Tregohet që njërin prej sunduesve të një vendi të largët, e kishte goditur një sëmundje e vështirë, e mjekët nuk ia gjenin ilaçin përveç se t’i presin hundën, pas shumë kundërshtimeve, në fund pranon që t’i prihet hunda.

Pas prerjes së hundës dhe shërimit të saj, e shikon fytyrën e tij në pasqyrë, e cila i duket shumë e shëmtuar, e për të dalë prej këtij momenti shumë të ndjeshëm, e urdhëron ministrin dhe punëtorët e tij për prerjen e hundës së tyre. Pas kësaj, filluan të gjithë përgjegjësit t’i presin hundët e tyre dhe të urdhërojnë për prerjen e hundës të gjithë punonjësve që ishin në pozitë më poshtë se ta, derisa u bë që të gjithë punonjësit mbetën pa hundë. Veç kësaj i urdhëruan edhe familjet e tyre për prerjen e hundëve. Me kalimin e kohës, ky veprim u bë i zakonshëm, u bë karakteristikë e këtij vendi, saqë çdo fëmije të sapo lindur, mashkull apo femër, iu pre hunda.

Pas një kohe, kalon andej pari një njeri i huaj, i cili u habit duke i shikuar me çudi këtë shoqëri, me një veprim kaq të shëmtuar dhe të rrallë. “Si është e mundur të hiqet hunda nga fytyra duke qenë e shëndosh?!” – thoshte ai.

Ndërsa banorët e fshatit filluan të qeshin me këtë njeri, për shkak të hundës që kishte: “Oh Zot! Shikojeni këtë qenie të huaj, me hundë në fytyrë!” - thoshin ata.

Kështu thanë shumica e njerëzve, në vend se që ata ta shikonin të metën e tyre, filluan që të gjejnë të metë aty ku nuk kishte të meta në vend se ta pranonin të metën e tyre. Krenohen me të metën dhe për ta e keqja qe bërë e mirë dhe e mira e keqe.

Subhan`Allah! Harruan që në bazë ata janë me hundë.

A e dini si ishte emir i këtij vendi, a dëshironi ta dini?!!

E dini cili ishte sundimtari?!!

Po cilët ishin banoret?!!!

Para përgjigjes, e kam një pyetje:

Ne a e kemi humbur hundën tonë, apo mos vallë vetëm ata e kanë humbur?!!

Sa e sa nga shprehitë tona, me të cilat jemi mësuar dhe janë bërë gjëra të dreja, i mbrojmë dhe luftojmë për to, sepse ato janë nga tradita jonë?!!!, sikur që ky vend e mbronte “prerjen e hundës”!

Të nderuarit e mi, t’i vërejmë hundët dhe mendjet tona, e ta pyesim vetën:

Sa gjërat janë prerë nga ne?!!

Të mundohemi që të zbulojmë gabimet që i kemi trashëguar nga të parët.

Të nxjerrim të gjykuarit tonë nga sfera e ngushtë traditës dhe në tryezën e gjerë të fesë dhe logjikës, dhe t`i ripërtërijmë lidhjet tona me to, e assesi ti pasojmë verbërisht!

Përktheu: Blerim Arifi