Një bariu të sinqert i ka hije të jetë pronar

Njerëzve të varfër, por të sinqertë, duhet dhënë një ndihmë të atillë që kurë më të mos kenë nevojë për ndihmë edhe një herë tjetër.

Të lexojm pra bashkërisht një ngjarje që na jep një mësim të mirë edhe për ne.Bëhet fjalë për një periudhë, kur e nxehta kishte arritur kulmin në Medine. Djali i Hz. Omerit, Hz. Abdullahu e kishte strehuar veten nën hije të një peme dhe po hante gjellë. Pluhuri i dhive që kapërcyen përtej murit të kosphtit iu bashkangjitën mjegullave, kurse pas dhive ishte një bari që i kishte humbur forca dhe qëndronte si i këputur, dhe që mundohej t`i arrijë dhitë.Kjo gjë ia tërhoqi vëmendjen Abdullahut.

O robi i Zotit, i tha Abdullahu, ej ulu e ha një cik gjellë, pije një cikë ujë dhe pastaj vrapo pas dhive! Bariu coi dorën tek goja dhe i bëri ca gjeste, duke i mbyllur buzët, por Abdullahu nuk mundi ta kuptojë se cfarë donte të thotë. Kësaj radhe ai u mundua që t`i jep përgjigje nga larg: “Zotëri, nuk e di se kush jeni , por shihet që rridhni nga një familje bujare. Më falni, por unë nuk mudnem s të ha e as të pijë, sepse jam me agjërim!..

Abdullahu u habit.Një bari që agjëron në këtë nxehtësi të shkretëtirës dhe kur ditët janë të gjata!..

Nëse je duke agjëruar, do të merremi vesh më mirë me ty. Menjëherë ma zgjat një dhi, unë do ta pjek dhe do ta bëjë një përgatitje të mirë, pastaj natën e bëjmë bashkë një darkë të mirë.Bariu qeshi.

Dhitë nuk janë të mijat.Unë jam një bari që mbart me vete një amanet.Kësaj radhe Abdullahu e ngushtoi edhe më shumë:-Po sa mirë.I thua pronarit të dhive se e ka ngrënë ujku dhe mbaron.Ku do ta dijë se e kam marrë unë.

Bariu i cili u habit me këto fjalë iu përgjigj:

Cfar është ajo fjalë ashtu, zotëri.Nëse nuk e di pronari, vallë nuk do ta dijë edhe Zoti. Këto dhi gjithashtu i kam edhe amanet.Më mirë të vdes nga uria dhe nga etja se sa ta tradhëtojë amanetin e dikujt!..

Abdulahu u koncentrua plotësisht tek bariu. E la gjellën dhe iu afrua bariut. U bënë shokë dhe gjithë ditën ecën pas dhive, deri sa perëndoi dielli. Në mbrëmje, dhitë u ndalën para një cade. Një njeri i plakë doli nga cadra, i kontrolli dhitë dhe iu afrua bariut: “I paske ushqyer mirë dhitë, barkun e kanë të fryer sikur lodra”.

Njihej se ky njeri ishte pronari i dhive, kurse bariu që agjëronte ishte vetëm një bari i thjesht i tij që po agjëronte.Në fakt bariut i kishte hije të bëhet pronar i asaj tufe me dhi. Abdullahu iu afrua pronarit të tufës me dhi dhe i bëri një ofertë: “A m`i shet dhitë mua? Njeriu u habit, u mendua pak dhe e mblodhi veten.