O Ummet! Qani,mos qeshni!Pikëllohuni,mos u gëzoni!Më e ndershme të ulim kokat,e të
pendohemi, e të kërkojmë faljen e Zotit tonë!

O pena ime, o gjuha ime, o zemra ime: bërtit,lëviz,lëkund.

Pikëllim, po! Gëzim, jo! Si mund të gëzohet një musliman, kur vëllai i tij musliman vritet
në një vend tjetër; si mund të gëzohet një i ri, kur të rinjtë muslimanë në vend tjetër
masakrohen. Sot, u shtruan sofrat, ndërsa në Palestinë ka kohë që janë të shtruara sofrat
e gjakut, të tmerrit, të varfërisë! Fëmijët tanë buzëqeshin, e si t’u buzëqesh! Duhet të
qajë! T’i shtrëngojë njëherë për fëmijët e braktisur, për fëmijët e traumatizuar; për
fëmijët muslimanë në Vendet e Uzurpuara! E pastaj, t’i shtrëngojë, e të mos ua prishi
harenë.

Si mund të festoj, derisa gjaku i muslimanit po derdhet; unë duke shtrënguar duart e
vëllezërve të mi, ndërsa armiku duke ua këputur zemrat vëllezërve diku tjetër; si mund
t’i gëzohem, motrës muslimane kur feston, derisa motrat muslimane në këndin tjetër të
Tokës duke iu persekutuar nderi e dinjiteti!

Jo, nuk kam gëzim! Muslimani le të qajë! Të mos më buzëqeshë! A nuk duhet të jenë
muslimanët sikur një trup? Trupi ynë është duke u vrarë, duke u masakruar, duke u kallur,
duke u dhunuar. Palestinë. Irak. Çeçeni. Afganistan. E gjetkë… O ç’gëzim është, kur
vëllezërit e motrat e mia muslimanë nuk mund të thithin ajër të pastër; si mund të mos
pikëllohem, e si të marr frymë lehtë, kur qielli muslimanëve mbi kokat e tyre u është
rënduar; i mbushur plot barut, plot armiqësi e dhunë!

O Ummet! Qani, mos qeshni! Pikëllohuni, mos u gëzoni! Më e ndershme të ulim kokat, e të
pendohemi, e të kërkojmë faljen e Zotit tonë, e të na e zgjojë ndërgjegjen, e të na i
kthjellojë mendtë, e t’i themi mjaft copëtimit, mjaft dhunës, mjaft derdhjes të gjakut
të muslimanit; Kudo qoftë! Nuk është i kënaqur Zoti me ne, përderisa ne gëzohemi,
buzëqeshim, festojmë hareshëm, ndërsa robërit e Tij luftëtarë në rrugën e Tij braktisen
nga vëllezërit e tyre!

O s’ka zgjim, o s’ka përmirësim, o s’ka bashkim, përderisa kur vetëm një pikë loti derdhet,
kudo qoftë ai sy i pikëlluar, e ty të të mos pikojë syri; jo s’ka afrim të zemrave e të
shpirtrave, e as forcim të trungut të Ummetit, përderisa nuk lëndohemi, kur lëndohen
vëllezërit e motrat tona.

Kujt i ke frikë t’i thuash: nuk buzëqeshi! Kujt i ke frikë t’i thuash: nuk gëzohem! Kujt i
ke frikë t’i thuash: nuk më festohet! Kujt i ke frikë t’i thuash: për mua s’ka hare
përderisa të mos ketë për Të Gjithë!

Zgjohu! Ndjej vëllezërit e motrat tua muslimanë! A mos pse ata kanë tjetër ngjyrë.
O mjerim! A mos vetëm pse ata flasin gjuhë ndryshe nga e jotja. O dëshpërim! A mos vetëm
pse ata janë të dobësuar, të varfëruar, të pushtuar?! O padrejtësi!

Jemi një! Nuk mund të ndjehem i plotë sikur një edhe një gisht të më lëndohet. E si mund
të ndjehem i qetë, kur krahun e këmbën më kanë këputur! E si mund të fluturoj në qiellin
tim, kur pjesën tjetër e kanë copëtuar! O a ka mendje që mendon, a ka zemër që dallon, a
ka shpirt që ndjen!

O pena ime, o gjuha ime, o zemra ime; bërtit, lëviz, lëkund. Bërtit, le të pëlcet kupa
qiellore, le të më dëgjojnë pjesa tjetër e Ummetit, se ka Zot që i ruan; Lëviz shkëmbinjtë,
lëviz malet, lëviz zemrat e armikut nga vendi i tyre, ta kuptojnë se fundi i tyre është
afër; Lëkund tokën, t’u dridhet nëntoka arrogantëve e tiranëve, e ta kuptojnë se dënimi
është në prag!

Sa i pafuqishëm jam. Por Zoti im sa i Fuqishëm që është! O Allah, trego fuqinë Tënde kundër
arrogantëve e tiranëve; sa i papushtet jam, por Zoti im sa i Gjithëpushtetshëm është!
O Allah, trego Pushtetin Tënd kundër armiqve Tu e të robërve Tu!

O Bijë të Islamit! Pikëllohuni, e mos u gëzoni, pendohuni e kërkoni falje, zgjohuni e
përmirësohuni; bashkoni radhët e bëhuni ushtarë të së Vërtetës; robër të sinqertë të
Krijuesit, të Jetëdhënësit e Jetëmarrësit, të Atij që në dorën e Tij është i gjithë
Pushteti.

O Allah! Ty të mbështetem, prej Teje ndihmë kërkoj, na udhëzo e na falë! Ndihmo ushtarët e
Tu të sinqertë e të devotshëm, e ruaji të rinjtë e të rejat tona kudo që janë, e mbroji
motrat tona nga dora e zezë dhe e shëmtuar; shkatërruar qofshin armiqtë e Zotit dhe të
robërve të Tij.