramin si kohën e hakmarrjes prej
të qëndruarit një muaj pa ngrënë e pa pirë dhe që u rikthehet të gjitha
mëkateve që i ka pas braktisur përkohësisht në Ramazan. Por janë ata që
ruajnë seriozitetin dhe kujdesin që kanë në Ramazan, ata që sikurse janë
larguar prej gjërave të lejuara nga syfyri në Iftar, largohen tashmë
nga të ndaluarat në kohët e tjera, të tillët që do të mund të përgëzohen
me mirësi të ngjeshura të javëve pse jo dhe të muajve të tërë. Për ta
Bajrami është trashëgimtari i denjë i Ramazanit, pra sevapet e premtuara
në Ramazan kanë kohën më të përshtatshme për t’u arritur pikërisht në
Bajram.

Botëkuptimi dhe pritshmëria jonë prej Bajramit është sihariqi i
faljes; Bajram i vërtetë për besimtarin është pastrimi prej mëkateve.

Faktikisht ne akoma nuk e kemi marrë shpërblimin e premtuar për
agjërimin e mbajtur, sepse Allahu thotë: “Agjërimi është për Mua, dhe
unë e jap shpërblimin e tij”, madje është e pamundur të konceptojmë me
receptorët tanë lëndorë këndvështrimin dhe trajtimin e posaçëm që Allahu
na ka premtuar, por ne i besojmë aq fort premtimit të Tij, saqë duket
sikur e ndiejmë aromën e mirësive që Ai ka përgatitur për ne. Për dikë
që nuk e njeh botën plot mister të besimit këto mund të duken si fantazi
dhe romanca, ndërsa zemrat që kanë provuar ëmbëlsinë e besimit e dinë
fare mirë se Allahu që na solli prej hiçit në ekzistencë, që na dhuroi
jetën dhe aftësinë ta jetojmë atë, që na krijoi si njerëz dhe jo diçka
tjetër, që na vuri në shërbim diellin e hënën, qiellin e tokën e çka mes
tyre, që na dha mirësi pa fund e pa u kursyer, padyshim që do të na
ringjallë në botën e amshuar për të na falur më shumë, sa të na habisë e
të na mrekullojë me surpriza që, bazuar në përshkrimin profetik, nuk
kanë mundur të hyjnë as në imagjinatën tonë.

Ne besojmë në madhështinë e Zotit, besojmë që thesarët e pasurisë së
Tij nuk mbarojnë, sikurse besojmë që Ai do të na japë shumë e shumë herë
më tepër se pritshmëritë tona.

Festa jonë e Bajramit nuk i ngjan festave të kulturave të tjera. Edhe
në Bajram qëndrimi i besimtarit reflekton seriozitet me gjithë gëzimin
që Bajrami i dhuron, në sjelljet e tij nuk ka tepri, në lëvizjet e tij
nuk mungon ekuilibri, ai feston por nuk llastohet, në këndvështrimin e
tij pasqyrohet edukata Kuranore.

Sikurse në kohët e tjera edhe në Bajram besimtarët janë të hapur ndaj
Urdhrave të Allahut dhe të Dërguarit, në marrëdhëniet me të tjerët ata
karakterizohen nga ndjenja e dhembshurisë, dashurisë dhe respektit.

Bajrami është festë, është simbol i gëzimit, paqes dhe mirësisë. Zoti kështu e ka zgjedhur, prandaj neve na takon ta vlerësojmë.

“E kush madhëron dispozitat (simbolet) e Allahut, ajo është shenjë e devotshmërisë së zemrave.”(Kur’an, Haxh: 32)

Le të gëzojmë dhe ta shijojmë me shpirt e me zemër këtë festë të bukur e plot hijeshi!