Një Fëmijë i vogël.

Ishte ulur në breg të detit dhe sytë i kishte ngulur në një pikë larg
në hapësirë të detit. Këtë gjë e pa një i vjetër që po priste anijen që
silte peshkun për ta shitur. Plaku iu afrua fëmijës dhe e përshëndeti.
Përshëndetje djalosh, deti shumë i bukur sot apo jo?Fëmija pa kthyer
koken fare nga plaku i tha i bukur është por fryen erë. Më ra topi në
det dhe deti e mori atë me vete larg. Plaku u ul pranë fëmijës dhe i tha
po të isha i ri do notoja dhe do ta sillja topin. Por me këtë gjëndje
që jam tani dhe hapin me zor e hedh.
Fëmija nuk i kthej përgjigje. Fëmija hipi në bregun që ishte aty
pranë në mënyrë që ta shihte topin më mirë. Plaku i foli me një zë të
ulët. Mos e humb shpresën asnjë herë, për mendimin tim lutju Zotit se
bën mirë. Fëmija me nje gëzim të madh: nëse lutem a do më vijë topi
përsëri? A e di topi vendin se ku ka rënë? Nëse do All-llahu edhe atë ia
mëson. Por edhe nëse topi nuk të vjen sevapet (shpërblimet) që do
marrësh ty do të mjaftojnë. Fëmija filloi të këndonte lutjet që i
këndonte për të marrë dhurata nga gjyshi i tij. Ai i rrjeshtoi të gjitha
lutjet që dinte përmendësh dhe kërkoi nduhmë nga Zoti që ti sillte
topin përsëri por akoma ishte i mërzitur.
Fëmija kishte harxhuar një shumë parash për ta blerë atë top aty në
ato para kishte futur dhe parat që kishte marrë nga të mëdhenjtë për
bajram. Tani ai shpresonte vetëm tek kthimi i erës në krah të kundërt në
mënyrë që topin tia kthente por deti eshtë shumë i madh dhe topi është
shumë i vogël. Afër perëndimit të diellit koha u freskua pak më tepër ku
në atë kohë u kthyen dhe peshkarexhat. Fëmija nuk donte të shkonte në
shtëpi prandaj qëndronte bashkë me plakun. Plaku gjithmonë e blente
peshkun tek një peshkatar.
Pasi e kërkoi pak më në fund e gjeti. Shpresoj tu ket kaluar gjahu
mirë. Nëse ke mund të marr pak. Peshkatari tregoi kovën që kishte në
dorë dhe i thotë plakut ja këto janë gjahu ynë për sot. Këto kohët e
fundit ka humbur gjahu fare nuk ka më gjah si më parë.
Fëmija që po dëgjonte bisedën u hodh më një herë: a e keni provuar të
luteni? Mos e humbni shpresën asnjë herë shton fëmija. Për peshkatarin
cdo gjë ishte rastësi deri në atë moment por me fjalët e fëmijës së
vogël iu kujtua ajo gjë që kishte vitë të cilën nuk e bënte.
Peshkatari duke i ledhatuar faqet fëmijës i thotë me gjysëm zëri, ti
thua të lutem hë, po atëherë do të kap si thua ti? Fëmija i thotë edhe
nëse nuk do kapni sevapet e lutjes juve do tu mjaftojnë. Këtë sa e
mësova. Peshkatari këtë fjalë po e dëgjonte për herë të parë. Duke
tundur kokën i thotë fëmijës edhe unë tani e mësova nga një mësues i
vogël. Fëmijës këto fjalë pëlqyen shumë. Fëmija e harroi topin e humbur.
Peshkatari u fut prapë në peshkarexhë dhe ngriti mbulesën e vjetër që
kishte në anije. Aty kishte një top futbolli nga që ishte akoma i lagur
shkëlqente. Atë ia zgjati fëmijës dhe i tha merre haku i mësuesit nuk
shlyhet ndonjë herë por kaq mundem. Këtë e gjeta në det kur po u ktheja.
Fëmija u shtang në vend dhe filloi të shohi anash kujtonte se ishte në
ëndërr. Por çdo gjë ishte e vërtetë. Dhe topi tani ishte në duart e tij.
Nga gëzimi iu kthye topit dhe i tha: edhe një herë pa leje ske për të
ikur, nëse unë nuk do isha lutur çfarë do të ndodhte pastaj? Po ju a e
keni provuar ndonjë herë të luteni në momentet e vështira?
Ndoshta atyre lutje nuk do u jepet përgjigje por mos harroni si tha
fëmija sevapet e tyre të mjaftojnë. Edhe unë tani e mësova. Duaja për ne
është një thesar.