Dy gjysmat e një molle: Hz. Fatimeja dhe Hz. Aliu

Hz. Fatimeja ishte vajza më e vogël e Pejgamberit tonë të dashur. Ecja, qëndrimi, të folurit dhe të qeshurit e saj ta kujtonte vetëm babanë e saj. Ajo ishte e drejtë dhe fytyrëqeshur njësoj si ai. Ishte shumë e sjellshme dhe shumë e turpshme.

Pejgamberi ynë i dashur e donte shumë vajzën e tij të vogël, Hz. Fatimenë. Kur ajo hynte brenda, ai ngrihej në këmbë, e përqafonte dhe menjëherë i tregonte ku të ulej. Pastaj e përshëndeste duke i thënë: “Mirë se erdhe, oj bija ime.” Bukurinë e zemrës së vajzës së tij ai e lavdëronte shumë shpesh. Atë e krahasonte me hyritë e xhenetit dhe thoshte: “Vajza ime Fatimeja, është njeri hyri,” Kurdo që ia ledhatonte kokën dhe flokët, thoshte: “Unë mora erë xheneti.” Kur Hz. Fatimeja u bë vajzë e re, shumë njerëz kërkonin të martoheshin me të. Prandaj Pejgamberi ynë i dashur lutej që ajo të kishte një martesë të mirë. Nga kërkesat më të mëdha të të Nderuarit tonë ishte që vajza e tij të gjente një bashkëshort të përshtatshëm për veten. Atyre që e kërkonin vajzën e tij të bukur, ai u thoshte: “Unë pres urdhrin e Allahut për Fatimenë.” Urdhri që pritej më në fund erdhi. Allahu i lartë e kishte parë të përshtatshme që Hz. Fatimeja të martohej me Hz. Aliun. Hz. Aliu ishte një djalosh i varfër, por me besimin e tij si kala e trondiste edhe botën. Pejgamberi ynë i dashur i donte shumë që të dy. Prandaj u gëzua shumë për këtë lajm. Pasi mori pëlqimin e tyre, e martoi Hz. Fatimenë me Hz. Aliun. Ai i thoshte Hz. Fatimesë për Hz. Aliun: “Bija ime, ty të kam martuar me të nderuarin e botës.” Ndërkaq duke u kthyer nga ata që gjendeshin aty, e vazhdonte fjalën: “Sikur Allahu të mos e kishtekrijuar djalin e xhaxhait tim, Aliun, nuk do të gjente një bashkëshort të përshtatshëm për vajzën time Fatimenë.” U krijua një vatër e gëzuar dhe plot dashuri. Kjo martesë e gëzoi shumë edhe Pejgamberin tonë të dashur. Fragment nga libri “Pejgamberi im i dashur në 365 ditë.” /mesazhi/[justify]