Shekik Belhij, ka qenë një personalitet i shquar në historinë islame. Ai njihej për dijet e thella, urtësinë, adhurimin dhe zuhdin. Një ditë, ai u nda nga mësuesi i tij i dashur Ibrahim ibnu Ed’hem, pasi do të nisej me një karvan tregtie. Kishte vendosur që krahas dijes dhe adhurimit, të merrej edhe me tregti, pwr tw siguruar jeteswn. Gjatë rrugës në shkretëtirë, sheh një pëllumb të verbër dhe me krah të thyer. Sa nga keqardhja dhe sa nga kureshtja, u ndal duke medituar rreth kësaj krijese të pafat, në mes të shkretëtirës të pamëshirshme. Sigurisht, shumë shpejt do të ngordhte ai zog i mjerë. Por teksa meditonte, sheh një pëllumb tjetër duke fluturuar sipër. Ai u drejtua nga pëllumbi i verbër dhe me krah të thyer, iu afrua dhe e ushqeu siç ushqen pëllumbi nënë të vegjlit e saj. Kjo skemë e mahniti Shekik Belhij dhe e emocionai maksimalisht. Me vete mendoi:”Nëse Zoti ia siguroka ushqimin edhe këtij pëllumbi të verbër dhe me krah të thyer, këtu në mes të shkretëtirës, patjetër që do të ma sigurojë dhe mua kudo që të ndodhem. Atëherë, përse u dashka të merrem me tregti, lart e poshtë me karvane në këto shkretëtira pafund?! Aq më tepër që edhe moshën nuk e kam për punë të tilla. Jo, jo, do të kthehem në shtëpi, se rizku i Zotit do të më vijë kudo të jem. Atje do të jem pranë gruas dhe fëmijëve tw mi.” dhe ashtu bëri.
Me të mbërritur, vajti tek mësuesi i tij dhe i rrëfeu gjithçka i kishin parë sytë. Mësuesi i tij Ibrahim ibnul Ed’hem, uli kokën, u mendua pak dhe ia ktheu:”I pa të meta është vetëm Zoti o Shekik! Por, a s’më thua, përse zgjodhe të bëhesh pëllumbi i verbër dhe me krah të thyer dhe jo pëllumbi syçelë dhe kontribues?! Përse zgjodhe pasivitetin dhe jo aktivitetin për tu ndryshuar jetën edhe njerëzve që të rrethojnë?! A nuk e di se profeti Muhamed a.s ka thënë:”Dora që jep, është më e mirë se ajo që merr.”
Shekik i puthi dorën mësuesit të tij dhe i tha:”Të jam mirënjohës gjithë jetën o mësuesi im i madh!” Pastaj u nda me të dhe vendosi të bëhej si zogjtë fluturues, dalin në mëngjes me barkun bosh dhe kthehen në mbrëmje me barkun plot.
Umr ibnul Hattabi thoshte:”Askush të mos presë që të mirat ti bien nga qielli, duke thënë:”O Zot na jep nga të mirat e tua!” Qielli nuk lëshon as flori dhe as argjend.”
Në Kuran, Zoti thotë:”Ai jua ka bërë Tokën të përdorshme, andaj ecni nëpër viset e saj dhe ushqehuni me atë, që ju ka dhënë Ai.” (Mulk, 15)
“kur të përfundojë namazi, atëherë shpërndahuni nëpër tokë, kërkoni nga mirësitë e Allahut...” (Xhumua, 10)
Të dy këto pasazhe të Kuranit, përmbajnë urdhër hyjnor, ku na kërkohet që rizkun dhe të mirat ti kërkojmë nëpërmjet punës dhe jo pasivitetit.
Vëlla dhe motër! Bëhuni zogjtë syçelë dhe kontribuues, të cilët u gjenden pranë njerëzve, i ndihmojnë dhe u zgjidhin hallet!
Thu 23 Mar 2023 - 2:31 nga 
