''Shejtan të heshtur''

''Shejtan të heshtur''




Derisa me mijëra mysliman mbyten anembanë botës, dhe me dhjetëra mija burgosen dhe torturohen për shkak se bëjnë thirje për në rrugën e Allahut dhe urdhërojnë në të mirë dhe ndalojnë nga e keqja, shumica e muslimanëve qëndrojnë shumë të heshtur dhe nuk merakosen për asgjë tjetër përveç se për gjerat materiale të kësaj jete. Zemrat e tyre janë mbushur me dashurin e kësaj bote dhe me të harruarit e botës tjetër.

Allahu thotë në Kuran: "Është e sigurtë se njerëzit më lakmues për të jetuar, ti ke për të gjetur ata, bile edhe më lakmues se idhujtarët. Ndonjëri prej tyre dëshiron të jetojë njëmijë vjet, por edhe sikur të jetojë, ajo (jeta e gjatë) nuk do ta shpëtoj atë prej dënimit. All-llahu sheh çka veprojnë ata." (El Bekare,:96)

Sot shumë musliman janë të lidhur aq shumë me jetën e tyre sa që dëshira e tyre është që të jetojnë në mesin e familjeve, shtëpive, parave dhe bizneseve të tyre. Ata kanë harruar se çështjet e botës së ardhshme duhet të vijnë para çështjeve të kësaj jete dhe se ne duhet të përpiqemi që ti pasojmë urdhrat e Allahut, e jo vetëm ato të cilat ne i gjejmë si të lehta dhe të përshtatshme për ti pasuar. Disa musliman sot pohojnë se është më mirë të bëhen namaze ekstra (nafile) dhe agjërim ekstra (nafile) se sa të urdhërohet në të mirë dhe të ndalohet nga e keqja apo të mbrohen muslimanët e dobët. Njerëz të atillë derisa do ti akuzojnë ata muslimanë të cilët përpiqen që ti përmbushin këto obligime.

Kjo është se çka për të thënë për njerëz të atillë Ibn el-Kajimi: "Shejtani shumicën e njerëzve i ka devijuar duke ua zbukuruar atyre kryerjen e disa veprave nafile prej adhurimit siç janë namazet nafile dhe agjërimet nafile ndërsa që ti lënë anash veprat tjera obliguese prej adhurimit siç janë urdhërimi në të mirë dhe çrrënjosjen e se keqes, deri në atë masë sa që as që e bëjnë nijet që ta bëjnë atë kurdo që të kenë mundësi. Dijetarët njerëzit e këtillë i konsiderojnë të jenë në fundin e peshores së fesë. Se esenca e fesë sonë është që ta zbatojmë atë për të cilën na ka urdhëruar Allahu. Ai i cili nuk i kryen obligimet e tij në të vërtet është më i keq se sa ai që bënë mëkate. Secili që posedon pak dituri për shpalljen e Allahut, për udhëzimin e Pejgamberit (salallahu alejhi ve selem) dhe për jetën e shokëve të tij do të sjell përfundimin se atyre që i bëhet me shenjë se janë njerëzit më të devotshëm në realitet ata janë më së paku që kanë devotshmëri. Në të vërtet, çfarë devotshmërie është ajo në atë person që i sheh shenjtërit e Allahut duke u shkelur, feja e tij duke u ndaluar, Suneti i Pejgamberit të tij duke u shmangur, dhe prapë qëndron me zemër të qetë dhe me gojë të mbyllur. Personi i atillë është sikurse një shejtan i heshtur! Në të njëjtën mënyrë sikurse ai i cili flet të pavërtetën i cili është shejtan që flet. A nuk është kjo fatkeqësi për islamin për shkak të atyre që kurdoherë që e kanë të siguruar jetën dhe ushqimin e tyre, nuk do të bëhen merak se çka i ndodh fesë? Më i miri prej tyre do të ofroj një fytyrë të pikëlluar. Por nëse vihen në duel për njërën prej gjërave për të cilën zemra e tyre është e lidhur sikurse parat e tyre, ata nuk do ta humbasin asnjë përpjekje për ti kthyer ato. Këta njerëz, përveç se e meritojnë hidhërimin e Allahut, por atyre ju bien edhe belat më të mëdha pa e ditur ata: Ata kanë një zemër të vdekur. Në të vërtet sa më shumë që është e gjallë zemra e një personi, aq më i fuqishëm është hidhërimi i tij për hir të Allahut dhe më i plotësuar do të jetë ndihma e tij ndaj Islamit dhe muslimanëve."