A ke dyshuar, qoftë edhe për një çast të vetëm, në ekzistencën tënde? Çka është ajo që të siguron se ti ekziston ?


Allahu xh.sh e ka bërë njeriun krijesë të veçantë dhe të dalluar ndaj krijesave tjera. Veçoria me të cilën dallohet njeriu nga krijesat tjera është mendja, përgjegjësia e tij dhe mundësia e përzgjedhjes. E mësoi për gjërat që nuk i dinte dhe këto ishin mirësi për këtë njeri. Mirësia e krijimit të tij dhe ajo e mësimit të tij, duke ia dhënë mundësinë që përmes intelektit të tij të i lexojë këto dy mirësi dhe të merret me meditimin e tyre. Duke medituar kështu në vetveten e tij, në krijesat e Allahut xh.sh. Duke lexuar kështu në dy libra të hapura, librin e gjithësisë dhe të vetës së tij si dhe në librin e udhëzimit dhe të shpalljes, pra në Kuran.

Në të dy librat ka fakte e fakte, argumente e argumente, të gjitha të sqarojnë ekzistencën e Zotit dhe domosdoshmërinë e adhurimit të Tij. Me gjithat ishte vetë natyrshmëria e kësaj krijese, pra e njeriut që ishte e dalluar nga krijesat e tjera, kjo për arsye se të gjitha krijesat janë të krijuara që të adhurojnë Allahun xh.sh kjo përmes mbjelljes së kësaj cilësie në krijimtarinë e tyre dhe për këtë arsye u krijuan pa përgjegjësi. Allahu xh.sh së bashku me krijim e tyre ua krijojë edhe ndjenjën e adhurimit dhe nënshtrimit ndaj Allahut xh.sh, ashtu siç thotë:’’ Lartmadhëri të merituar i shprehin Atij shtatë qiejt e toka dhe çka ka në to, e nuk ka asnjë send që nuk e madhëron (nuk i bën tesbihë), duke i shprehur falënderim Atij, por ju nuk e kuptoni atë madhërim të tyre (pse nuk është në gjuhën tuaj). Ai është i butë dhe fal shumë ‘’ 17:44, ndërsa njeriut ia krijoj mundësinë e adhurimit por që në të njëjtën kohe e la të lirë që ai vetë të përzgjedhë nëse donë ta adhurojë apo jo.

Në këtë natyrshmëri, pra në natyrshmërinë e njeriut, Allahu xh.sh vendosi materien dhe shpirtin. Materia është krijimtari e Allahut xh.sh ndërsa shpirti është nga fryma e Allahut xh.sh. Në të po ashtu ka vendosur shqisat apo ndjenja që natyrshëm dëshmojnë për ekzistencën e Allahut xh.sh, njëshmërinë e Tij dhe madhërinë e Tij xh.sh.

E sikur kjo natyrshmëri të lihej e pa ndikuar nga faktorë të jashtëm e të brendshëm siç janë: Ambienti, Familja, Epshet, Egot, Nevojat, dyshimet nga të tjerët etj, natyrshëm do ta besonin Allahun xh.sh ashtu siç e cekë Profeti a.s në një thënie kudsije se Allahu xh.sh i ka krijuar krijesat e Tij në natyrshmërinë e pastër por është djalli ai që i largon nga rruga e drejtë, e ndërsa në një thënie tjetër thotë se: Çdo bir i Ademit lindë në natyrshmërinë e tij të pastër pastaj janë prindërit ata që e bëjnë jehudijë, zjarrputistë apo të krishterë.

