Malik bin Dinari

Malik bin Dinar

Tregohet se Malik bin Dinar punonte si polic. Ai ishte shumë i ashpër me njerëzit dhe ishte i zhytur në gjynahe. Zoti i dërgoi atij një mesazh me shpresë që të largohet nga jeta e shthurur. Një ditë, ai gjendej në Pazar dhe sheh një blerës që i thoshte shitësit:”Përse e ngre kaq shumë çmimin? A nuk e di se kam tre vajza për të rritur dhe Profeti a.s ka thënë:”Kushdo që ka tre motra ose tre vajza, dy motra ose dy vajza, i edukon mirë derisa të rriten, ka fituar xhenetin.”
Që atë ditë, i hyn në zemër të martohej dhe të lindë një vajzë. Zoti i dërgoi mesazhin e tij, me anë të vajzës që i lindi. Megjithatë, ai nuk iu nda rrugës së keqe. Vajzën ai e quajti Fatime, e donte shumë dhe çdo ditë që kalonte dashuria për të i shtohej. Duke parë se nuk i ndahej të ligës, Zoti i dërgoi një mesazh më të rëndë. Kur i mbushi tre vjeç Fatimeja që e dobnte aq shumë, vdiq. Tregon ai vetë:”Gjendja ime shpirtërore u keqësua shumë dhe fillova përsëri me gjynahet e para, pasi nuk e durova dot fatkeqësinë. Një ditë thashë me vete që do të pij, aq sa nuk kam pirë ndonjëherë. Piva gjatë gjithë natës derisa e humba vetëdijen. Po atë natë pashë një ëndërr, sikur ish bërë kiameti, ish errësuar dielli, deti ish kthyer në zjarr të madh dhe toka lëkundej dhe njerëzit ishin të grumbulluar. Dëgjova dikë që thirri: Filani i biri i filanit, të vijë të paraqitet para Zotit. E pashë që në moment iu nxi lëkura prej frike. Më pas dëgjova të thirrej emri im: Malik bin Dinar, eja të dalësh para Zotit. Në atë çast njerëzit u zhdukën dhe nuk shihja askënd. Më pas pashë një gjarpër të madh i cili po vinte drejt meje, me gojën të hapur. Unë nga frika fillova të vrapoj, derisa takova një burrë të moshuar dhe të dobët. I thashë: Më shpëto nga ky gjarpër. Por ai ma ktheu: O biri im, unë jam i dobët dhe nuk kam mundësi të të ndihmoj, por vrapo nga kjo anë se mos shpëton. Vrapova në atë drejtim, por pashë që para meje ish një zjarr i madh dhe u ktheva përsëri tek plaku të cilit i thashë përsëri: Të lutem më ndihmo! Por ai filloi të qajë, ngaqë i erdhi keq për mua, pastaj më tha: Unë jam i dobët o biri im, por ngjitu në këtë malin, me shpresë se do të shpëtosh. U ngjita drejt malin dhe kur arrita në majë dëgjova zëra fëmijësh të cilët thërrisnin: O Fatime, ndihmoje babanë, ndihmoje babanë. E kuptova që ishte vajza ime dhe u gëzova shumë kur e pashë. Ajo më përqafoi, më mori për dore dhe me dorën tjetër largoi gjarprin. Më pas u ul në prehrin tim, ashtu siç ulej kur ish gjallë dhe më tha:”O babai im!”A nuk ka ardhur koha për besimtarët e vërtetë, që zemrat e tyre të përulen para këshillave të Allahut.” (Hadid 16)
Më pas unë i thashë: O bija ime, më thuaj, ç’farë ishte ky gjarpër i madh? O baba – më tha – ai ishte puna jote e keqe, të cilën ti e shtove dhe e zhvillove sa desh të hëngri. A nuk e dije o baba që veprat në dynja do të marrin formë ditën e kiametit? Po ai burri i vjetër dhe I dobët, kush ishte o Fatime? Ai ishte puna jote e mirë o baba - më tha – ti e pate dobësuar aq shumë saqë nuk mundej të të ndihmonte. Dhe sikur mos më kishe lindur mua, dhe sikur mos kisha vdekur në fëmijëri, nuk do të kishte kush të të ndihmojë. Në atë çast më doli gjumi, u çova, u lava dhe shkova në xhami të fal sabahun. Kur u futa në xhami, dëgjova imamin të lexojë në namaz:”A nuk ka ardhur koha për besimtarët e vërtetë, që zemrat e tyre të përulen para këshillave të Allahut.” (Hadid 16) Kurse unë fillova të them me vete: Po o Zot, ka ardhur koha që zemra ime të zbutet.