![[Temë Islame] Puno për të dy jetët! Puno_p10](https://i.servimg.com/u/f39/14/06/96/38/puno_p10.png)
Ç’po ndodh me këtë botë që na rrethon, nga çdo anë na ofron modele të ndryshme. Jemi njerëz të krijuar prej një pike të ujit ose më mirë të themi prej një asgjëje. Ne në këtë botë kemi ardhur që të bëjmë përgatitje sa më shumë për botën tjetër siç thuhet nga populli, "çka do të mbjellim këtu, do të korrim atje," kjo botë është si një bahçe e gjelbër mahnitëse që mahnit shumicën e njerëzve. Epshet e kësaj bote janë ëndrra nga të cilat shtohet gjumi i neglizhencës.
Nëse ndalemi dhe vështrojmë rrugën e lumturisë së kësaj bote në skaj të së cilës gjenden aventurat sentimentale, menjëherë shijojmë ëmbëlsinë e saj të rrejshme, mirëpo kur na tërheq syrin reflektimi i dritës që ndriçon hapësirën e pakufizuar e që është dashuria ndaj Allllahut xh.sh., ndjejmë mangësinë e asaj shpirtërores.
O njeri ! Mos lejo që zemra jote të vdesë nga frika, gjërat e ngurta të të mallëngjejnë dhe t’i dorëzohesh plogështisë. Kjo dynja është një urë në detin e shkatërrimit, prandaj mësoje notin me kohe, sepse nuk ka asnjë garanci për zbulimin e gjurmëve e as se s’do të na godasë ndonjë furtunë shkatërruese. Sa më shume të kesh kujdes prej saj, aq më i sigurt je dhe sa më tepër ta shikosh i dëshpëruar më shumë lumturohesh.
Meqë e dimë qartë se njeriu është krijesë e vetme mes qindra mijëra gjallesave tjera që posedon fuqinë e të menduarit, duhet të përpiqemi duke kërkuar dituri , ashtu si bleta që thith nektar nga një lule në tjetrën. Dituria është ajo që na bën dritë kur ne gjendemi në mes të errësirës. All-llahu xh.sh. në Kur'an thotë:"O Njeri ! All-llahu është që krijoi tërë gjithësinë dhe ty si një pjesë të saj, Ai që çdo gjë që gjendet në natyrë ta ka nënshtruar dhe ta ka vënë në shërbimin tënd."
Njeriu si krijesë e vogël në mes trupave të mëdha , me jetë të shkurtër dhe të kufizuar që vazhdimisht e ndjekin epshi dhe lakmia, pranoi barrën më të rendë mbi supet e tij, “amanetin”, por megjithatë All-llahu na dërgoi shembuj konkret për njerëzinë, pejgamberët a.s.. All-llahu xh.sh., në Kuran thotë: "Ju kishit shembullin më të lartë në të dërguarin e All-llahut, për atë që shpreson në shpërblimin e All-llahut dhe në botën tjetër, dhe e përmend All-llahun shumë.” Ekzistenca e njeriut nuk është e kotë, duhet të zbatojmë detyrën dhe misionin tonë, duke shijuar jetëgjatësinë që është pasuria më e çmuar për ne, mos të harrojmë edhe pjesën e caktuar të kësaj bote për ta fituar lumturinë e botës tjetër.
Njeriu është qenie dualiste që posedon dy natyra, atë materiale dhe shpirtërore. Ushqimi i asaj shpirtërores është feja, faktor i pamohueshëm për burimin e mirësisë, paqes, dashurisë etj.
Shpirti është ai i cili e dërgon trupin të bëjë vepra, qofshin ato të mira apo të këqija ! Të arrijmë që cilësitë tona të jenë butësia, drejtësia, sinqeriteti, guximi etj., që na shpijnë në rrugë të drejtë dhe na shmangin nga rruga e devijuar.
Muhammedi a.s ka thënë: "Atë që do te jetë i kujdesshëm, i ndjeshëm dhe i butë All-llahu do ta rruaj nga zjarri." Ata që do të na shoqërojnë gjatë jetës në varr dhe në ahiret janë veprat tona, andaj të mundohemi të punojmë vepra që do të na bëhen ndihmesë e që në botën tjetër të jenë mbresëlënëse për të gjithë të pranishmit!
