Afet Beadini
21.05.2010
Imam ne f.Dobërdoll

KUJDESU PËR FËMIJËT TUAJ

Falënderimi i takon vetëm Allahut! Vetëm prej Tij kërkojmë ndihmë e falje. Kërkojmë mbrojtje prej Tij nga e keqja dhe veprat tona të shëmtuara. Atë që Allahu e udhëzon, nuk do të devijojë, ndërsa atë që e lë në devijim, askush nuk mund ta udhëzojë. Dëshmoj se nuk ka Zot tjetër përveç Allahut, i Cili është Një dhe nuk ka tjetër pos Tij! Dhe dëshmoj se Muhammedi është rob dhe i Dërguari i Tij. “O ju që besuat, kine frikë Allahun me një sinqeritet të vërtetë e mos vdisni, veçse duke qenë myslimanë (besimtarë).” (Al-i Imran: 102).
Xhemat i nderuar. Me të vërtetë, prej asaj se si do t'i edukoni fëmijët tuaj, varet nëse nesër do të keni miq apo armiq. Prej asaj se çfarë edukate do t'u japësh varet nëse do të jesh prej atyre që duhen, janë të çmuar, të kujdesur dhe deri në fund të jetës të respektuar, apo do të jesh prej atyre të cilët do të harrohen prej fëmijëve të tyre, të nënçmuar, të lënë në shtëpitë e pleqve, prej atyre të cilët jetën e tyre do ta përfundojnë në vetmi. A e ke dëgjuar shembullin e gruas që ka vdekur plakë, e vetme dhe e shkretë? Disa ditë pas vdekjes së saj, kur ka filluar të përhapet era e keqe e kufomës dhe kur ka depërtuar nëpër dyert e banesës së saj, njerëzit e morën vesh se gruaja kishte vdekur. Në këtë moment për vdekjen e saj kishin marrë vesh edhe fëmijët e saj të cilët ishin shpër-ndarë nëpër botë. Më vonë u konstatua se rallë kishte arritur, derisa ata kishin qenë të vegjël, që t'i ledhatojë, t'i puthë, t'i përqafojë, t'ua ledhatojë flokët. Kur ishin rritur, edhe ata e kishin harruar atë ashtu siç i kishte harruar ajo derisa kishin qenë të vegjël. Ajo kishte vdekur në vuajtje të mëdha, në vuajtjet e vetmisë dhe në pendim për rastet e lëna dhe për fëmijët e humbur. Obligimi ndaj fëmijëve dhe bamirësia ndaj tyre është obligimi më i madh pas obligimit ndaj Allahut xh.sh., e pastaj prindërve. Për këtë tregon Allahu i Lartësuar kur thotë:
. Thuaj: "Ejani t'ju lexoj atë që me të vërtetë ju ndaloi Zoti juaj: të mos i shoqëroni Atij asnjë send, të silleni mirë me prindërit, të mos i mbytni fëmijët tuaj për shkak të varfërisë, sepse Ne u ushqejmë juve dhe ata, të mos u afroheni mëkateve të hapta apo të fshehta, mos e mbytni njeriun sepse mbytjen e tij e ndaloi All-llahu, përpos kur është me vend. Këto janë porositë e Tij, kështu që të mendoni thellë. En Am 151

Në kohën paraislamike, për të cilën bën fjalë edhe ky ajet, fëmijët femra janë mbytur të gjalla, kështu që nga baballarët e tyre, ato ishin varrosur të gjalla. Ky ishte zakon i popujve që konsiderohej shtazarak (edhe populli, edhe tradita). Lotët e pastërta dhe të sinqerta të fëmijëve, lëvizja e duarve të tyre derisa dheu binte mbi fytyrat e tyre, britmat që rabushnin horizontin derisa i kanë varrosur, nuk i kanë thyer zemrat e njerëzve të pa mëshirshëm. Janë varrosur të gjalla vetëm fëmijët femra. Sot, në kohën e përparimitare, në kohën e njerëzve të civilizuar dhe të arsiinuar..., po vriten fëmijët, edhe meshkuj, edhe femra!! Si? Me anë të abortit! Pa kurrfarë dallimi. Sikur të dëgjoheshin britmat e tyre dhe të shihen lotët e tyre... Do të dëgjohej vetëm ankesa dhe akuza e tyre në Ditën e Gjykimit kur të gjithë njerëzit do të ngrihen për shkak të Zotit të botërave:
8. Dhe kur të pyeten ato vajza të varrosura të gjalla,
9. Për çfarë mëkati ato janë mbytur, Tekvir 8-9


