[Turkce] “KUCAKLA BENI EY GÜZEL”

"Ey kupkuru çölleri cennete çeviren gül, gel o bayıltan renklerinle, gel gönlüme dökül, vaktidir ağlayan gözlerimin içine güley kupkuru çölleri cennete çeviren gül..." M.Fethullah Gülen "Kişi sevdiği ile beraberdir" dedin ey Güzel!
Gece nasıl ki ayı severse,ay da nasıl ki yıldızlarını kucaklarsa mavi akvaryumunda,öyle bu gönül sevdi bir kere,göremeden,vazgecilmez insanı "Seni" ey Güzel.Bir Hadicen olsaydım. Bahçenin en güzel gülü, sultanların şahı... Ahh! Gül gibi Fatıma kızın olsaydım, gururumla savaşırdım ansızın olsa. Bazen aklıma gelirde Ebu Bekir der şu yürek, sıddîk, aziz-ilk ve en güzel dostun, hicrette yol arkadaşın,mağara dostun (Allahın rahmeti onların üzerine olsun), yine ben aciz bir kul!
Vicdanım sakat söylemeye, ne doğruluk ne doğru,ne iyilik ne iyi. Bahçende en güzel dal, unuttu yemiş vermeyi... Günahın kursağında, haramların petetği.
Çölleredökülsün yıldızlar,yetimler dizilsin yoluna "ben" ardından.
Adını heceliyorum korkudan şimdi, seni kaybedeceğim kabusunu aklıma yerleştirmem diyorum ama, O vesfese var ya, babamız cennetten çıkaran...Işte o korku! Sev beni ey Güzel! Sevde, sevdir beni en sevdiğine. Belki seni sevdiğim kadar olmasada aşk. Aşk mı dedim?!! Sonunda dil söyler kalbin ezberlediği hissi. Hiç unutamayacağı o Nuru. Bir gitarın bozulan sadece bir teli, kötü.Ses kordosunun bozulmasına mani olur, artık bir işe yaramaz olur ya,tıpkı benim halimin aynası derim,bu his yok olursa bedenim beden kalır şu canda,bir et parçası! Beni cansız can bırakma karanlık dünyamda, gel o bayıltan renklerinle renk ver ona, gel gönlüme dökül ey Güzel! Ne Yunuslar, ne Yakublar, ne Yusuf babalar sevdin hepsi sanki Nuh dedenin antika gemisine binip, hiç batmayan güneş ışığına hep doğruluğa doğru yüzmüşler iman kanatlarıyla.
Aşk'tır o! Sevgilinin ölümünü duyan, kafasını duvarlara çarpıp, kendini yerlere seren devesi. Aşk'tır o derim! Kâlû Belâ'dan beri ben benden vazgeçmişim,"Sevmek ölmekle başlar" Şimdi kucakla beni ey Sevgili!