Ç’farë ka parë Shehidi ynë tek ne...?

Ç’farë ka parë Shehidi ynë tek ne...?
Mezi mblodha dhimbjet e mia, nuk mund të rrija pa kapur lapsin, që ende është i hutuar. Jo që të humbem ty, por për humbjen e këtij umeti. Po. Umeti që nuk njeh meritat e shehidave të vet, është umet i humbur. Umeti që nuk din të
ndahet me burrat e vet, është umet i lënduar, vërtet është umet i sëmur, apo neglizhent, ose thuaj është umet i vdekur, apo në agonin e vdekjes, apo emërtoje si të duash, por jo umet i triumfit dhe pushtetit.


Kur pushteti mund të ketë qenë meritë e tradhtarëve dhe frikacakëve?! Kur…?!

Natyrisht, nuk po flas për umetin e cilësuar me mirësi, mesatari dhe drejtësi, sepse ai është umet në të cilin ka jetuar ai burrë. Nuk po flas për atë umet, që shembëlltyrë i ka muxhahidët dhe mësuesin e shehidave, sepse është umet nga shkolla e të cilit ka dalur ai burrë.Por, po vajtoj umetin që ngritjen e vet e sheh iluzion, jeton mes kofshëve dhe krahrorëve, adhurimit të pasuris dhe djallit. Pretendon padrejtësisht se i përket trashëgimis profetike, në kohën kur e shet këtë trashëgimi pjesë-pjesë, për një shumë të vogël të kësaj bote.

Kurse, për veprat që i ka kryer shehidi ynë, vetëm Allahut i qofshim falë! Sikur t’a dinte ai se kjo ka qenë e shpresuar nga umeti ynë, nuk do t'i kishte kaluar ato lodhje, nuk do të kishte ndjekur rrugën e xhihadit.
A meriton ky umet, që lodhjet e xhihadit, sakrifica dhe flijimet të barten për atë? Ç’farë shihte ai, All-llahu e mëshiroftë në këtë umet? Ç’farë e bëri të vazhdojë rrugën e braktisur nga njerëzit, të ndjek udhëtimin duke mos ia vë veshin frikësimeve të
shprehura nga mendimtarët?
Ç’farë shihte ky kep i lartë?
Ç’farë shihte nga lartësia e vet, në këtë umet? Me ç’farë drite, llamba e tij depërtonte në errësirat e injorancës, tradhëtis dhe shërbimeve të Tagutit, që janë kundër umetit tonë? Derisa lëvizi gjithandej, për ta kthyer skicën e hartës së umetit tonë, duke mos ia vu veshin mësimeve gjeografike, të botuara nga armiqtë tanë, në mendjen e mendimtarëve
tradhtarë të shërbimit dhe emitimit.
Për ta kthyer skicën e maleve, kodrave dhe kodrinave të tokës, që të ketë vend për çdo muxhahid të sinqert, që ka dalur në rrugën e All-llahut, duke lënë pas vetës familjen dhe fëmijët.
T’i shpjegojë e t'i praktikojë ajetet e Kur’anit, duke mos ia vu veshin shpjegimeve të ithtarëve të së kotës, pesimistëve dhe mundit të tyre të pashpresë, për të fshehur disa fleta të vahjit dhe për t'i shfaqur disa tjera.
Ç’farë shihte…?

Të gjithëve zemra don të na pëlcet që të humbem ty. Çdonjërit nga ne i mungojnë shprehjet për të shprehur mallëngjimet e tij ndaj teje, madje të gjithë ne, në ty shohim premtimin e Muhamedit, salallahu alejhi ve selem, që ka lajmëruar për xhihadin e pales së ndihmuar.
Të gjithë në ty shohim se ti je xhematë, edhe pse je i vetëm, mirëpo, jo çdonjëri nga ne din të bartë trashëgimin tënde.

Trashëgimia yte është e rendë, ajo është si çdo gjë e shtrejtë, sepse është trashigimia e Muhamedit, salallahu alejhi ve selem.
Ç’farë mendoni, sikur ai shehidi jonë të ketë pare tek ne…?

Në ditën kur këndoj qielli për dasmën e shehidllekut tënd, luanat vazhduan të japin betimin në fushën e xhihadit, nuk i kishim parë më herët. Si ke munduar t'i shohësh ti?!
Atë ditë kur ti zbrite nga shpinda e kalit tënd, mbi shpindën e së vërtetës hypën trashigimtarët e Pejgamberëve, dijetarët, dhe thanë të vërtetën në mesin e reve të braktisjes që e bëjnë të tjerët, si e ke ditur se do t’a bëjnë këtë?
Atë ditë kur foshnja yte para se të rritet e të mbrojë së bashku me ty ekzistencën e umetit, mitërat e besimtareve
lindën njëmijë burra të tjerë dhe njëmijë shehida të tjerë. Kur e ke parë dhe kur e ke ditur se do të vijnë?
Ndoshta ke qenë duke lexuar fjalën e All-llahut: “Prej besimtarëve ka burra që kanë përmbushur premtimin e tyre dhënë All-llahut, prej tyre ka që kanë ndërruar jetë, dhe ka prej tyre që presin, dhe aspak nuk kanë ndryshuar.”
Ke kuptuar nga ky ajet atë çka nuk e kuptojnë lexuesit e mevludeve, lexuesit e Kur’anit për të vdekur, ata që ushqehen dhe vishen nga paratë e Kur’anit. Sa Tregti të keqe që kanë bërë, pasi kanë ndërruar atë më të shtrejtën, për një gjë më të ultë!

Pasha All-llahun, e kam lexuar atë ajet i bindur se rruga e xhihadit nuk zbrazet nga ndjekësit, sado që të jetë rrugë e braktisur. Se karavani i zgjedhur i umetit vazhdon rrugën sado që kalojnë në botën tjetër.
Se trashëgimia e Muhamedit, salallahu alejhi ve selem, është e ruajtur, e mbrojtur, me ata që do të japin shpirtërat e tyre në çdo vend, dhe në çdo kohë. Ndoshta këtë e ke parë tek ne…!

Atëher, vazhdo në xhenetet tua, pranë hyrive, shetit nëpër xhenet, në shpendët e gjelbërt, pastaj qëndro tek ato kandila nën arsh! Pusho për disa momente, pastaj kthehu dhe vazhdo shetitjen!
Dije se atë që ke pare në këtë umet është e vërtetë, edhepse ata që e shohin dhe e kuptojnë këtë janë pak!
Dije se trashigimia e Muhamedit, salallahu alejhi ve selem, mbrohet me shpirtëra dhe çdo gjë të shtrejtë!
Ne, këtë rrugë do ta ndjekim, mos u mërzit nëse trupi nuk merr atë që meriton kur ndahet me banorët e tokës. Nderi i takimit me banorët e qiellit e kompenzon.
Lamtumirë vëllau im në Islam, dhe më fal që lapsi im këtu përfundoi!