Lëshimi i gjunjve para duarve në namaz..

Lëshimi i gjunjve para duarve në namaz.

Nga Vail ibn Huxheri transmetohet se ka thënë: “E kam parë Pejgamberin e Zotit kur ka bërë se gjunjët e tij i ka vendosur para duarve, kurse kur ngrihej, i ngrinte duart e tij para gjunjëve.

Humami transmeton këtë hadith nga Asimi por si hadith mursel dhe nuk e përmend në të Vail Ibn Huxherin, kurse në Telhis’ul-habir qëndron se e transmetojnë Ibn Huzejme, Ibn Hibani dhe Ibn Sekeni në sahihët e tyre. E theksoj se atë e transmeton edhe Hakimi në Mustedrek nëpërmjet Asim Ahvelit nga Enesi, i cili thotë: “E kam parë Pejgamberin e Zotit duke e marrë tekbirin fillestar dhe me gishtin e madh të dorës duke i prekë veshët, e pastaj shkon në ruku dhe ndalet në ruku që çdo nyje të shkojë në vendin e vet, e pastaj lëshohej duke e shqiptuar tekbirin, ashtu që gjunjët e tij i paraprinin duarve të tij.”

Ai thekson se senedi i këtij hadithi është sipas kushteve të Buhariut dhe Muslimit dhe këtë e konfirmon edhe Dhehebiu, i cili edhe e shton hadithin e Vail ibn Huxherit, në të cilin thuhet: “Pejgamberi i Zotit, kur e bënte sexhden, i lëshonte gjunjët e tij para duarve, kurse kur ngrehej i ngrinte duart e tij para gjunjëve.” Hakimi thotë se Muslimi e ka marrë për dëshmi Sherejkun dhe Asim ibn Kulejbin. Dhehebiu thotë se ky hadith është sipas kushteve të Muslimit.

Në veprën Nejl’ul-evtar, pas përmendjes së hadithit në lidhje me lëshimin e gjunjëve para duarve në , thuhet se këtë e ka pranuar shumica, kurse Kadi Ebu Taibi thekson se ky është qëndrimi i shumicës së ulemasë islame. Atë e përcjellë edhe Ibn Mundhiri nga Omer ibn El-Hattabi, Nehaiu, Muslim ibn Jaseri, Sufjan Eth-Therviu, Ahmedi, Is’haku dhe dijetarët e tjerë islamë. Tahaviu transmeton nga Ibrahim En-Nah’iu se ka thënë: “Është ruajtur nga Abdullah ibn Mes’udi dhe është mbajtur në mend se gjunjët e tij janë lëshuar në tokë para duarve.”

Sa i përket qëndrimit të disa njerëzve që duart të lëshohen para gjunjëve, ky qëndrim është refuzuar ndër juristët sheriatikë për shumë arsye. Qëndrimin e tyre ky grup e argumenton me dëshmitë vijuese:

Nga Ebu Hurejre transmetohet se ka thënë: Pejgamberi i Zotit ka thënë: “Kur dikush nga ju bënë , mos të ulet sikur që ulet deveja, por le t’i vendosë duart e tij para gjunjve.”

Ibn Kajjimi thotë: Këtë hadith e konsiderojnë të dobët Buhariu, Tirmidhiu dhe Darekutni.

Buhariu thotë se Muhamed ibn Abdullah ibn Hasanin, raviun e këtij ahadithi nuk e pason askush dhe ky nuk e di se a ka mësuar ai te Ebu Zinade apo jo.

Tirmidhiu qorton se ky hadith është garib dhe se e ka të njohur vetëm këtë hadith të cilin e transmeton Ebu Zinadi vetëm në këtë mënyrë.


Hadithi i Ebu Hurejres është mudtarib (joautentikë) në tekst.

Buhariu, Darekutni e të tjerët thonë se hadithi ka të meta të fshehta në tekst,

Disa thonë se ky hadith është abroguar, sikur që thotë Ibn Huzejme.

Ai pajtohet me ndalimin e Pejgamberit se është e ndaluar të ulemi në namaz sikur që këtë e bënë deveja.

Hadithi i dytë nuk ka shahid, d.m.th., hadithi i cili e përcjellë dhe e konfirmon, për dallim nga hadithi të cilin e transmeton Vaili.

Hadithi të cilin e transmeton Vaili pajtohet me qëndrimet të përcjella nga ana e as’habëve sikur që janë Omeri, Ibn Mes’udi dhe Enesi kurse nuk kemi asnjë hadith tjetër i cili është në pajtim me hadithin të cilin e transmeton Ebu Hurejre, përveç veprimit të Ibn Omerit edhe pse edhe te ky kemi qëndrime të ndryshme.

Në hadithin të cilin e transmeton Vaili gjendet rrëfim solid dhe i paraprinë rrëfimit për veprimin e Pejgamberit a.s. që do të thotë se hadithi i Vailit është i ruajtur dhe i shkruar.

Veprimet në hadithin e Vailit në tërësi janë stabile, të argumentuara dhe më autentike se sa versionet që i kanë përcjellë të tjerët.
Prg:Uzeir Ibrahimi.

selam alejkum hoxh i nderuar,kisha dasht me ta ba ni pyetje lidhur me ket tem, se une sa jom ka mir gjdo here i kom vendoos duart para gjunjeve,mirpo qata mujt e pare qekam qen smut jo se vallahin nuk mujsha edhe e kom pas te ndalume um gerbav amu permus nuk po di qysh met kallxu ishalla pedin qa pot thom veq namazin sekom lan e inshalla mu ka ngje,esi kom fal krejt ata muaj gabim

edhe um fal se harrova met pyet se qa d.m.th fjal garib ,inshalla spo ja teproj me qito pyetje

Selam.
Kjo temë ka të bëj më shum për ata që po mendojn se kur je duke u falur dhe shkon në ,duhet leshu para duart e pastaj gjunjt,lejohet në raste të vecanta me arsye,si sëmundja etj(Sidomos kur kan fillu edhe disa bura që gjat faljes ti lëshojn para duart e pastaj gjunjt).
Por qëllimi im ka qen si kundërpërgjigje ndaj disave që po mundohen të na e mësojn islamin vetëm me leximin e nji broshureje.
Sa i takon fjalës Garib d.m.th i huaj,është nji term në transmetimin e hadithit që përdoret si në aspektin e fjalve apo zinxhirit të haditheve.
Me respekt
Uzeir Ibrahimi.