Kur thuhet “njeri i formuar” nga ana teknike për herë të parë në mendjen tonë vjen ky përkufizim: njeri i zoti, me profesion mjeshtër etj.
Menjëherë duhet t’ju kujtojmë se do të ishte jo e drejtë po qese do ta përkufizonim me termi “njeri i formuar”si një makinë e cila është prodhuar posaçërisht për të bërë detyrën mirë.
Por duhet të pranojmë se në një farë mënyre vrojtimi i kësaj makine është pothuajse i detyruar.
Dimë se programet e detyruara të vrojtimit mund të ndahen në dy pjesë, në materiale dhe në shpirtërore. Mund të themi se vrojtimi material bëhet me metodat dhe recetat më të mira të standardeve botërore. Ndërsa në vrojtimin shpirtëror jemi të detyruar të japim një bindje më tepër sipas koncepteve individuale.
Për këtë arsye termin “njeri i formuar” mund ta kuptojmë si, njeri i aftë, mjeshtër, profesionist i kualifikuar etj, të cilit i bëhet një trajtim dhe vrojtim i mirë qoë nga ana materiale dhe ajo shpirtërore.
Pra këta njerëz përveçse duhet të marrin një formim të mirë, përgjatë jetës së tyre duhet të investohen dhe të vrojtohen mirë.
Ka njerëz që ndoshta nuk janë mjeshtër a profesionistë të kualiikuar, por është e mundur që ata të jenë njerëz të përkryer në karakter. Ky shqyrtim i yni është i kuiuar me grupin e parë. Në botën e globalizuar popujt ose shtetet të cilët janë të mbyllur në vetvete kanë shanse të pakta progresi.
Për një komb duhet që përveç aspektit numerik, pasurive natyrore, prodhimit pozitiv në të gjithë botën, të zotërojë të paktën një për qind të menaxhimit të tyre. Një për qind të popullsisë duhet ta zënë njerëzit e formuar, një për qind tjetër duhet ta zënë inxhinieret, juristët, sociologët, teologët, artistët dhe sportistët.
Por edhe pse tek ne numri i njerëzve të specializuar dhe të formuar është i pakët, asnjëri prej nesh nuk e ngre zërin për investimin dhe sponsorizimin e këtyre njerëzve.
Për sa i përket institucioneve edukative me të cilat bëhet një shërbim ndikues dhe bashkëkohor sipas standardeve botërore, nuk mbetemi shumë pas.
Edukatorët e botës islame, krahasuar me ato të shteteve të zhvilluara, janë më pasivë në perceptimin e objektivave botërore.
Veçanërisht në shkollë, edukimi profesional është i kufizuar me 3-4 vjet, ndërsa jeta profesionale zgjat rreth 30-40 vjet. Në qoftë se mbas studimeve shkollore dijen tuaj nuk e zgjeroni në punë dhe në jetën e përditshme, nuk mund të dilni fitimtarë dhe të posedoni titullin “njeri i formuar”.
Ndërmarrjet e këtijdrejtimi, marrëdhëniet edukator-ndihmës dhe organizatat e irmave të mëdha, nuk duhet të mbeten të kufizuara vetëm me programet edukative, por duhet të zgjerohen më shumë. Mbase bukë dhe ushqim kemi, mirëpo masa, cilësia dhe llojshmëria e tyre është e pakët, sepse janë të paktë ekspertët e prodhimit të ushqimeve. Qo[/size]ft[/size][/size]ë industria, ekonomia, edukimi, letërsia, arti, sporti fatkeqësisht në botën islame nuk kanë rezultat.[/size]
Në shkencat sociale, jemi pothuajse nën nivelin e duhur.
Për shembull, duke qenë se në shtetet myslimane për vite me radhë po përjetohen shumë shpesh inflacione, ekonomistët myslimanë duhet të ishin ekspertët më të mirë në këtë fushë. Natyrisht po të ishte kështu atëherë do të arrinim të mposhtnim inacionin dhe krizat ekonomike.
Fatkeqësisht ne myslimanët nuk po mundemi t’i drejtojmë institucionet tona dhe nuk jemi në gjendje të edukojmë e të nxjerrim ekspertë dhe profesionistë të kualifikuar nga radhët tona. Akoma rrimë dhe presim zgjidhjen e problemit nga perëndimi. Por harrojmë nganjëherë se mbase atje nuk ekzistojnë probleme të tilla.
Mangësia më e madhe del në pah në art dhe në shkencat humane. Sot në artin, letërsi në, jurisprudencën,iozofinë dhe dijet teologjike botërore, sa ekspertë të kualifikuar kemi nga radhët tona të cilët do të kontribuonin ose do të kishin ndikim në investigimet e tyre?
