[Femra muslimane] Mbulesa, unë dhe bota

Titulli: [Femra muslimane] Mbulesa, unë dhe bota Sun 22 Feb 2015 - 20:23

Për të shpjeguar një temë kaq të rëndësishme për të cilën do të bëjmë fjalë më poshtë është i nevojshëm orientimi i impostacionit optik për mbulesën nga paragjykimi për të, si shkak i presionit të imazhit si vlerë, në këtë rast si vlerë negative, drejtë gjykimit të lirë për të kuptuar në të vërtetë rëndësinë që përfaqëson mbulesa në vetvete.

Teori të ndryshme konspiracioni, me qëllim fundosjen e së vërtetës dhe paraqitjes të së pavërtetës si të vërtetë, historikisht e kanë manipuluar mendjen njerëzore dhe aftësinë e saj për t’i gjykuar gjërat në mënyrë të pavarur, deri në atë pikë sa i kanë bërë njerëzit të besojnë se ata vetë janë përcaktuesit autentikë të mënyrës së tyre të të jetuarit. E në fakt po të mendosh fare pak si njeri i cili urren të manipulohet prej idesë së turmës e kupton që kjo është e vërtetë: se çdo gjykim i yni është i orientuar. Ne, shoqëritë e pazhvilluara ende materialisht sipas standardeve që ka vendosur Europa, pa na pyetur aspak, jemi dëshmi e gjallë e kësaj dukurie. E kush mund ta mohojë që demokracia hyri në Shqipëri si një formë shabllone imitacioni e disa traditave të huaja që ne nuk i njihnim aspak e lëre më pastaj t’i ndjenim ato. Në këtë pikë ishim të denatyrizuar dhe për herë të parë në kokën tonë u instalua një sistem gjykimi i gatshëm, aq i gatshëm sa përdorimi i trurit ishte thuajse i panevojshëm. Ja se sa shpejt u kthyem nga njerëz në robotë të programuar dhe fatkeqësisht roboti që u instalua brenda nesh nuk të lejon dhe sot e kësaj dite, pas shumë kohësh, kur deri në një farë mase nocioni demokraci është konsoliduar paksa, që të mendosh i pavarur, të mbash qëndrime, të mbrosh mendimin tënd, të mos paragjykosh të ndryshmen. Tek kjo e fundit do të doja të ndalesha konkretisht : paragjykimi ndaj të ndryshmes. Pse është kaq e fortë kjo ndjenjë?
Çfarë e shpjegon praninë e saj kaq dukshëm në shoqërinë tone? Paragjykimi është një ndjenjë e kultivuar herët në këtë shoqëri, ne të gjithë jemi rritur me të për shkak të sistemit totalitar sipas të cilit çdo ide apo vizion për jetën ishte i unifikuar e për më tepër i ligjëruar që do të thotë se s’mund të kishte ide që kapërcenin formatin vizionar për jetën të partisë, e cila në rast se ndodhte, të priste jetën në mes. Sistemi dështak i komunizmit induktoi në shoqëri ndjenjën e fortë të paragjykimit e cila nuk e lejonte mendimin e lirë në asnjë mënyrë, sidomos kur ai nuk ngjante aspak me vizionin komunist. Duket që këtë ndjenjë shoqëria jonë në vend që ta zhdukte me ardhjen e një sistemi të ri më të lirë siç ishte demokracia, e përforcoi më tej duke dëshmuar falsitetin dhe hipokrizinë e saj në lidhje me të kuptuarit e demokracisë. Sepse nëse do të bënim një përkufizim të shpejtë të saj, ajo nënkupton lirinë e të vepruarit dhe të shprehurit, të mbrojtura me ligj, përfshirë këtu pa diskutim edhe çështjen e mbulesës. E thënë ndryshe këtu nuk po akuzojmë dhe as po kritikojmë sistemin demokratik të jetës si një formë e mundshme e saj, por mënyrën e thatë sipas së cilës është përthithur ajo nga shoqëria shqiptare. Sepse në fund fare askush s’ka të drejtë të gjykojë pa e argumentuar më parë mendimin përkatës.
Ky kontekst paraprak i shërben qëllimit të natyrshëm për ta parë objektin e kritikës, në këtë rast mbulesës, të zhveshur nga çdo vlerësim paragjykues që sado dashamirës të jetë s’mund të të çojë kurrë deri tek e vërteta. Që do të thotë se vlerësimet paragjykuese duhet të transformohen në qëllime analizuese. Kjo e fundit është një prirje e saktë dhe për pasojë pozitive, largpamëse dhe e ftohtë në mënyrën se si i sheh, interpreton dhe i pranon gjërat. Konkretisht mbulesa duke qenë se është qëndrim tejskajshmërisht, i zbulesës si prurje e ekzagjeruar prej demokracisë shqiptare, bie ndesh dukshëm me këtë dukuri, në këtë rast përplasja mes mbulesës dhe zbulesës është shumë e fortë dhe gjykimi i ndërsjellë është