Dy shokë të ngushtë po shëtisnin gjatë bregdetit të Velipojës,njërit nga plazhet e bregdetit të madh të Adriatikut.Gjatë ecjes nisën të ngacmonin njëri-tjetrin me fjalë,por nuk u mjaftuan me kaq.Ata u grindën aq fort,sa njeri e goditi dhe e gjakosi në fytyrë tjetrin.I gjakosuri i shkrujti në rërë: "Sot, miku im më i ngushtë më goditi në fytyrë."

Dy shokët e kuptuan se u grindën për hiçmosgjë.Ata vazhduan të ecin dhe vendosën që të laheshin e të notonin në detin e kaltërt.I gjakosuri filloi të ndiente në detin e kaltërt.I gjakosuri filloi të ndiente një si ngushtim në gjoks, nuk kishte më forcë të notonte dhe të kthehej në breg.Shoku i tij, sapo e kuptoi situatën e ndërlikuar,e shpëtoi dhe e ndihmoi që të dilte në breg.Pasi e mori veten, i gjakosuri gdhendi në sipërfaqen e një shkëmbi: "Sot,shoku im më i ngushtë, më shpëtoi jetën."

Shoku i tij u habit dhe pyeti:

"Përse herën e parë shkruajte në rërë dhe këtë herë në shkëmb!?"

Miku i tij i urtë u përgjigj:

"Nëse ndonjëri gabon në hak të tjetrit, gabimin duhet ta shkruash në rërë, në mënyrë që erërat e miqësisë dhe dashurisë ta fshijnë.E nëse ndonjëri na bën mirë, të mirën shkruaje në shkëmb që mos të ketë erë në botë që të mund ta fshijë."