Ç'eshte lumturija e vertet - 2

Përktheu nga boshnjakishtja: Afet Beadini
vazhdim
Ç'eshte lumturija e vertet - 2

A qëndron lumturia në famë, në sport, në art…? Jo, sepse fama të sjell më shumë hidhërime se lumturi. Fama s’quhet reale nëse nuk është e ndërlidhur me devotshmërinë. Ai që i frikohet Allahut xh.sh, nuk kërkon famë. Nëse fama nuk është e ndërlidhur me arsyen e vërtetë, shumë shpejt zhduket.
Pra ky njeri (me famë) do të jetojë i pikëlluar nëse ajo i ndërpritet. Shumë njerëz gabojnë kur mendojnë se janë të lumtur sportistët dhe artistët. Unë them:
1. Sportistët
Gjithmonë jetojnë të palumtur. Shpërngulen prej një vendi në tjetrin, një çast udhëtojnë këtu e një tjetër atje, asnjëherë nuk janë të qetë dhe shumë rrallë shihen me familjen. Shumica prej tyre i lënë edhe studimet për të vazhduar sportin, duke e rrezikuar të ardhmen, me përkushtimin e plotë pas sportit. Të shtojmë edhe tronditjet e brengat e tyre gjatë çdo loje. Ata gjithmonë janë në shënjestër, ndaj dhe u frikohen kritikave të simpatizerëve të tyre, që të mos e humbin formën. Kështu, ata gjithmonë janë të brengosur. Po pas kësaj? Njerëzit shumë shpejt i harrojnë këto persona sapo të largohen nga sporti, çka ua shton edhe më tepër dhimbjen dhe pikëllimin.
Kështu pra, nuk mund ta gjejmë lumturinë te sportistët, ndonëse shumica mendon kështu.
2. Artistët
Ata bëjnë jetën më të vështirë të ekzistencës njerëzore.
Me dështime të shumta, me drogë, me fatkeqësi ndërsa vdekja për ta është shpëtimi më i madh. Mendoj për artistët, këngëtarët, muzikantët dhe aktorët. Nuk e them këtë, shkel e shko; për nga kujtimet e tyre, me të cilat janë mbushur revistat. Ja tre shembuj:
Anvar Vexhdi, bashkëshorti i aktores së njohur Leila Murad. Ka shkruar për të në kujtimet e saj: “Buri im ka qenë aktor mesatarisht i mirë. Dëshironte të kishte miliona futna të Egjiptit, edhe sikur të sëmurej. I thoja: Ç’të duhet pasuria nëse je i sëmurë? Më përgjigjej: “Një pjesë të parave do t’i shfrytëzoja për shërim, ndërsa pjesa tjetër do të më mundësonte të jetoj një jetë të lumtur.”
Kështu pra u bë i pasur, zotëronte miliona futna, por Allahu xh.sh e sprovoi dhe u sëmur prej kancerit të mëlçisë të zezë. Harxhoi për shërim miliona funta, por përsëri nuk u shërua dhe s’mundi të shijojë lumturi. As nuk ushqehej dot. E kishte të ndaluar të hante shumë lloje të ushqimeve. Më në fund vdiq nga kjo sëmundje, me hidhërime, pikëllim dhe i uritur.
Shembulli i dytë:
Nijazi Mustafa: Ishte njëri nga regjisorët më të mëdhenj të Egjiptit, por ka jetuar me hidhërim dhe pikëllim. Vdiq në moshën 70 vjeç. E gjetën të vdekur në shtëpi. Natën e vdekjes organizoi një mbrëmje plot zhurmë, ku morën pjesë më shumë se dhjetë vajza të bukura. Në mëngjes u gjet i vdekur!
Largohen prej jetës së tillë, me frikë, dehje dhe mosbesim. Ky njeri ka vdekur në një gjendje të pikëlluar. I lutemi Allahut xh.sh të na mbrojë nga përfundimi i keq.
Shembulli i tretë:
Këngëtari i njohur egjiptian, Abdul-Halim Hafiz: Ka jetuar i sëmurë, i vetmuar, pa bashkëshorte, pa fëmijë, deri në vdekje. Vdiq papritur në moshën 50 vjeç, kur gjendej në kulmin e një jete të palumtur.[1]
Lumturia, pra është vetëm një iluzion që shkëlqen në sy, sepse në realitet ata që duken të lumtur jetojnë një jetë vërtet të mjerë dhe të palumtur./FreskiRinore.com
[1] Abdul Halim Hafidh ka qenë këngëtar me famë të madhe në Egjipt. (SHTOJCË E PËRKTHYESIT)

Allahuju shpërbelft hoxhë i nderuar për këto postime shumë të vlefshme.