Pijaneci" qe kishte nur ne fytyre

Sulltan Murati nuk mundej të largohej nga ndikimi i ëndrrës I cili e kishte parë një natë më parë dhe e gjithë dita i kishte kaluar si i tillë.

Veziri i tij, Sijavush Pasha nuk mundi ta fsheh kureshtjen dhe e pyeti Sulltanin:

-Zotëri, mos ju mundon dicka?

Sulltan ashtu si ishte i zhytur në mendime iu përgjigj:

-Një natë meë parë pashë një ëndër të cuditshme. •

-Inshallah del e hajrit.

-Do ta shohim se a është e hajrit; apo e sherrit.

-Si mendoni?

-Pergatitu se do te dalim jashtë.

Pas këtyre fjalëve, Padishahu dhe Sijavush Pasha, me veshje të mullave (dijetarë Islam).U nisën në drejtim të Unkapanes. Kur arritën në Unkapanë,- sulltanit filloi t'i kujtohet saktësisht vendi që e kishte parë në ëndër. Bën ca hapa në të majtë dhe në të djathtë dhe filloi që të kërkoje dicka në tokë. Kur u kthye nga ana tjetër, në mesin e gjetheve qëndronte një trup i një njeriu. Ishte bash vendi që e kishte par në ëndër.

I pyeti njerëzit që ishin të pranishëm në atë vend: Kush është ky person?

Personat e pranishëm i thanë: "Aman, mos iu afroni fare! Ai është një pijanec!..

-Nga e dini ju këtë gjë?

-E kemi fqinjë plot 40- vjet, nëse nuk e dimë ne kush mund ta dije?

Një tjetër filloi që të flasë për njeriun që ishte i shtrirë për toke: Në fakt ai është një zanatci shumë i mirë. Punonte në carshinë e Azapllarëve. I bënte patkonjtë më të mira. Por atë që e fitonte nga puna, i harxhonte në alkool dhe në prostitucion. Në shtëpi Conte shishe te plota me verë dhe prostitute.

Një njeri më i moshuar nga mesi i të pranishmëve bërtiti i zernëruar: "Pyetni këta njerëz. Pyetni se valle ka parë ndonjëri këtë njeri në xhemat?

Njerëzit që ishin përreth shprehen mendimet e tyre për njeriun që kishte ndërruan jetë dhe u larguan prej aty, duke mos shikuar pas as edhe për një Moment. Padishahu që ishte veshur si mulla dhe veziri I tij, ngelën të vetmuar. Edhe Sijavush Pasha, duke menduar se Padishahu nuk ka pse të merret me një pijanec të tillë, fillon që të ec.

Sulltan Murati e ndalon atë, duke e pyetur se nga është nisur?

-Nuk e di, por mendova se ju nuk keni për të qëndruar afër këtij njeriu!..

-Atyre që u larguan nuk mund t'i them asgjë.. Por ne nuk mund të largohemi. Sidoqoftë, ky person është një njeri nga populli dhe ne duhet ta kryejmë varrimin e tij!...

-Po mirë, i dërgojmë ca hoxhallarë nga pallati, kështu që do të shpëtojmë nga përgjegjësial..

-Jo, nuk mundet, sepse akoma nuk e kemi kuptuar urtësinë e ëndrrës që e pashë!..

-Po mirë, cfarë më urdhëroni që të bëj?

-Vazhdojm me mullallëkun. Për herë të parë duhet të shpëtojmë nga trupi!..

-Sulltani im, po si do ta cojmë?

-Do ta cojmë ashtu sic i cojmë të tjerët!.. -

-Mos e bëni atë zotëri, ky do të duhet të lahet, të pastrohet, pastaj do të duhet që t'i vishet qefin dhe më në fund të varroset....

-Mos u merakos, i bëj unë të gjitha! Por, sëpari do të duhet të gjejmë një vend për t'ia larë trupin. Këtu menjëherë ka një mesxhid (faltore) e lagjes...

-Jo s'bën, të kishe ndërruar jetë ti, nga do të kishe dëshiruar të përcillesh?

-Nuk e di, ndoshta nga Xhamia e AjaSofisë, apo nga xhamia e Sulejmanisë, ose të Fatihut. Në Aja-Sofi dhe Sulejmanije ka shumë zyrtare të shtetit.

-Cohu, se shkojmë në atë drejtim. Dhe kështu, që të dy mullat hynë në xhami. Veziri vrapon andej-këndej dhe i gjen qefin dhe një arkivol për të ndjerin. Padishahu përgatit ujin në kazan të bakrit. Pastaj e lajnë trupin e të ndjerit sipas rregullave. Aty për aty fytyra e të ndjerit sikur merr një dritë, dhe nuk i përngjan fare një pijaneci. Buzëqeshja nga buzët e tij sikur donë të thotë dicka.

Padishahu dhe veziri fillojnë që ta duan këtë person... Trupin e mbulojnë me qefin, e vendosin në arkivole dhe e varrosin. Por, kishte edhe shume kohë për namazin. Vezirit i kujtohet dicka dhe e pyet padishahun:

-Sulltani im, me duket se jemi duke vepruar gabim.

-Pse?

-Ashtu te emocionuar as qe pyetem se a ka ndonje te aferm i ndjeri, por e sollem drejt ketu. Kush e di mund te kete gene i martuar, ndoshta ka grual..

-Ke te drejte. Une do to shkoj qe te pyes per kete gje, kurse ti prit prane kufomes. Padishahu pyeti esnafet e carshise dhe gjeti shtepine e njeriut. Nje grua e moshuar e hap deren. Me gjithe vemendje fillon qe t'i degjoje fjalet e Padishahut. Gruaja sikur ta kishte pritur kete vdekje.

-Na e ben hallall, thote gruaja. Duket qe je lodhur shume. Gruaja fillon qe t'i tregoje Padishahut me deshperim per njeriun tashme te ndjere.

-Burrin e kisha pak si te cuditshem.. Den ne mbremje ndreqte potkonj, por edhe pse kurre nuk perdorte alkool, me parate qe i fitonte shkonte blinte shishe me vere dhe pastaj ato i zbrazte ne banje!..

-Pse e bente ate? Qe mos te pinte ummeti i Muhammedit a.s.

-Pastaj i sillte prostitutat ne shtepi, duke i paguar aq sa nevojitej dhe u thoshte: "A ua bleva kohen tuaj?

Atehere duhet qe te veproni ashtu sic ju them une. Ai largohej, kurse une u lexoja pjese nga ilmihali dhe u tregoja rreth Islamit. Padishahu u habit.

-Shih, shih ti! Kurse populli mendon krejt ndryshe...

-Nuk i interesonte atij se cfare mendonte populli per te. Edhe une shume here i thosha se populli gabim do te te kuptoje ty dhe me beso se nuk do te kete kush te te varros.

-Po, tha, ke te drejte. Pastaj filloi qe vete te hape varrin e tij, i ndihmova dhe une.

-Po kufomen kush do ta laje?, i thashe.

Njehere filloi te qeshe gjate dhe pastaj me tha:

-Zoti eshte i madh moj grua. Pastaj, Cfar pune ka Padishahu.