Mbrojtja e Muhammedit a.s. është obligim ynë!

Krijuesi i plotfuqishëm më së miri i njeh fshehtësitë e krijesave. Allahu i Madhërishëm është Krijues, ndërsa njeriu, krijesë.

Allahu në Kur’anin fisnik thotë: "Është e vërtetë se njeriu është i prirë të jetë i padurueshëm. Pse kur e godet ndonjë e keqe, ai ankohet së tepërmi. Ndërkaq, kur e gjen e mira, ai bëhet tepër koprrac. Përveç atyre që falen, të cilët janë të rregullt në faljen e namazit të tyre". (El Mearixh, 19-23)

Këtu na ofrohen dy të vërteta: negative - që njeriun e orienton në pa shpresë, dhe pozitive - që njeriun e orienton kah qëllimi i lartë sublim.

Zgjedhja është e jona: të mbesim në gjendjen primitive të njeriut me shpirt të vogël, që kur t'i ndodhë e keqja, dëshpërohet, bie në depresion, ndërsa në qetësi (rehati) kryelartësohet, ose, të bëhemi të tillë që në qetësinë e namazit mbrohemi nga zhurma e madhe, që në mirësinë e tij e shohim obligimin të jemi në shërbim dhe ndihmë njerëzve, që e dimë se të gjitha rrugët udhëzojnë nga kanë filluar, aty ku çdo gjë kthehet dhe aty ku gjendet shpëtimi e lumturia e përhershme, që e dimë se shpirtin e ndjeshëm e lëndon dhe ofendon epshi i ashpër i trupit në vendin publik, dhe që kanë mësuar se fjala e dhënë është virtyt i lartë i njeriut fisnik. Këta janë njerëz që në çdo moment dhe në çdo vend e dëshmojnë të vërtetën.