Kjo natyrshmëri të cilën Allahu xh.sh e mbjelli në vetë qenien e njeriut mund të quhet edhe si argument natyrorë për ekzistimin e Allahut xh.sh, që do të thotë se nëse nuk ndikohet nga faktorë të ndryshëm, ajo vetvetiu do ta ndiej nevojën për përkujtim, mësim, shpallje, urtësi, dialog në formën më të mirë, bashkëbisedim të kulturuar, do të ketë po ashtu nevojë për një ri-ngritje për të hequr barrën që e ka mbuluar deri sa të vije në gjetjen e fakteve të jashtëm natyrorë dhe fakte në vetveten e tij duke iu mundësuar kështu thellimi në besim. Që të dyja këto argumente janë si vërtetim i fjalës së Allahut xh.sh ku thotë:’’ Përqendro vetveten tënde sinqerisht në fenë, i larguar prej çdo të kote, (e ajo fé), feja e All-llahut në të cilën i krijoi njerëzit, s'ka ndryshim (mos ndryshoni) të asaj natyrshmërie të krijuar nga All-llahu, ajo është feja e drejtë por shumica e njerëzve nuk e dinë ‘’30:30.

Nga kjo pikënisje të pyes ty lexues i dashur se a ke dyshuar, qoftë edhe për një çast të vetëm, në ekzistencën tënde? Çka është ajo që të siguron se ti ekziston ?

Përgjigja nuk do të jetë asgjë më shumë se ndjenjat tuaja të natyrshme se ti ekziston. Është ndërgjegjja jote ajo që nuk mund ti bësh ballë, është ndjenja e thellë e vetës tënde që nuk mund ta kundërshtosh dot, e po ashtu mos përçarja në mes të mendjes dhe ndjenjës se ti ekziston. E po ashtu kjo mos përçarje në mes të mendjes dhe ndjenjave të shpie edhe te nevoja për Krijuesin tënd, që të ndjesh ekzistimin e Tij. Pra, ndjenja e nevojës për ekzistencën e Zotit është shkalla më e lartë e të argumentuarit për ekzistencën e Zotit. Kjo për arsye se është e pamundur të bëhet një ndarje në mes të intelektit të njeriut dhe natyrshmërisë së tij përkitazi me nevojën për Krijues.

E po ashtu edhe vetë nevoja për Zotin, që është e mbjellë thellë në ndërgjegjen e njeriut, është edhe një argument natyrorë për ekzistimin e Zotit xh.sh. Pasi që kjo ndjenjë është mbjell thellë në qenien tënde dhe kur dihet se është Zoti xh.sh Ai i cili të krijoj ty është po Ai i cili ta dha ndjenjën se ti ekziston, e kjo ndjenjë e ekzistencës tënde është vetëm me vullnetin e Allahut xh.sh. Por që duhet ta dish se ekzistenca jote dhe ndjenja jote për ekzistencën tënde nuk kanë buruar vetvetiu sepse ti nuk ekzistoje dhe nuk kishe ide për ekzistimin tënd. Pra kush është ai që ta mundësoj ty të kuptosh këtë ndjenjë për ekzistencën tënde, nevojën për të kuptuar ekzistencën tënde dhe ruajtjen e kësaj ndjenje të ekzistencës? Ky pra nuk je ti vetvetiu por është Krijuesi yt, besimi për të Cilin është i ngulitur në thellësitë më të thella të kësaj natyrshmërie të krijueshmërisë tënde.

Kështu pra ndotësia e ateizmit apo ndotësia e mohimit të ekzistimit të Zotit nuk ka mbështetje dhe nuk ka asnjë argument që mund të bazohet në natyrën apo në natyrshmërinë e vetë njeriut por kjo ndotësi është një ndotësi perëndimore e hedhur mbi natyrshmërinë e njeriut, është një ndotësi absurde që nuk ka ndonjë bazë e as që mund të argumentohet nga natyrshmëria e pastër. Kjo nuk ka as mundësi qëndrimi e as shtrirjeje, përkundrazi natyra është ajo që vetë i kundërvihet kësaj ndotësie me anë të vetë nevojës për ekzistimin e Zotit, ashtu siç e cekë vetë Allahu xh.sh ku thotë se:’’ (Kjo fe jona është) Ngjyrosje e All-llahut, e kush ngjyros (me fe) më mirë se All-llahu. Ne vetëm atë e adhurojmë ‘’2:138.

Përgatiti: Artan Musliu