“Envar-e-Suhejli” është një libër i mirënjohur persian. Në të tregohet një tregim vërtetë domethënës:
“Një herë një njeri e pa një korb, i cili i kishte krahët e këputur. Njeriu mendoi me vete: ‘I gjori korb, a thua si do të mbijetojë? Nga dhe si do të ushqehet?’ Kur papritmas njeriu e pa një shqiponjë që në sqepin e saj mbante një gjah. Shqiponja u afrua dhe zbriti në tokë, si dhe filloi ta ushqente korbin.
Duke e parë këtë gjë njeriu sërish mendoi me vete: ‘Kjo është ajo se si Allahu xh.sh. kujdeset për krijesat e Tij, andaj pse duhet që unë të brengosem pët të jetuar? Allahu xh.sh. do të kujdeset edhe për mua.’ Kështu që ky u ul dhe filloi të rrinte kot, pa bërë asgjë. Kaluan disa ditë, mirëpo njeriu nuk mori asgjë, ama asgjë. Atypari kaloi një njëri i urtë dhe i tha atij: ‘O rob i Allahut xh.sh.! Ty të janë treguar dy zogjë. Njëri një korb i dëmtuar (pa krahë) dhe tjetri një shqipojnë. Përse po preferon të bëhesh sikurse korbi? Pse nuk po mendon të bëhesh sikurse shqiponja, e cila jo vetëm që e ushqente veten, por e ushqente edhe korbin e gjorë, pra tjetrin që kishte vërtetë nevojë për ndihmë?”
Mesazhi:
Tregimi na ilustron në mënyrë të duhur natyrën e vërtetë të ‘Tevekkulit (mbështetjes në Allahun xh.sh.)’. Nëse dikush i posedon mjetet për jetesë, atëherë ai nuk duhet që t’i braktisë ato. Rasti i tij është tamam sikurse i shqiponjës. Pra, ai jo vetëm që duhet t’i plotësojë nevojat e veta, por duhet të kujdeset edhe për të tjerët.
E marrë nga “The World Within” nga i ndjeri Mufti Muhammed Shafi, muftiu kryesor i Pakistanit.
Burimi: haqislam.org[justify]
Thu 23 Mar 2023 - 2:31 nga 
