Mjeku pa me kujdes filmin e grafisë së të moshuarit, pastaj tha:

-Gjendja juaj nuk është shumë e mirë. A keni dhembje në krah të majtë?
-Po. -iu përgjigj i moshuari. -Përsëritet pesë-gjashtë herë në ditë.
-Po marrje mendsh, a keni? -pyeti mjeku.
-Kur jam shtrirë, po. -iu përgjigj burri. -Por edhe kur ngrihem përnjëherësh nga shtrati.
-Unë jam një njeri realist, zotëri! -tha doktori duke hequr syzet. –Nuk u fsheh asgjë të sëmurëve. Duke u bazuar në zhvillimet e fundit dhe në shqyrtimin e tyre, rezulton se nuk të ka mbetur asnjë shpresë shpëtimi.
I moshuari uli kokën, i nënshtruar para vullnetit të Allahut. Kjo situatë e tij tërhoqi vëmendjen e një mjeku tjetër aty në dhomë. Ky mjek i shquar në tërë vendin, iu afrua të moshuarit dhe, pasi i hodhi një sy grafisë, tha:
-Zotëri! A ju sforcohen nganjëherë muskujt?
-Po! -tha përsëri burri. -Madje ndonjëherë më dhembin.
-Po mpirje të zgjatur, a keni?
Burri vetëm tundi kokën.
-Zotëri! -tha mjeku. -Edhe unë jam i detyruar të përcaktoj diagnozën në bazë të zbulimeve të reja dhe të të vërtetave që po zhvillohen me shpejtësi. Për fat të keq, ju pret vdekja.
Në çastin kur burri i moshuar bëri të largohej, një asistent doktor i ri që po rrinte në qoshe të dhomës, u hodh e tha:
-Xhaxha! Edhe unë dua t’ju bëj disa pyetje.
I moshuari u përkul përsëri.
-Pyetjet e mia janë pak ndryshe. -tha asistenti. -Por u bëra kureshtar të di nëse besoni në Allah?
-Sigurisht! -tha burri. -Më shumë besoj në qenien e Tij sesa në timen.
-Po namazin a e falni?
-Fillova ta fal kur isha njëzet vjeç. -iu përgjigj.
Mjeku i ri u afrua me hapa të ngadaltë pranë të moshuarit dhe, duke i shtrënguar me dashuri duart që i dridheshin, i tha:
-Xhaxha! Unë dua të përcaktoj diagnozën duke u bazuar në të vërtetat që nuk kanë ndryshuar prej shekujsh dhe që nuk do të ndryshojnë deri në Ditën e Kiametit. Një rini e përhershme ju pret. Madje një rini që do ta kaloni në Xhenet.
I moshuari u ngrit ngadalë në këmbë. Buzëqeshja në fytyrë i dha një bukuri të veçantë.
Iu afrua dy mjekëve të parë dhe u tha:
-Juve jua shënova detyrimin!
Pastaj u drejtua nga mjeku i ri dhe, pasi e puthi në ballë, shënoi diçka në faqen e pasme të Kuranit të vogël që nxori nga xhepi.
-Ty ta shënova emrin në krye të listës të njerëzve për të cilët do bëj dua, bir! Një tetëdhjetëvjeçari nuk mund t’i jepje shërim më të mirë se ky. Xhynejd Suavi

(marrë nga dritaislame.com)