Perëndimi I një dite, mbyllja e një jave, vecanarisht nisja e një viti të ri, duhet të jenë
stacione hetimi për nefsin.
Transmetohet se Hz.Omer (r.a), mbante shënim gjithë veprimet e tij dhe cdo fundjavë analizonte gjithcka kishte shkruar, pendohej për gabimet ndërsa për veprat e mira falenderonte Allahun, duke u lutur për vazhdimsinë e suksesit në këtë udhë.
Një tregtar I kujdesshëm llogarit fitimet dhe humbjet e ditës.Fillim muaji është koha e pagesës së nënpunësit . Gjatë fundit të vitit gjithë tregtarët përpihen nga një aktivitet I
dendur, matin fitime e humbje, thurin plane e përgatiten për kushte më të mira
dhe për një të ardhme të re.
Është e cuditshme që njeriu llogarit me imtësi dhe përpikmëri cdo element material të jetës, ndërsa kur flitet t`I hedhë një vështrim vlerës njerëzore Islame, sillet pothuajse indifferent. E ndërkaq mossuksesi në botën tregtare,madje edhe dështimi I plotë , jo vetëm që nuk është përmbitja e gjithckaje, por nuk mund të quhet as fatkeqësi …., sepse gjithnjë ekziston një munda është po kaq si rifillimi.
Por a është po kaq e mëshirshme bota e vlerave ? Vitet që I japin lamtumirën jetës, kohët që janë të braktisura,castet që nuk përmbushin qëllimin e krijimit, a japin mundësi të dytë për rifillim?!
Ndërkohë që shpenzojmë, tregohemi shumë të kujdesshëm dhe vigjilentë për ekuilibrin e buxhetit, duke vlerësuar cdo qindarkë. Kur planifikojmë themelimin e një , shqyrtojmë
gjithcka deri në detaje. Gjatë jetës tregtare ndjekim strategji dhe taktika të domosdoshme për këtë fushë , përshtatemi deri në hollësi me metodat dhe ndjekim rrugën drejt suksesit. Shkurtimisht, nuk tregojmë asnjë padrejtësi.
E në fakt edhe jeta është një “tregtri”, e bota: “fushë tregtie.” Për më tepër një fushë që nuk të jep mundësinë e një prove të dytë. Këtë më bindshëm na e parashtron shprehja kur`anore: “Të tillët janë që e ndërruan të vërtetën (besimin) me të pavërtetën (mosbesimin), pra tregtia e tyre nuk pati fitim dhe ata nuk qenë të vetëdishëm (në punën e tyre). “ (Bekare, 1)
Por si mundet që pjesa dërmuese e njerëzve, jetën, këtë pasuri shumë më të cmueshme se cdo gjë material që zotrojnë, e harxhojnë në një kënd aspak të denjë për të dhe në fund
vuajnë dështimin.
C`është kjo shastisje?! E njeriu , I rrëmbyer prej saj, koordinon shumë mirë punët e kësaj bote, ndjek me vëmendje. Ditë pas dite, madje orë pas ore zhvillimet ekonomike.Duke mos treguar asnjë shenjë dembelizmi. Ndërsa për gjendjen shpirtërore, për nivelin e ecurisë fetare , nuk tregon aspak preukopim. Haron të hetojë se koha që rrjedh, vitet që shkojnë e s`kthehen ,
shkruhen në favorin apo disfavorin e tij? Njeriu i shastisur e di më së miri se kapitali për të cilin nuk financohet, që nuk sjell fitim dhe nuk rritet, patjetër që humbet. Por nuk ndalet të mendojë se edhe koha, edhe jeta një ditë perëndon e humbet.
E vërteta është se jeta është me vlerë dhe koha një pjesë e jetës!
E qëllimi parësor, ai që duhet t`i paraprijë suksesit të materials, të përkohshmes, është gjetja e shtigjeeve që dhurojnë lumturinë e përjetshme….dhe e gjithë kjo fshihet në ndërgjegjshmërinë e vlerës së kohës.
Me dëshirën se do t`I bashkangjitet duave tona të shumta dhe me shpresën e pranimit, po citoj një dua të Hz. Omerit (r.a): “O Allah, të lutem Ty, të mi falësh begati kohës që më ke dhuruar!” Amiin!
Rrugëzgjedhja
Unë nuk jam… e di
Njerëzit nuk janë …edhe këtë e
di
Gjithcka një provim final
Cdo cast: fundcast
Cdo gjë të nis drejt Tij
Cdo ngjarje provim
E unë …durim
Gjendja ime…pendesë
Rugëzgjidhja…dua
Autor: Ekrem Sagirogllu
Thu 23 Mar 2023 - 2:31 nga 
