Një ditë një njeri kapi një zog. Zogu i tha: "Unë nuk të duhem ty asgjë, për sa kohë që jam i burgosur.Liromë e do të të jap tri këshilla të çmuara".

Zogu premtoi t`ia jepte këshillën e parë teksa ishte ende ne duart e nejriut, të dytën kur do të mbërrinte në degën e një peme, ndërsa të tretën kur do të qe i lirë të ngjitej në majen e një mali. Njeriu pranoi dhe kërkoi këshillën e parë.

Nëse humbet diçka, tha zogu, mos e vajto më edhe nëse mund ta dëshirosh sa jetën tënde.

Njeriu e lëshoi zogun dhe ky fluturoi për të qëndruar në degën e një peme.

Mos u beso kurë gjërave që bien në kundërshtim me të kuptuarit normal, pa kërkuar më parë prov- tha zoguduke e ofruar kështu edhe këshillën e dytë.

Mandej zogu fluturoi në majë të malit , prej ku thërriti: Oh, fatkeq!Brenda trupit tim gjenden dy smeraldë gjigandë. Sikur thjesht të më kishe vrarë, tashmë ata do të ishin tuat.

Njeriun e bëri të vuaj mendimi i asaj që paska humbur dhe i tha zogut: Ma jep sëpaku këshillën e tretë!

Je me të vërtetë idijot!, iu përgjigj zogu vazhdon të rish ende këtu duke më kërkuar këshilla, kur nuk mendove as edhe për një çast për dy të parat!

Të thashë që të mos vuahs për gjërat e humbura dhe të mos besosh në gjëra që bien në kundërshtim me të kuptuarit normal. Dhe është pikërisht kjo, ajo çfarë po bën në këto çaste! Po fillon të besosh në absurditete qesharake dhe po vuan prej se paske humbur diçka! Po a nuk e shikon se nuk jam aq i madh sa për të pasur brenda vetes dy smeraldë gjygandë? Je fare budalla!Për këtë arsye do vijosh të mebetsh i robëruar brenda kufinjve të zakonshëm që i janë vënë çdo njeriu.

Prg.Ilaz Salihi
www.islamieshtedrit.com