shumë i fortë gjithashtu. Pse? Sepse të vendosura në qëndrime opozitare që marrin përsipër të imponuara egërsisht prej shoqërisë, rolin e skicimit apo modelimit të vizionit për jetën, secila prej tyre duket sikur e vendos në mënyrë të heshtur e shumë të natyrshme veten në garë, sipas të cilave imazhi i së zbuluarës është në rolin e kritikueses së ligjëruar e cila ka të drejtë të gjykojë dhe ta pozicionojë, me metoda krejt injorante, mbulesën si viktimë të saj dhe si mjet me anë të së cilës dukuria e të zbuluarit bëhet më e dukshme. Por, që sigurisht nga ana tjetër kemi dhe perceptimin e gruas së mbuluar mbi gruan e zbuluar e cila në sytë e saj përveçse e zbuluar fizikisht është dhe e zhveshur prej mundësisë për të qenë vetvetja. Ky është një mendim i cili bazohet dhe faktohet prej jetës së përditshme sipas të cilës vajzat bëhen copash për të rënë në sy. Kjo është një varësi e tmerrshme që e materializon femrën thjeshtë në një objekt të bukur, por pa shpirt, pa jetë….. është një dukuri që çdo mashkull i largohet sa më larg të jetë e mundur kur bëhet fjalë për të zgjedhur gruan me të cilën do të kalojë jetën e tij.
Në këtë rast perceptimi i gruas së mbuluar lidhet me një lloj keqardhjeje për denatyrizimin dhe mungesën për pasojë të dlirësisë femërore. Femra e mbuluar nuk ushqen asnjë ndjenjë antipatie kundrejt pjesës tjetër, përkundrazi çdo njëra është e mirëpritur dhe e lirë të jetë pjesë e shoqërisë së tyre ashtu siç është. Në këtë këndvështrim bëjmë dallimin mes ndjenjave të ndërsjella të dy tipeve të grave nëse mund t’i quajmë kështu duke marrë si pikë referimi mbulesën dhe mungesën e saj. Agresivitetit dhe urrejtjes ndaj femrës së mbuluar i përgjigjet ndjenja e keqardhjes së kësaj të fundit për femrën e zbuluar e cila vazhdimisht kanoset të jetë një robot i telekomanduar dhe jo zonjë e vetes e cila mund të ecë përpara pa qenë e nevojshme të përdoret si mjet sa herë që i duhet të shkollohet, të punësohet, të martohet, të integrohet etj, etj. Forma të cilat ne i njohim dhe që s’mund t’i injorojmë dot duke bërë sikur ato nuk ekzistojnë. Sepse në këtë mënyrë duke e fshehur të vërtetën e hidhur s’bëjmë gjë tjetër vetëm se e shtojmë përmasën e së keqes.
Në këtë kuptim dhe bota përballë femrës myslimane është shumë relative në perceptimin që ngjall tek ajo. Një femër e cila beson fort në idetë dhe parimet e saj fetare nuk i kushton aspak rëndësi çdo qëndrimi agresiv ndaj saj, sepse ajo e di fort mirë që Ndihmësi i saj më i Madh është Zoti i Plotfuqishëm i cili është përkrah saj në çdo moment. Një femër e tillë e ka kuptuar vërtetësinë e kësaj jete mashtruese, e cila sigurisht që do t’ia dalë të mashtrojë më të dobëtit. Një femër e tillë do të kapërcejë çdo vështirësi sepse qëllimi i saj është madhor, në të kundërt nuk do të mund të rezistonte dot sado e fortë të ishte. Sepse në fund fare njeriun e bëjnë të fortë idealet dhe jo aftësitë relative. Përkundrazi nëse një femër e mbuluar nuk do ta kishte të tillë forcë çdo gjë për të do të ishte shumë e vështirë dhe e pamundur. Megjithatë fatmirësisht faktet dëshmojnë të kundërtën. Me shumë guxim e krenari femra muslimane i qaset botës me një dëlirësi të pamasë dhe me një aftësi të shkëlqyer që e lejon të integrohet në shoqëri si të gjitha gratë e tjera. Sot, në shoqërinë tonë e kudo në botë kemi femra të mbuluara që janë doktoresha, mësuese, juriste etj, etj. Dhe për më tepër shumë të afta profesionalisht. Kjo dëshmon qartë se Islami funksionon, se ai nuk e pret rrugën e dijes, por teston tek njeriu aftësitë e tij të vërteta, se ai e bën njeriun më dinjitoz përballë vetes dhe në këtë mënyrë rrit një njeri të lartë, i aftë të njohë Zotin dhe të tjerët. Por si ? Vetëm duke njohur veten më parë, dobësinë dhe forcën e saj gjithashtu.

Bruna Zadeja

» A e dini kush është femra muslimane ?!
» Femra muslimane ,nismëtare në rrugën e kërkimit të dijes
» Hixhabi - Mbulesa e Motres Muslimane
» Mbulesa (hixhabi) tek motrat (besimtare) muslimane !
» Femra si " NENE "