BRETKOSA
E GJORË
Na
ishte një herë, një mi, i cili, duke kaluar nga një pellg pa një bretkosë duke
dalur nga thellësia e saj. I habitur me këtë pamje të pazakontë, miu filloi të
bisedoj me bretkosën dhe nëpërmjet kësaj, u zhvillua një bisedë shumë e ngrohte
dhe miqësore. Një miqësi shumë e ngushtë u lind mes tyre, derisa u zhvillua në
një mardhënie shoqërore. Me marrëveshje ata caktuan një kohë ku mund të
takoheshin në mëngjeset e përditshme dhe të bisedonin për një kohë të gjatë. Këto
takime të veçanta që ata përdornin për tu takuar me njëri tjetrin i ndriçonin
me mendimet e tyre në lidhje me temat e caktuara që ata përdorinin për të argëtuar
njëri-tjetrin, si dhe me histori të mrekullueshme në lidhje me të kaluarën e
tyre. Zemrat e tyre ishin aq të hapura saqë sytë e të dyve mbusheshin me gëzim
për njëri-tjetrin.
Një
ditë miu i tha bretkosës “Ti noton përreth ujit përderisa unë jam këtu i vetëm
në tokën e thatë. Unë i vuja plagët e ndarjes nga ti. Kur i vetmuar vi tek ti,
unë vi nga gurët tek uji për të thërritur ty, por kur ti je në ujë, edhe zëri
yt i dashurisë shoqërore nuk mund të dëgjohet. Unë nuk mund të jem i qetë kur
takohem me ty për kaq kohë të shkurtër.”
Miu
tha: “Oj bretkosë e dashur. Unë nuk mund të jetoj asnjë moment të jetës sime në
qetësi pa e parë fytyrën tënde. Çdo ditë, pamja jote është në jetën time, çdo natë
mendimi për ty është qetësim dhe gjumë. Do të jetë e shumë e sjellshme nga ana
juaj qe do të më lejonit të kënaqem me takimin me ty kohë pas kohe, në çdo rast
të mundur.”
Miu
vazhdoi duke thënë: “I respektuari shok, unë jam i krijuar të jetoj në tokë i
vetëm, përderisa ti mund të jetosh në tokë dhe në ujë. Por, si është e mundur që
ju të dini brenda ujit se unë kam dëshirë të të takoj?”
Për
shumë kohë ata menduan aq thellë mbi këtë dhe të konsultuar me njëri-tjetrin
deri në fund, deri kur miu vendosi një mendim përpara. Opinioni i miut ishte që
ai të jetë i lidhur më njërën këmbë të bretkosës dhe bretkosa të jetë e lidhur
me këmbën e miut. Kështu, kur miu ka dëshirë të takojë bretkosën ai duhet vetëm
ta tërheqë lidhësen dhe bretkosa do të përgjigjet duke dalur në sipërfaqen e
ujit.
Bretkosa
e konsideroi mendimin e miut si të keq, dhe me zemër tha: “Kjo është e keqe, dëshiron
të më lidh mua dhe të më detyroj të jetoj si e burgosur.” Pavarësisht mospëlqimit të mendimit të miut,
bretkosa kishte gjetur një prirje brenda vetes për të pranuar këtë kërkesë. Të
dytë, duke tërhequr lidhësen ishin në gjendje për të parë njëri-tjetrin çdo ditë,
deri kur shkatërrimi i goditi një mëngjes. Një shkabë, e pa miun si prenë e
tij, nga lart u lëshua poshtë, ajo gjithashtu pa e ditur, ngriti bretkosën nga
uji ku ajo deri tani ishte e sigurt dhe e rehatshme. Kjo ishte për shkak se
lidhësja kishte mbajtur miun dhe bretkosën së bashku. Fatkeqësisht, çfarë fati
pati miu ashtu pati edhe bretkosa. Shkaba i vrau të dytë dhe i ngrëni. Nëse
bretkosa do të qëndronte në ujë dhe nuk do të formonte miqësi me miun e keq,
asgjë nuk do t’i ndodhte asaj dhe ajo nuk do të ishte preja e shkabës.
Në
këtë tregim kemi tre personazhe: miun – vetja jonë, bretkosa-shpirti jonë dhe
shkaba-shejtani.
Vetja
për të kënaqur veten, angazhon shpirtin në dëshirat dhe veprimet e ndaluara,
dhe përpiqet të kënaq shpirtin me një varg mënyrash të këqija të cilat duken si
të mira. Kur shpirti me ngurrim iu bindet dëshirave të veta dhe miqësohet me
to, ai e lejon shejtanin për ta tërhequr atë sa herë të dëshiron. Në këtë mënyrë
shpirti është i poshtëruar për shkak të kontaktit me veten. Prandaj, kur
shejtani do të shkojë në ferr, vetja e cila është në sqepin e tij do të shkojë
bashkë me të dhe kështu edhe shpirti do të jetë i lidhur për atë trup dhe ai do
të tërhiqet me ta së bashku. Në këtë kohë, ne jetojmë me njerëz të këqinjë dhe
shoqëri të keqe. Duke u miqësuar me keqbërës, në fund do të ndikohemi nga
veprimet e tyre të këqija dhe do të na fusin në mëkatet e tyre. Nga kënaqja me
gjërat e këqija, ne vetëm do të biem edhe më shumë në mëkate dhe do të tërhiqemi
zvarrë me keqbërësit në xhehenem, i cili është krejtësisht i kundërt me
drejtimin e vendit nga ku duhet të drejtohemi. Ndërsa ne duhet të shoqërohemi
me shok të devotshëm, ku do të ndikohemi nga veprat e tyre dhe ne përfundimisht
do të marrim rrugën për në xhenet.
Lexuesit
e mi të dashur dhe të respektuar, ne kemi para vetes vetëm dy zgjedhje, por
pyetja e madhe është se kë do të zgjedhim? Në këtë botë nuk jemi të detyruar të
bëjmë asgjë, por veprojmë sipas dëshirave tona.
Thu 23 Mar 2023 - 2:31 nga 
