Vizitor
Vizitor
 | Titulli: Vallë , a është Zoti I kënaqur prej meje?  Thu 17 Feb 2011 - 10:27 | |
| - Cito :
- Me termin, sinqeritet të vërtetë (hakikat-I ihlas), nënkuptohet kryerje e çdo lloj pune vetëm për të fituar pëlqimin e All-llahut, apo ndryshe thënë vetëm për Allah.
Vreshta nuk mund të pohojë se rushi I takon asaj. Pula nuk mund të thotë , “Këta vezë janë të mijat”. Njeriu nuk mund të pohojë se mendja është pronë e tij. I pasuri nuk mund të pohojë se pasuria I takon atij. Shkenctari nuk mund të pohojë se shkenca është një gjë që e ka shpikur vetë (të gjitha ligjet e shkencës kanë egzistuar edhe para se të shpiken). Muslimani duhet ta shmang fjalën “unë ose mua” nga fjalori I tij. Nuk duhet që të thotë unë , por “ne” ose “All-llahu”.
[b]Një poet I madh turk Nexhip Fazëll thotë kështu: “Faji eshte I imi, unë jam një mur që nuk tejkalohet”. Kurse dijetari I madh Bediuzzaman shprehet kështu: “Unë ashtu siç nuk e pëlqej vetveten, nuk I pëlqej edhe ata që më pëlqejnë mua”.
[b]Tek çdo njeri ekziston një ndjenjë e tillë që tua
pëlqejë veten të tjerëve.Prandaj dhe vishen bukur , thonë fjalë të bukura,gjithashtu edhe shtëpitë dhe teshat e tyre I rregullojnë në mënyrë më të mirë. Pse e bëjnë këtë? Këtë e bëjnë për t`ua pëlqyer veten të tjerëve. Në fakt
nderi I muslimanëve duhet të burojë nga viryti, ose nderi I vetes së tij. Por, tanimë kjo gjë më mbaroi, kështu që edhe muslimanët filluan që nderin e tyre ta përfitojnë me veshjen e tyre. Kjo gjë solli edhe shpenzim të tepërt, kështu që bëri të harrojmë Rizanë (pëlqimin) e All-llahut.
Tregohet një ngajrje kësisoj: Në Gjygjin më të madh dhe të Fundit, All-llahu do të nap yes: O robi im, çfarë bëre për Mua? Kurse robi do të përgjigjet: “Fala namaz”, “A fale namaz për të thënë se je fetar!” “Agjërova”, “Agjërove për tu dobësuar”, “Dhashë zeqat”, “Dhe zeqatë për
të thënë se jë zemërgjërë”, “Thera Kurban” “There Kurban për të thënë se je i pasur”. Adhurimet që bëhen për “të thënë” nuk kanë asnjë sevap.
Në ditën e gjykimit, në Gjyqin më të Madh dhe të fundit do të na pyesin se me çfarë arsye I kemi bërë punët në këtë botë: Çfarë ke bërë për All-llahun?
Në moshën 20 vjeçar erdha në Stamboll. Duke dëshiruar që të më duan shokët dhe rrethi, çdo njeri alrgohej prej meje. Kjo gjë më lëndonte shumë. Normal jam një person I rid he thosha në vete, “Nuk durohet dot një jetë e tillë”. Duhet të gjej një mënyrë, I thosha vetes dhe duhet t`I respektoj ato principe. Nuk duhet t`u jap rëndësi njerëzve.E gjeta nje formulë, kurse ajo ishte islami!...Më vonë I gjithë mundi im ishte në drejtimin që mua dhe veprat e mia t`I pëlqejë Allahu. Ata që qeshnin me mua, nuk u jepja fare rëndësi atyre.
Edhe në punë, ose në jetën time martesore kur shfaqej një problem, mundoja të veproja me mendimin se “Me cilën mënyrë të sjelljes vallë do të më pëlqente All-llahu”. Edhe nëse kisha të drejtë , gjithmonë fajin e kërkoja tek vetja.Vetëmatëherë rehatohesha personalisht,
por gjithashtu edhe rrethi por edhe shoqëria më gjërë. Shokëve të mi me të cilët bashkëpunoja (edhe pse të gjithë këta persona ishin më të vegjël se unë në moshë), u thosha se jam gati te punoj çfarë do pune që do të më jepnin dhe se jam gati të marrë pjesë në çfarë do lloj bashkëpunimi. Nëse djali apo vajza shprehin mendimin e tyre në lidhje me punën, nuk I kundërshtoja ata, nëse nuk do të ishte një gjë që nuk është në kundërshtim me pëlqimin e All-llahut, nëse nuk përmban diçka në kundërshtim me islamin, atëherë unë deklarohesha me tad he isha I knaqur me atë që e thoshin.
Asnjëherë njeri nuk është më I priviligjuar se tjetri. Ajo çka e bën njeriun të jetë më I priviligjuar janë principet. Një dijetar I madh këtë gjë e shpreh në këtë mënyrë: “ Punoni për All-llah, mësoni për Allah,takohuni për Allah, dhe veproni në kuadër të pëlqimit të Tij”.
Ja kjo është një çështje, vallë a më pëlqen mua All-llahu? Hz.Omeri r.a porositë në këtë mënyrë: “Nëse thonë që vetëm një peron do të hyn në xhennet, shpresoj se vallë ky person do të jem unë. Përsëri, nëse thonë se vetëm një person do të hyjë në xhehennem, kam frikë se ky person mos të jem unë.”
Do të pendohemi dhe do të bëjmë toube për mëkatet (gjynahet) tona, do të vazhdojmë t`i zbatojmë adhurimet, por nuk do të shpresojmë shpqetim nga adhurimet që I bëjmë, por nga Mëshira e All-llahut xh.sh…
Autor:Hakimoglu Ismail
[b] Shkrujti:Merjem Salihi
Forumi islam:www.islamieshtedrit.com
Shkurt-2011 [/b][/b][/b] |
|
Zudi Fejzuli
Administrator
Numri i postimeve : 633
Data e regjistrimit : 17/05/2010
Nacionaliteti-Sheti : Bologna.Italy
| | Titulli: Re: Vallë , a është Zoti I kënaqur prej meje? Thu 17 Feb 2011 - 19:12 | |
| Keto qe i permende moter nuk jane asgje tjeter vetem se cilsi te muslimaneve!. Ne te kunderten vine ne kunderthenie me vetit e nje njeriu fisnik, bujar! Por mbi te gjitha eshte gjithçka shume e qelluar me ate qe keni shkruajtur, sepse shumica e muslimaneve per fate te keq do te kisha cituar i posedojne keto shprehi fatekeqe! Profeti Muhammed [sal-lall-llahu alejhi vesel-lem] ne fjalen e tij te embel thote: -Efdalul-fedailil-hubbu filahi wel-bugdu filah(Veper me e ngritur ne Islam eshte, te dush per Allah dhe te urrejshe per Allah..!!) | |
|