Pra, feja e kultivon dhe e formëson njeriun m’u sikurse kultivohet bima. Shartimi i njeriut bëhet me Kur'an, i cili njeriun primitiv e fisnikëron, m’u sikurse shartohet pema duke dhënë fryte të dëshiruara si modestinë, mirësinë, përgjegjësinë, nderin, besnikërinë dhe sinqeritetin.
A ka sot diçka më të bukur në tregun moral se sa këto fryte? A ka diçka më të rëndësishme në këtë botë se edukimi i njeriut? A ka diçka më të rëndësishme në këtë planetë se shpëtimi i jetës së njeriut? A ka mesazh më të shenjtë për ne, se mesazhi i shenjtë i Kur'anit? A ka më të afërt dhe më të dashur për ne se Pejgamberi s.a.v.s.?
Është fare e qartë se ata që e ofendojnë qenien më të dashur të Zotit, mëshirën e botrave, Muhammedit a.s., nuk e kuptojnë se për ne nuk ka mesazh më të shenjtë se mesazhi kur'anor, dhe nuk ka dashuri e respekt më të madh në zemrat tona se dashuria dhe respekti ndaj Muhammedit a.s.
Prandaj, përpjekjet e tyre që të na largojnë nga Pejgamberi ynë, në realitet ndezin edhe më fuqishëm dashurinë tonë ndaj Muhammedit a.s.
Nuk ka musliman në rruzullin tokësor që nuk e donë dhe nuk e respekton Muhammedin a.s., por nuk ia ngrit lapidarin e tij, aq shumë e ndjenë, por nuk ia vizaton fytyrën e tij në letër, aq shumë e pason, por nuk e valëvit foton e tij nëpër rrugë. Sepse kjo nuk i duhet, ngase besimtari musliman, Muhammedin a.s. e bart në zemrën e tij, në frymëmarrjen e tij dhe e pason gjatë jetës së tij.
Ata të cilët me urrejtjen e tyre ndaj Kur'anit dhe Pejgamberit a.s., dëshirojnë t'i lëndojnë muslimanët, harrojnë se drita e islamit e mënjanoi errësirën nga muslimanët, që dhurata e besnikërisë i ruan nga qëllimet e këqija, që fjala e mirë i liron nga kujtimet e këqija, që emri i Muhammedit a.s. i fuqizon në rrugën e shërimit moral. Gjithashtu, ata harrojnë që muslimanët e dinë që nuk ka dallim në mes Ebu Xhehlit të vjetër dhe të riut, ai i cili e ndaloi Muhammedin a.s. ta kryej namazin, i cili mendoi se është në rrugë të drejtë, ai i cili kundërshtoi dhe ktheu kokën - a thua, ai dhe Ebu Xhehlët e rinj mendojnë se Allahu xh.sh. nuk i sheh veprimet e tyre?
Allahu i Madhërishëm në Kur'anit fisnik thotë: "E s'ka dyshim se ata janë të cilët e fyejnë Allahun dhe të dërguarin e Tij, ata i ka mallkuar Allahu në Dynja e në Ahiret dhe për ta ka përgatitur një dënim të dhembshëm". (El Ahzab, 57)
Mos të harrojmë se ai i cili fyen ndjenjat e tjetrit, tregon dobësinë e tij para fuqisë shpirtërore të tjetrit.
Islami është begati, sikurse begatia e Diellit, i cili i nxehë të gjithë, ata që e shohin edhe ata që nuk e shohin.
Sa bukur e potencon këtë dritë të islamit, Allahu xh.sh. në Kur'anin fisnik:
"Ata duan ta shuajnë dritën e Allahut me gojët e tyre, po Allahu e plotëson (e përhap) dritën e vet, edhe pse e urrejnë jobesimtarët". (Es Saff, 8)
Kjo zhurmë që po përsëritet rreth nesh nuk duhet të na hutoj, por duhet t'i mprehë të gjitha shqisat tona për të qenë vigjilent, për të parë më mirë, për të dëgjuar më mirë atë që duhet dëgjuar, për të ndjerë atë që duhet ndjerë, për të mirën e fesë dhe të atdheut tonë.
Mos të harrojmë se veshi ynë duhet të dëgjoj Mesazhin Hyjnor në të cilin është shpëtimi ynë, por edhe nevojat e njerëzve në të cilin është suksesi ynë në këtë botë.
Andaj le të ripërtërijmë besën e dhënë ndaj Allahut xh.sh. dhe Muhammedit a.s. që do ta mbrojmë me dinjitet dhe dashuri të thellë tërë veprën madhore të tij, sakrificën e tij që ka bërë dhe do ta bëjë për ummetin e tij. Të jemi më unik se kurrë në pasimin e rrugës dhe veprës së tij, të jemi të mirësjellshëm ndaj prindërve tanë, fëmijëve tanë. Mos të harrojmë se jemi vëllezër në besim dhe bashkudhëtarë në jetë dhe që e duam paqen dhe mirëqenien në botë. Ne nuk jemi të dehur me urrejtje, ne nuk jemi të magjepsur me zullum dhe nuk jemi të veshur me hakun e huaj!
O Zot i Plotfuqishëm, na forco në qëllimin tonë për të qenë të bindur ndaj Teje dhe të dëgjueshëm ndaj të Dërguarit Tënd! O Zot i Gjithëdijshëm, na mëso që të dallojmë qartë të mirën dhe të keqen në mënyrë që ta pasojmë të mirën dhe të largohemi nga e keqja! O Zot Hirmadh, na bën që të thithim aromën nga trëndafilishtja e Pejgamberit tonë, a.s.! O Zot i Gjithëmëshirshëm, na mëshiro neve në bashkim vëllazëror dhe dashuri, dhe na bashko në rrugë kah qëllimi i përbashkët, pasimi i denjë i sunnetit të Pejgamberit s.a.v.s.! AMIN!



Përgatiti: Prim.dr.med.sci. Ali F.Iljazi