Obligimi i edukimit të fëmijëve fillon, siç ka thënë Aliu r.a., njëzet vjet para lindjes së fëmijës, Ajo fillon që prej atij momentit kur njeriu zgjedh nënën e fëmijëve të tij, pra gruan, përkatësisht kur gruaja e zgjedh babain e fëmijëve të saj - bashkëshortin. Për këtë shkak, porosia më e mirë është porosia e të dërguarit të Allahut, Mu-hammedit sal-lallahu alejhi ve sel-lem, ndërsa ai ka porositur devotshmërinë dhe nënshtrimin ndaj Allahut xh.sh. Kjo do të dio të thotë, kur ta zgjedhësh gruan apo burrin, shiko që ajo t'i frikësohet Allahut, që të nxitojë në kryerjen e asaj që e do Allahu, dhe ta lërë atë që është e ndaluar, e shëmtuar dhe e keqe. Në të kundërtën, përgatitu për dhimbje kokë, brenga, frikë dhe për mallkim të ndërsjellë, dhe të tillët nuk do të jenë ata të cilët All-llahu do t'i mëshirojë.

EDUKIMI DHE BAMIRËSIA NDAJ FËMIJËS FILLON QYSH PREJ NATËS SË PARË TË MARTESËS,

Kur burri dhe gruaja vrapojnë të përqafojnë njëri-tjetrin. Atëherë prej tyre kërkohet që ta përkujtojnë Allahun, ta përmendin Atë dhe kështu të veprojnë para secilës rnarrëdhënie intime. I dërguari i Allahut sal-lallabu alejhi ve sel-lem ka thënë: 'ALLAHUMME XHENIBESH-SHEJTANE MINNA VE XHENIBESH-SHEJTANE MIM MA REZAKTENA!' (O Zot, largoje shejtanin prej nesh dhc largoje prej atij me të cilën na furnizon - mendohet për fëmijën që mund të niset prej këtyre marrëdhënieve,). Nëse Allahu e bën të mundur që me këtë rast të niset fëmija, shejtani nuk do t'i bëjë sherr (kurrë)!' Këto fjalë bashkëshortët i thonë, duke e thënë besmelen, para çdo marrëdhënie intime.
Mbrojtja e Allahut për çdo fëmijë që përmendet në këtë hadith, vjen si shpërblim i madh për prindërit të cilët e kanë përkujtuar Allahun edhe atëherë kur epshi i njeriut e verbon mendjen e tij. Pastaj, edukimi vazhdon prej momentit kur fëmija vjen në këtë botë, pasi nuk ka ekzistuar dhe kështu të realizohet mrekullia e Allahut. Kur e marrin në duar për të parën herë, babai duhet t'i këndojë fëmijës ezanin në veshin e djathtë, ndërsa ika-metin në veshin e majtë. Ngjashëm duhet të veprohet edhe kur hyjmë në shtëpi me fëmijën, në të cilën do të jetojë dhe në të cilën do ta kalojë kohën. Në këtë mënyrë, fjalët me të cilat lavdërohet dhe madhërohet Allahu i lartësuar duhet të jenë fjalët e para të cilat duhet t'i dëgjojë fëmija kur të vijë në këtë botë, dhe me këto fjalë duhet të shkojë prej kësaj bote.
Në ditën e shtatë pas lindjes së fëmijës, sipas sunetit të Pejgamberit sal-lallahu alejhi ve sel-lem janë vërtetuar disa veprime të cilat me vullnetin e Allahut, do të ndikojnë në jetën e fëmijës dhe në lumturinë e tij në këtë dhe në botën tjetër. Para së gjithash, në ditën e shtatë pas lindjes së fëmijës, prapë i këndohet ezani dhe ika-meti. Ezani në veshin e djathtë ndërsa ikameti në veshin e majtë. Më pastaj, në ditën e shtatë duhet të the-rim akika, domethënë kurban i cili theret me rastin e lindjes së foshnjës.
Kjo ka qenë praktika e pejgamberit sal-lallahu alejhi ve sel-lem dhe e sahabëve (shokëve) të tij. Akika është segment shumë i rëndësishëm i edukimit. Ekzistojnë shumë hadithe të Pejgamberit sal-lallahu alejbi ve sel-lem të cilët tregojnë se fëmija është i lidhur me akikën e tij, dhe nëse ajo kryhet, do të ndikojë në mënyrë pozitive në edukim, sjellje dhe në dëgjueshmërinë e fëmijës. Po ashtu, nëse nuk ia kryejmë akikën, kjo mund të ketë pasoja negative në edukimin e fëmijës dhe në dëgjueshmërinë e tij. Gjithashtu mund t'i pamundësohet dhe do t'i ndalohet ndërmjetësimi për prindërit në Ditën e Gjykimit. Akikën duhet ta therim në ditën e shtatë të lindjes së fëmijës, nëse kemi mundësi, ndërsa nëse nuk e bëjmë në këtë kohë, atëherë në ditën e katërmbë-dhjetë apo të njëzet e njëtë. Nëse prindërit nuk kanë mundësi që ta kryejnë therjen në atë kohë, atëherë do ta bëjnë kut t'ju jepet mundësia .
