Në shtëpi kemi një problem
Kur nënshkrova aktin e parë të martesës para një viti,të gjithë ata që i njihja,shoqe e farefis,më ofruan njohuritë dhe përvojat e tyre.Njëra thoshte bëj kështu e tjetra ke kujdes këtë vepër,e treta jepte disa këshilla për të cilat nuk kisha nevojë,edhe pse unë u pata thënë se nuk dua përvoja të mëparshme,unë kam personalitetin tim të pavarur,gjë e cila më mundëson të zbuloj jetën time dhe të sjellem me te (jetën) ashtu si më konvenon,mirëpo çdokush prej tyre u mundua të më mësojë me përvojën e vet.
Mendoja se jeta bashkëshortore është përplot ideale dhe me sjellje të rangut të lartë.Mendoja se çdo problem që ndodh-nëse ndodh,edhe pse unë nuk besoja se do të paraqitej ndonjë,do të zgjidhej me bindje,ose më bind me logjikë ose e bindi me logjikë.Kështu zgjidhet problemi.Së paku kështu mendoja.
Problemin e parë që më ndodhi në jetën bashkëshortore dëshirova ta zgjidh duke përdorur metodat ideale,mirëpo nuk korra sukses,as unë s’e binda burrin e as ai s’më bindi mua.E kur arriti polemika në udhëkryq e pashë të arsyeshme që ta ndërpres polemikën,meqë pash se nuk ka rezultat.Të njëjtën gjë e bëri edhe ai.Kështu ndodhi përleshja e parë në jetën time bashkëshortore,ku mendoja se as që do të vjen rasti të ketë mosmarrëveshje.Kjo gjendje zgjati dy ditë derisa burri im e zgjidhi këtë problem me një dhuratë modeste dhe më tha se kështu nuk duhet të rrjedhin ditët e para të jetës sonë bashkëshortore.
Mirëpo,megjithëkëtë,kjo gjendje nuk zgjati shumë kohë.Ushkaktua edhe problemi tjetër dhe normalisht edhe polemika tjetër,gjë e cila zbuloi mosqëndrimin e bindjeve të mia,me të cilat i bëra një hyrje jetës sime,dhe prita që ai të fillon pajtimin siç bëri herën e kaluar,ngase fisnikëria ime nuk lejonte që unë të kërkoj kënaqësinë e tij.Kështu edhe ndodhi,lëshoi pe dhe e zgjidhi problemin.Mirëpo nuk gjetëm zgjidhje të logjikshme për zvogëlimin e mospajtimeve,përkundrazi secili prej nesh u bë tejet i ndijshëm ndaj tjetrit.Kështu vazhdoi një kohë,derisa lindi një problem i madh,dhe që të dy u bindëm se nuk mund të arrijmë në mirëkuptim për këtë çeshtje.
Do ta konsideroja veten të drejtë nëse pranoja se unë isha shkaktare për lindjen e problemit derisa doli burri im prej shtëpie.Gjatë kësaj kohe,m’u dha rasti të mendoj me seriozitet për jetën tonë bashkëshortore.Në fund kuptova se idealizimi për të cilin fola pak më parë është i paarritshëm,dhe se patjetër duhet të ketë probleme në shtëpi,e nëse ka probleme doemos duhet të ketë edhe zgjidhje për to.Në këto çaste shpresova që shoqet dhe farefisi të m’i përsërisin këshillat që mi dhanë më parë.
Fillova t’u bëj telefonatë njerëzve me të cilët mund të konsultohesha për këto probleme.Kurse burri im gjatë kësaj kohe nuk vinte në shtëpi përpos në mbrëmje për të fjetur.Nuk hante në shtëpi,nuk më jepte selam,e ajo që më hidhëroi më tepër ishte fjetja e tij në sallonin e shtëpisë dhe injorimi i tij ndaj meje.
I thashë vetvetes se kështu do të kalojë dita e parë e nesër do të lëshojë pe dhe do të pajtohemi,e kështu do të mar fund problemi.Pas këtij mendimi,u qetësova dhe më zuri gjumi.