Të gjithë e dimë se qytetarizmi nuk është makina kompjuterike apo teknologjia, por arti dhe humanizmi. Në shtetet e zhvilluara planifikimi i forcës njerëzore bëhet duke vënë disa qëllime përpara vetes dhe duke u mbështetur në disa të dhëna.
Sot ndodhemi në këtë pikë, kurse pas kaq vitesh do të arrijmë në këtë pikë dhe për këtë arsye për çdo vit do të kemi nevojë për një numër të caktuar profesionistësh të kualifikuar.
Atëherë iu drejtohen institucioneve ose organizatave që bëjnë të mundur edukimin dhe kualiikimin e tyre, kështu që për gjatë gjithë jetës profesionale ky edukim të ecë sistematikisht.
Në firmat e mëdha nuk ka vetëm institucione të drejtorive edukative, por organizata të ndryshme apo komplekse institucionesh edukative që për fat të mirë gjithmonë janë të frekuentuara nga shoqëria.
Në këto firma nuk mungojnë edhe shtëpitë e botimit, libraritë etj. Universitetet madje, për disa tema marrin informacion prej tyre.
Më sipër ju parashtruam temën për njeriun e aftë e të formuar, si dhe marrëdhëniet midis vrojtimit apo kujdesit material me atë shpirtëror.
Në shtetet e pazhvilluara, me vështirësi të madhe mund të gjendet ndonjë njeri i kualfikuar, i cili ose do të jetë i detyruar të pranojë sypaçelësinë e tij ose do të pranojë emigrimin në një nga shtetet e zhvilluara.
Njerëzit në përgjithësi emigrojnë nga fshati në qytezë, nga qyteza në qytete të mëdha, madje edhe nëpër qytetet e mëdha ekziston i njëjti emigrim.
Ndoshta thellë në zemrat tona nuk mund ta pranojmë, por fatkeqësisht ky është një pasqyrim i pikëve tona maksimale.
Bindja shpirtërore nuk duhet të matet vetëm me durimin ndaj skamjes, ndihmesës së anasjelltë dhe përballimin e vuajtjeve.
Sikur ne myslimanëve të na shtoheshin mundësitë tona në edukim, shëndet dhe fusha të tjera, të gjitha të drejtat dhe liritë tona do t’i fitonim pa asnjë vështirësi dhe do të rritej njëkohësisht edhe niveli i bindjes sonë shpirtërore.
Bota perëndimore dhe Shtetet e Bashkuara të Amerikës konsiderohen si bota bindëse dhe vlerësuese e suksesit. Në këtë mënyrë ato i japin një shtytje çdo kujt për të arritur një nivel më të lartë nga ç’janë, dhe më e rëndësishmja është ndikimi i madh i tyre në edukimin dhe në kualifikimin e njerëzve. Ajo që na tërheq vëmendjen është se kur kërkohet personel për një detyre ose për një post, pranohet ai person i cili është më i aftë dhe më i kualifikuar, jo ai i cili është më i privilegjuar. Mbasi të gjendet personi i duhur, atij i dorëzohet posti. Si rrjedhojë njerëzit tashmë nuk vrapojnë pas posedimit të privilegjeve, por pas specializimit dhe kualifikimit të tyre.
Ndërsa po t’i hedhim një sy mënyrës sonë së punuarit, fatkeqësisht shohim se nuk i japim shumë rëndësi suksesit, për më tepër ai injorohet me emrin “xhelozi shoqërore”.
Kryesisht shkaku i mangësisë që kemi tek njerëzit e atë dhe të formuar është perceptimi dhe konceptimi me vonesë i metodave edukative, si dhe mosnjohja e mënyrës së vlerësimit, ruajtjes dhe përdorimit të forcës njerëzore.
Sikur të donim që në kopshtin tonë të kultivoheshin fruta, pemë, lule etj, po të mjaftoheshim vetëm me mbjelljen dhe ujitjen e tyre me një herë të vetme, do ta dinim fare mirë se nuk do të na realizohej dëshira.
Do të duhej patjetër ujitja, plehërimi dhe dezinfektimi me ilaçe në mënyrë të vazhdueshme, pra do të ishim të detyruar të shërbenim pandërprerë.
Nëse duam që në shoqërinë tonë të drejtohemi nga njerëzit e aftë, ne nuk do ta arrinim këtë gjë vetëm nëpërmjet edukimit të disa personave të caktuar.
Ne jemi të detyruar të bëjmë sa më saktë dhe drejtë trajtimin dhe mbështetjen materiale e shpirtërore të këtyre njerëzve.
Në të kundërt çdo anë do ta zaptonin barërat e këqija
Thu 23 Mar 2023 - 2:31 nga 
