E pastron veten nga kopracia, egoizmi, mburrja, dhe nga sjeljet e kqija.
E kupton se per pasurin qe i ka dhene, duhet ta falenderoj Allahun xh.sh jo
vetem me gjuh, po edhe me vepra.
I mundeson rrethit t'i eliminoje problemet ekonomike ne mes pasunikeve dhe
te varfereve . Perveç kesaj, ndihmon edhe afersine dhe dashurine ne mes tyre,
perhapjen e respektit dhe te dashurise midis tyre dhe per formimin e nje ambijenti
shoqeror paaqesor.
Ndermjeteson qe ne bashkesine ku jeton, te pakesohen ose te eliminohen
krejtesishte lypesit, vjedhesit dhe te gjithe ata qe sjellin probleme.
E kupton detyren e tij sociale, formon shpirte te perbashket. Ai e heton se ashtu
sikur, nese ne trupin e tij do te kete dhembje te nje organi, dhembjen do ta ndjeje
dhe organi tjeter, njesoj edhe e kupton varferine ne bashkesi dhe mundohet ta
eliminoj ate.
E shpeton veten e vet nga roberia me ato te holla qe posedon, dhe thote se
pasuria qe posedon, eshte e Allahut xh.sh.
Ai mesohet te jape, te bashkoje diçka me te tjeret, te ndihmoj te vellane dhe fiton
virtyte te larta duke qene i lumtur edhe nga thenia e Pejgamberit a..s
"Dora qe jep, eshte me e vleshme se ajo qe merr" (Buhariu, Nefekati, 1)
Pergaditi Zudi Fejzuli