Sallonet e bukurisë janë një vend që nuk të takon shpesh t’i lidhësh me viktimat e sulmeve me acid. Por, për më shumë se një dekadë, salloni i Musarat Misbah ka qenë një strehë për gratë që janë sulmuar me acid.
E gjitha filloi kur një grua erdhi në sallonin e Musarat me fytyrën e mbuluar. “Kur ajo hoqi vellon, m’u desh të ulesha diku. Nuk më mbanin këmbët”, thotë Musarat.
“Përpara meje ishte një grua pa fytyrë. Sytë dhe hunda e saj nuk ishin aty dhe qafa e fytyra ishin bashkuar në një mënyrë që ajo s’mund t’i lëvizte dot”.
Gruaja shpresoi që Musarat, një veterane në biznesin e bukurisë, do ta ndihmonte atë të dukej më bukur. Musarat thirri doktorët dhe u kërkoi atyre ta ndihmonin gruan, dhe kështu filloi puna e saj bamirëse për viktimat e sulmeve me acid.
Në 10 vitet e fundit, Musarat ka ndihmuar qindra viktima të fytyrave të shpërfytyruara. Me dhurime, ajo paguan për trajtimin e tyre mjekësor dhe më pas i specializon ato për të punuar në fushën e bukurisë. Disa prej tyre tani punojnë në sallonin e saj.
Bushra Shafi është një prej specialisteve të bukurisë me më shumë përvojë. Ajo është një e mbijetuar e sulmit me acid. Bushra u sulmua nga krushqit e saj si ndëshkim se nuk pagoi mjaftueshëm para për pajën e nusërisë.
“Bashkëshorti im, kunati dhe vjehrri më hodhën acid, vjehrra më mbante shtrënguar nga qafa. Ata nuk më çuan në spital për dhjetë ditë dhe fytyra ime u fry si një copë e madhe mishi”, tha Bushra.
Ajo shkoi te Musarat për ndihmë. Sytë e saj ishin djegur të mbyllur, hunda ishte zhdukur dhe pjesë të veshëve i ishin shkrirë. Ajo shpenzoi vite duke kryer operacione dhe tani, pas 150 syresh, ajo ka një mundësi të fillojë një jetë të re.
“Jam mirënjohëse”, thotë ajo. “M’u kthyen sytë, hunda, dëgjimi, mund të marr frymë, kam një gjuhë, mund të flas përsëri.”
Shenjat në fytyrë nuk mund t’i fshihen, por buzëqeshja e saj flet vetë. “Bamirësia Musarat” është një prej pak organizatave në Pakistan që janë përkushtuar në këtë çështje. Ajo thotë se qeveria duhet të bëjë më shumë për t’i ndihmuar këto gra.
“Për shkak se është një çështje me të cilën përballen femrat, është në fund të listës së prioriteteve të qeverisë. Ata thonë gjithashtu se prish imazhin e vendit tonë. Për këtë arsye, tejkalohet si çështje dhe fshihet poshtë tapetit”.
Ka pasur të paktën 160 sulme me acid të regjistruara për këtë vit, por organizatat e bamirësisë thonë se numri është shumë më i lartë. Shumë prej viktimave nuk e denoncojnë rastin, sepse kanë frikë se mos sulmohen përsëri.
Edhe kur në disa raste denoncohet dhe shkon në gjykatë, rrallë ndodh që fajtorët të përballen me drejtësinë. “Për shkak të paragjykimit social, ka shumë presion për viktimat dhe familjet e tyre”, thotë Saad Rasool, një avokat që punon për një ligj të ri që do kriminalizojë sulmet me acid. “Shumë familje qëndrojnë jashtë gjykatës vetëm për të parë se askush nuk dënohet”, shtoi ai.
Huma Shahid u sulmua në janar. Ajo ishte një pedagoge dhe po kthehej nga universiteti. Dikush i hodhi acid jashtë shtëpisë së saj dhe ia mbathi me motoçikletë. “Ndodhi 10 ditë përpara dasmës sime”, tha ajo. “Sapo do martohesha me një burrë që më adhuronte, por krejt papritur jeta ime ndryshoi”, thotë ajo.
Huma kaloi muaj në spital dhe thotë se ende ka nevojë për më tepër operacione. Fytyrën e ka ende të mbuluar me një maskë mbrojtëse, që ajo e fsheh me një shall. Ajo thotë se burri që i hodhi acid, është ende i lirë. Ajo shpjegon gjithashtu se nuk ka guxim ta shohë veten në pasqyrë që prej sulmit.
“Ishte shumë e dhimbshme, brutaliteti i krimit është i madh. Njerëzit më quajnë një grua të fortë. Por unë nuk jam e fortë për ta parë veten kështu”, tha ajo.
Huma shtoi se nuk e priste kurrë që kjo t’i ndodhte asaj. Ajo mendonte se sulmet me acid ishin një problem që e kishin njerëzit në zonat e varfra që kishin pak edukim.
“Mendoj se nuk ka të bëjë me arsimin. Është një mentalitet. Njerëzit besojnë se këto sulme mbi gratë, janë disi të justifikuara. Shumica e rasteve janë te femrat. Ato konsiderohen gjinia më e dobët”, tha ajo.
Huma e ka çuar çështjen e saj në gjykatë. Ajo thotë se pavarësisht gjithçkaje, ajo dëshiron të vazhdojë jetën dhe punën, por jo gjithmonë është e lehtë. “Është shumë stresuese ndonjëherë kur mendon se njeriu që ma bëri këtë, nuk është kapur. Ndihem e pashpresë”.
Pavarësisht faktit se ajo ende duhet të bëjë disa operacione, Huma thotë se ajo shpreson që një ditë të jetë në gjendje ta shohë përsëri veten në pasqyrë.