Kaluan dy ditë,tri,kurse asgjë nuk ndryshoi.Nuk lëshoi pe dhe problemi mbeti i pazgjidhur.Fillova të nervozohem dhe të llogaris çdo dalje,ku han,ku pin,me kë flet edhe pse isha e sigurt se nuk e ka informuar askënd prej familjes së tij dhe familjes sime,ngase qysh në fillim kishim lidhur kontratë për këtë gjë.
Fillova të kërkoj zgjidhje për këtë problem dhe t’i analizoj porositë dhe propozimet e shoqeve.Fulaneja thoshte,mos kërko pajtim që të mos llastohet e të prishë jetën tënde...Mendova për qëndrimin e tij,kur lëshoi dy herë pe dhe u pajtua me mua,atëherë i thash vetvetes pse mos të lëshoj pe unë dhe të pajtohemi.Mirëpo epshi nxitës për të keq më thoshte,a e harrove fisnikërinë tënde.Jo,jo.Mos lësho pe.Ai është burrë,ai duhet ta zgjidhë problemin.Shoqja tjetër më thoshte:Pse nuk mundohesh ta zgjidhish problemin,meqë ti je shkaktare.Duhet të kërkosh falje dhe të mbaron çdo gjë.Nuk u ndryshua në jetën tonë diç,vetëm se unë me të vërtetë u mërzita,fillova të ndjehem mëkatare,si ta lë burrin në këtë gjendje.Pyeta vetveten shumë herë:a je ti grua ideale??
?Ndërgjegjja më qortonte.
Mundohesha të largoj mërzinë me lexim të disa librave.Mirëpo gjatë leximit më paraqiteshin në fantazinë time pamje prej ndarjeve bashkëshortore,dëgjoja aktoren se si thotë:mirë,bën divorc,unë nuk do të kërkoj falje.I riktheva këto pamje me përbuzje,më dukej se ikja nga realiteti im.Fillova të ndiej se kapem për fijen e kashtës së shpëtimit,të ndjehem se po vrapoj nga ajo fije e kashtës së shpëtimit.Po,kjo është ajo që e kërkoj.Dua të jem bashkëshorte dhe le të shkatërrohet shejtani.E dëgjova këtë thënie në veshin tim dy-tri herë derisa e mësova përmendsh.Mund të paramendoni sa u gëzova kur gjeta zgjidhje për këtë problem.
U vesha me rroba dhe u zbukurova,u parfumosa,duke marrë frymë thellë nga era e parfumit,i cili më parfumosi jetën para se të më parfumosë rrobat.Kur hetova çelësin që lëvizte në derë,mblodha guximin dhe iu drejtova burrit tim,i cili ishte futur në shtrat.Pasi e kapa për të dy duart i thashë:Pejgamberi sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem thotë:"Gratë e juaja të dunjasë do të jenë gratë e juaja në xhennet.Të dashura dhe që lindin.E kur hidhërohet burri i saj vëndon dorën e saj në dorën e tij dhe thotë:nuk më ze gjumi derisa të jesh i kënaqur".
Ja,unë kërkoj falje.Burri im u habit,mbeti pa fjalë,nuk u besonte veshëve të vet.
Nga ky çast ndodhi ndryshim i madh në jetën tonë,el-hamdulil-lah.
Ju them me sinqeritet,nuk u gëzova aq me zgjidhjen e problemit sa u gëzova me këtë këshillë pejgamberike,të cilën Pejgamberi e ka thënë para katërmbëdhjetë shekujve,kurse unë sot po e përjetoj ndikimin e saj.
Kur vëndova duart e mia në duart e tij,hetova ndikimin e madh që ka prekja në shuarjen e hidhërimit,ndoshta edhe vetë teksti i hadithit ndikoi,saqë mu duk sikur shi i cili lau hidhërimin nga zemra e tij që e kishte në brendi.Në këtë çast hetova se unë jam me vlerë edhe pse isha gabimtare.I premtova vetvetes se se çdoherë do t’i zgjidh problemet e mia duke e zbatuar këtë rregull.Lus All-llahun xhel-le shanuhu që mos të ndodhë kjo asnjëherë më meqë e kuptova këtë hadith.
Shkruan: Ummul-Beraa bint Abdull-llah; Marrë nga revista "El-Usreh" nr.5, fq.48-49, viti 1414-1994,
11.11.2000
Thu 23 Mar 2023 - 2:31 nga 
