Kompetencat dhe serioziteti

Fatih Sulltan Mehmedi ndërton kompleksin më modern social të asaj kohe me të hollat e veta dhe pastaj kompleksin ia fal vakëfit. Kompleksi përbëhej prej gjahstë medreseve, një shkolle (mektebi), një librarie, një shtëpie botuese dhe një spitali. Gjithashtu, Fatih Sulltan Mehmeti me qëllim që këto institucione më vonë ti përballojn harxhimet, rreth kompleksit ndërton lokale, hane dhe hamame, të cilat gjithashtu ishin nën pronën e kompleksit. Një ditë sulltani shkoi që ti vizitojë mësimdhënësit në këtë kompleks. Gjatë bisedës u thotë mësimdhënësve:

Të nderuar udhëzues, ndhëzues, nëse ka mundësi që të më ndani njërën nga dhomat e medresesë, kështu që kur të gjej kohë pas punëve të shtetit, të vij këtu, të tërhiqem në dhomë dhe të merrem me hulumtime shkencore.

Mësimdhënësi më i moshuar i medresesë, i cili ishte edhe përgjegjës , i drejtohet kështu:

Zotëri, për t`u bërë pronar i një dhome në medrese do të duhet që të paktën të keni të kryer nivelin e docentit. Kurse ju nuk keni një nivel të tillë të arsimit. Andaj nuk kemi mundësi që tju ndajmë një dhomë për ju. Sulltani i madh, përsërie pyet mësimdhënësin, por me një modesti të tillë sikur i flet një nxënës me mësimdhënësin e tij:

Të nderuar udhëzues, si mund të bëhem pronar i një dhome n këtë medrese?

I nderuar Sulltan , së pari do të duhet të jepni provim në praninë e këshillit të mësimdhënësve. Nëse dija juaj është e nivelit të një docienti apo edhe më shumë atëherë do të kemi mundësi që t`ju ndajmë një dhomë në medrese, ia kthen mësimdhënësi i moshuar.

Fatih Sulltan Mehmedi hyn në provim në ditën e caktuar tek mësimdhënësit, e kalon provimin dhe kështu bëhet pronar i një dhome në medrese.

Mesazhi nga ky tregim.

Këtu mund të vërejmë qartë respektin kundrejt një dijetari. Çdo njeri duhet ta kryejë me një seriozitet të madh dhe me mish e shpirt. Padishah pranë punës së tij, kurse jashtë selisë së tij, është veçse një qytetar si gjithë të tjerët.