Muhamed Hasan
Tregon dijetari i njohur Muhamed Hasani se një herë ishte ftuar të mbante një ligjërim në Meke. Para se të fillonte ligjërimin i ishte afruar një njëri i thjesht, i pa njohur.
Kishte kërkuar prej tij duke iu betuar që të mos e fillonte ligjërimin përderisa nuk e dëgjon fjalimin e tij.
Muahmed Hasani e kishte ftuar që të dilte para të pranishmëve dhe të thoshte atë që kishte për të thënë.
Burri doli dhe e fillojë fjalimin e tij duke treguar se si kishte udhëtuar për në Britani, Amerikë dhe Francë në kërkim të shërimit por që fatkeqësisht Allahu xh,sh nuk i kishte caktuar shërim.
Fjalimin e tij e vazhdoi ''Një ditë prej ditësh isha duke shikuar televizionin dhe rastësisht hasa në transmetimin e drejtpërdrejtë të namazit nga Meke-ja e bekuar. Fillova të qaja dhe pastaj kërkova nga bijtë e mi që të më dërgonin tek shtëpia e Mbretit. Djemtë ishin stepur nga kërkesa, të çuditur më pyetnin se kush është ky?? Në shtëpinë e cilit mbret dëshiroj të shkojë?? Dhe mbi të gjitha ishin të habitur se si unë, një njëri i gjymtë mund të arrijë të hyjë në shtëpinë e ndonjë mbreti, dhe se cili është ai mbret që do të më pranonte''?!.
"Dua të shkoj tek Mbreti i mbretërve, tek Zotëruesi i gjithësisë, tek Ai i cili në dorë ka çdo gjë, dua thjeshtë të shkoj në Umre", vazhdojë tregimin e tij.
"Umre! E si do të shkosh në Umreh ndërsa ti nuk mund të lëvizësh"!?, pyetnin djemtë.
"Më bëni një rezervim me aeroplan privat dhe shpenzimet mbuloni nga të hollat e mia".
Çka është me rëndësi, e morën dhe e dërguan në Meke. E futën në xhami. Ndërsa plaku e vazhdonte rrëfimin e tij, "Vallahi o biri im, me futën brenda me anë të kërrigës lëvizëse dhe iu kërkova që të më afronin sa më afër Qabës".
Pastaj e vazhdoi tregimin e tij duke na rrëfyer se si e kishin afruar djemtë e tij deri afër Qabes dhe se si kishte qëndruar për orë të tëra duke e lutur Allahun xh,sh me vetëm një dua, me vetëm një lutje dhe këtë për arsye se nuk dinte më shumë, kjo për arsye të injorancës së tij ndaj Fesë.
'' Me orë të tëra qëndrova pran Qabes dhe e lutja Allahun xh,sh me të vetmen lutje, duke i thënë: Unë nuk dal nga këtu o Allah, vetëm se duke ecur në këmbët e mia apo duke më bartur për në varreza''!!. Këtë dua, dhe vetëm këtë dua e përsëritja, mandej fillova të bërtisja duke e përsëritur vetëm këtë dua, vazhdonte rrëfimin e tij.
Kështu kishte vazhduar derisa ishte lodhur, derisa truri i tij kishte pësuar krizë nervore dhe për këtë e kishte zënë gjumi, gjatë kohës sa po kotej në gjumë kishte parë ëndërr. Kishte parë ëndërr se si po e thërrisnin në telefon dhe po i kërkonin që të ngrihej dhe të ecte.
''Pash ëndërr se dikush më thirri në telefon dhe më tha: Ngrihu dhe ec, ngrihu dhe ec, ngrihu sepse ti mund të ecës...'', e vazhdonte ndodhin e tij, '' Kur për herë të tret e tha këtë u zgjova, u zgjova dhe pash se unë kisha fjetur dhe kisha ëndërruar. U ngrita dhe fillova të ecja. Pas disa hapash mu kujtua që unë isha i paralizuar. Andaj edhe fillova të bërtas dhe të thërras: O Allah, O Mbret, O Zotërues i gjithësisë, O Poseduesi i çdo gjëje, Vallahi nuk kthehet bosh ai i cili kërkon prej Teje''.
Andaj vëllezër le të i kthehemi Allahut xh,sh dhe të i kërkojmë vetëm Atij atë që dëshirojmë, le të na mjaftojë Allahu xh,sh dhe të largohemi nga mbështetja jonë tek njerëzit. Le të jetë fillimi dhe fundi i mbështetjes tonë vetëm tek Allahu xh,sh./mesazhi/Artan Musliu/