All-llahu të gjithëve na krijoi me një qellim të caktuar e ai është të jetojmë sikur nuk do të vdesim kurrë, kjo botë në krahasim me Xhennetin është Xhehenem, kjo botë në krahasim me Xhehenemin është Xhennet, po sikur të bëjmë krahasimin e Xhennetit dhe Xhehenemit! Vallë kush na del më i bukur?! Kuptohet është Xhenneti ai që ngjall flakë e dashuri në shpirtin mëkatar të çdo robi ! Jemi robër të All-llahut, duhet ta jetojmë këtë jetë vetëm për hir të Tij.
Allahu në Kur'an thotë: "Thuaj namazi im, kurbani im, jeta dhe vdekja ime, të gjitha janë për All-llahun, Zotin e botëve." Namazi është dritë që plotëson hapësirën në mes tokës dhe qiellit.
Duhet të punojmë, të shohim, të dallojmë të mirën nga e keqj, pse të mos bëhemi nga ata që thonë sikur lotët të më shndërroheshin në gjak unë nuk do ta lë fenë e All-llahut, pse të mos bëhemi nga ata që e flijojnë jetën për hir të All-llahu, pse janë sëmurë këto zemra?!
All-llahu xh.sh në Kur'an ka thënë: "Nëse robi im më afrohet një pëllëmbë Unë i afrohem një kut, nëse robi im më afrohet një kut Unë i afrohem një pash, nëse ai më afrohet duke ecur Unë i afrohem me vrap." Sikur të mendojmë se secili sekondë është i fundit për ne, atëherë do të vepronim vepra të bukura, po All-llahu në brendësinë e jetës së njeriut i vuri sprovat që të shohë se a mundë njeriu te pranojë atë që vjen nga ana e Tij. Sprovimet nuk u shtojnë gjë tjetër besimtareve, vetëm se imanin dhe dorëzimin Allllahut.
Kur dëgjoj të rrahurat e zemrës time, tingujt e zemrës më pyesin për kë jetoj, për të tjerët a për diç a dikë tjetër ! Pastaj fillon truri të mendojë për kë realisht i kryej të gjitha këto vepra dhe e jetoj këtë jetë, mos vallë për vete?! E më vjen sikur dikush më përgjigjet e më thotë pjesa më e madhe është për ty, këtu përfshihet Ahireti, kurse pjesa tjetër në këtë botë është për prindërit, për fenë, për kombin.
Kush nuk do të dëshironte që në ditën e Kijametit të jemi të shpëtuar, të mos turpërohemi para Allahut, andaj duke filluar nga vetja, duke e praktikuar vetë unë dhe ti t’ua përcjellim si këshillë të tjerëve, të mos e hedhin veten në zjarr me duart e veta. Ta bëjmë të kundërtën, të shpëtojmë veten duke punuar në këtë botë që në botën tjetër të jemi në rehati e në afërsi të të dashurit tonë Muhammedit a.s., që të kemi mundësinë të shohim dritën e bukur të Allahut, askush nuk do dëshironte të mos shihte Allahun po Atë do mund ta shohin vetëm të drejtit e të devotshmit, me një fjalë ata që urdhrat e Tij i kanë çuar në vend. Të themi, namazi është pjesë e jetës time, kënga e zemrës time.
Në fund shpresoj të gjithë ta dimë vlerën e kësaj feje, të këtij dini dhe t’i mësojmë normat që na janë dhënë, të jemi sa më të sinqerte e sa më të drejtë në veprat tona, këtu të mbjellim që në të përhershmen të korrim.
Njeriu ka katër jetë dhe secila është më e gjatë se tjetra, e para në bark të nënës e cila është e shkurtër, e dyta në këtë botë, e treta në varr dhe e katërta në botën e amshueshme.
Pra, fillohet prej nga më e shkurta deri te e përhershmja, e pra parashtroi një pyetje vetes, pse të mos punoj unë për të përhershmen , çka më pengon mua? Puno për këtë botë sikurse gjithmonë do të jetosh, ndërsa puno për botën tjetër sikurse nesër do të vdesësh”
Marur nga Revista "Ikre" Revist e nxenësve të Medreses Isa beu
Autore: Eda Kurtishi
Blenda Selimi II-A
Paralelja e Vajzave - Shkup
![[Temë Islame] Puno për të dy jetët! Empty](https://2img.net/i/fa/empty.gif)
Thu 23 Mar 2023 - 2:31 nga 
