Detyrueshmeria e pasimit te Profetit A.S. nga Abdul Kader Arnauti

Fjala e autorit: Prijësi [imami] i tyre është Muhamedi [salallahu alejhi ueselem] për pasimin e të cilit na ka urdhëruar Allahu i lartësuar në kur’anin e madhëruar: “Atë që j’ua jep i dërguari mereni dhe atë që ju ndalon lëreni.”
Allahu thotë: “Ju kishit shembullin më të lartë të dërguarin e Allahut [Muhamedin salallahu alejhi ueselem], kuptohet, ai që shpreson në shpërblimin e Allahut në botën tjetër, ai që atë shpresë e shoqëron duke e përmendur shpesh Allahun.”
Dmth: Prijësi dhe imami i selefëve (te pareve tane) është Muhamedi [salallahu alejhi ueselem]. për të cilin jemi urdhëruar që ta ndjekim e ta marim për shembull për këtë autori ka sjellë dy argumente nga kur’ani e sa të shumta janë argumentet për këtë. Por autori ka përmendur ajetin e shtatë të sures hashër i cili është i ngjashëm me një hadith të Profëtit [salallahu alejhi ueselem] të transmetuar nga Ebu Herejra ku thotë: “çfar ju kam ndaluar largojuni menjëherë prej tyre dhe çfar ju kam urdhëruar punoni sa të mundeni prej tyre.”
Po ashtu ka përmendur ajetin 21 të sures Ahzab i cili ka kuptimin: Tek i dërguari i Allahut keni shembullin më pozitiv për t’u ndjekur për cilindo që shpreson në mëshirën e Allahut, në mirësitë e botës së ardhëshme dhe që e përmend shumë emrin e Allahut. E përmend Atë kur është në gjëndje frike ose shprese, si dhe kur është në gjëndje të vështirë, ose në gjëndje të kënaqshme.
Koment rreth kësaj teme:
Allahu thotë: “Kush i bindet Allahut dhe të dërguarit të Tij, do të arrijë një fitore madheshtore.” po ashtu Allahu thotë: “Thuaj: nëse ju e doni Allahun, atëherë më pasoni mua dhe do t’ju dojë Allahu do t’ju dojë dhe do t’jua falë gjynahet. Allahu është falës i madh dhe Mëshirëplotë.” Dmth: Thuaj o Muhamed: Nëqoftëse jeni të sinqertë në atë që pretendoni, se e doni Allahun dhe dëshironi që edhe Ai t’ju dojë, atëherë mu bindni mua, si për ato që ju urdhëroi që t’i bëni, ashtu edhe për ato që ju urdhëroj që të mos i bëni, sepse çdogjë j’ua përcjell nga Allahu, i Cili dëshiron që të jeni të bindur dhe për veprat e mira, do t’ju shpërblejë e do t’ju falë mëkatet. Allahu fal shumë mëkate dhe është mësirues për robërit e Tij.
Pra nga ky ajet kuptohet se: Për ata që pretendojnë se e duan Allahun dhe duan që edhe Allahu t’i dojë, dhe t’i falë gjynahet, i themi atyre se kjo nuk do të realizohet vetëmse me një kusht i cili është: “Pasimi dhe bindja e Muhamedit [salallahu alejhi ueselem] në çdo gjë që ai urdhëron dhe ndalon”.
Po ashtu Allahu thotë: “Kush respekton të dërguarin ai e ka respektuar Allahun, e ai që ia kthen shpinën, Ne nuk të kemi dërguar si rojtar i tyre.” Dmth: Kush i bindet të dërguarit, i është bindur Zotit të madhëruar, sepse i dërguari urdhëron të bëhen vetëm ato gjëra që i ka urdhëruar Allahu, po kështu ai ndalon vetëm ato që ka ndaluar Allahu. Bindja ndaj të dërguarit qëndron në zbatimin e urdhërave që ka dhënë ai, kjo pra është bindja ndaj Allahut. Ai që nuk të bindet ty le ta dijë se Ne të kemi dërguar për të përgëzuar dhe për të paralajmëruar dhe nuk të kemi dërguar mbrojtës dhe roje mbi njerëzit, që ti të ruash punët e tyre, sepse kjo na takon Neve dhe nuk është detyra jote.
Fjala e autorit: Ai është që flet me shpallje nga qielli. “Dhe ai nuk flet nga mendja e tij. Por ajo [që thotë] është vetëm shpallje hyjnore, që i vjen atij.
Koment:
Shpallje në kuptimin gjuhësor do të thotë: Fjalë e fshehtë. Ndërsa në kuptimin fetar do të thotë: Kumtimi i Allahut drejtuar të dërguarit të Tij me ndërmjetësimin e engjëllit Xhibril, ose nëpermjet inspirimit.(ëndrave). Shpallja është dy llojesh: Shprehimore, siç është Kur’ani, dhe Kuptimor, siç është suneti, ku futet edhe hadithi kudsij (i shenjtë). Të dy llojet e shpalljes janë udhërrëfimi i Allahut për njerëzit.
Kuptimi i ajetit:
Dmth: Muhamedi çdo fjalë që nxjerrë prej gojës së tij, nuk është fjalë e nxjerrë dhe e thënë nga mendja e tij . por ajo është vetëm shpallje që atij i zbret.