Në ditën e shtatë pas lindjes së fëmijës, po ashtu duhet t'ia rruajmë (shkurtojmë) flokët e foshnjës, pastaj të ndajmë argjend (mundet edhe ar) në vlerë sa pesha e flokëve. Për këtë tregojnë shumë hadithe të të dërguarit të Allahut sal-lallahu a/ejhi ve sel-lem. Urtësia dhe rëndësia e kësaj dispozite të Allahut qëndron në atë se në këtë mënyrë prej fëmijës largohen gjërat e pakëndshme të cilat vijnë nëpërmjet flokëve; kështu ka thënë edhe Hasan el Basriu i urtë. Po ashtu, nëpërmjet kësaj dispozite shihet se sa të drejta u jep Islami të varfërve, sepse edhe nëpërmjet këtij segmenti të jetës së njeriut (lindjes së fëmijës) përpiqemi që të japim dhe të ndihmojmë të varfërit. Me anë të therjes së kurbanit dhe me rruajtjen e kokës në ditën e shtatë pas lindjes, fëmijën duhet ta pagëzojmë me emër të mirë. Islami lidhur me këtë çështje është shumë i gjerë dhe fleksibil, ndërsa emrat më të bukut janë ata të cilët i ka përmendur i dërguaii i Allahut sal-lallahu alejhi ve sel-lem kur ka thënë: 'Me të vërtetë, emrat më të dashur te Allahu janë Abdullah (rob i Allahut) dhe Abdurrahman (rob i Mëshiru-esit). Por, duhet të flasim edhe për disa emra prej të cilëve duhet të largohemi, sepse në vetvete ato mbartin kuptime negative dhe të qortuara. Para së gjithash këto emra janë Mirhad dhe Irhad (nevojtar), Mirsad (pusi), Begajeta (zinaqare), Nihada (me gjoks të madh), Ajla (me ajn- varfanjake), Asije (e padëgjueshme, që dallon prej Asja, që nuk është e qortuar). Këtë po e përmen-dim për shkak se duhet të insistojmë në emra të mirë siç ka insistuar i dërguari i Allahut, Muhamedi sal-lallahu alejhi ve sel-lem. Në të vërtetë, kur kuptoi se një grua e kishte emrin Asije (mëkatare, e padëgjueshme), ai ia ndërroi emrin duke i thënë: 'Ti je Xhemile (bukuro-she).' Kjo në asnjë mënyrë nuk do të thotë se burrat dhe gratë me emrat që përmendëm, duhet që për shkak të kësaj ta mbushin zemrën e tyre me mërzi. Përkundrazi, nëse janë të dëgjueshëm ndaj Allahut xh.sh., kjo është ajo për të cilën do të japin përgjegjësi para Allahut të Lartësuar në Ditën e Gjykimit dhe për shkak të së cilës njerëzit do të shpërblehen apo dënohen nëse jetën e tyre e mbushin me mosbesim dhe mosnënshtrim. Përveç asaj që përmendëm, është mirë që në ditën e shtatë pas lindjes, fëmijës t'i fërkohet mishi i dhëmbëve me hurm apo me ndonjë ëmbëlsirë tjetër, nëse nuk ka hurma. Kjo do të bëhet pasi ndonjë njeri i mirë, i hajrit dhe i besueshëm e kafshon dhe e përtypë pak hurmën, për arsye që në këtë mënyrë hajri dhe bereqeti i tij formalisht të transmetohen te fëmija dhe me qëllim që fëmija ta fillojë kështu jetën e tij. Ky veprim quhet TAHNIK dhe e ka praktikuar ai të cilin Allahu i lartë-suar më së miri e ka mësuar dhe edukuar, Muhammedi sal-lallahu alejhi ve sel-lem. Ebu Musa el-Eshariu transmeton se me djalin e tij të porsalindur kishte shkuar te i dërguari sal-lallahu alejhi ve sel-lem, me ç'rast ai ia kishte lënë emrin Ibrahim, e kishte përtypur një hur-më dhe ia kishte vendosur në gojë foshnjës. Po ashtu, përmend imam Buhaiiu dhe Muslimi se Ebu Talha dhe Esma r.a. e kishin dërguar djalin e tyre te Pejgamberi sal-lallahu alejhi ve sel-lem, dhe ai e kishte përtypur hurmën dhe ia kishte vënë në gojë foshnjës. Të gjitha këto veprime janë ibadete të cilat me vullnetin dhe me mëshirën e Allahut, do të ndikojnë në dëgju-eshmëiinë e fëmijës ndaj Allahut të Lartësuar dhe në dëgjueshmëri ndaj prindërve të tij, si dhe t'i sjellin atij shpërblim dhe sevap në këtë dhe në botën tjetër. Zoti na mundesofte që të ndjekim mësimet e Kuranit dhe të sunnetit që të fitojmë kënaqësin e Zotit në këtë dhe në botën tjetër.
Afet Beadini
21.05.2010
Imam ne f.Dobërdoll