"Vërtet, nga begatitë që Allahu i jep njeriut janë fëmijët. Këtë begati Allahu e thekson në Kuran dhe ua rikujton njerëzve duke e renditur ndër më kryesoret. ''Allahu është ai që ju nxori nga barqet e nënave tuaja, atëherë ju s'dinit asgjë, pastaj po Ai ju dha të dëgjoni, të shikoni dhe ju dha zemra, që ta falënderoni'' (78:Ennahl) ''Pasuria dhe fëmijët janë manifest i bukurisë së jetesës në dynja'' (Elkehf:46) Por, prindërve nuk u pushojnë sytë në fëmijë cfarëdo, i duan t'i kenë të hajrit, prandaj fetarët, edhe përpiqen t'i edukojnë fëmijët sepse e kanë detyrë, edhe i luten Allahut t'u falë fëmijë të hajrit sepse dinë që Allahu i ka dhënë vlerë duas të jetë ndër shkaqet më të forta që të dalin prej tyre fëmijë të tillë. Qoftë nga përvoja e tyre me kuptimet e jetës, qoftë nga dijeni e inspiruar, të devotshmit,sic mësojmë nga Kurani, sa herë i janë lutur Allahut t'u falë fëmijë, gjithnjë kanë përcaktuar që ata të jenë të mirë. Kjo vërejtje që lutjen për fëmijë ta shoqërojë përcaktimi ''cfarë fëmijë'', shtrohet si detyrë kujdesi që duhet ta përfillim ne besimtarët,sepse Allahu na ka motivuar të shpresojmë se mund ta kemi në dorë ndërtimin e perspektivës së pasardhësve tané dhe si të mos e përfillim një detyrë të këtillë nga e cila shpresohet dicka për të cilën kemi aq shumë interes dhe përkushtim shpirtërorë. Pra, Lutjen që t'i kemi fëmjët të hajrit duhet ta bëjmë edhe para se të na lindin ata. Allahu thotë: '' Dhe ata që luten:Zoti ynë na dhuro gra dhe fëmijë në të cilët të na pushojnë sytë e na bëj paraprijës fetarësh''(Elfurkan:74) Ibnu kethiri gjatë komentimit të këtij ajeti thotë se fjala është për lutje që bëhet për fëmijë që do ta besonin Allahun dhe që do t'i nënshtroheshin sheriatit të Tij,kurse Ibnu Abasi thotë që fjala është për lutje që bëhet për fëmijë që do t'i nënshtroheshin Allahut dhe në të cilët në dynja e né ahiret do t'u pushonin sytë prindërve té tyre. Kurani,-sikur me qëllim që të na heqë cdo mëdyshje tonën lidhur me vlerën e lutjes për të pasur fëmijë dhe për t'i pasur të mirë,- ka sjellë më shumë se një shembull nga historia e të derguarve që i ishin lutur Allahut t'u falte fëmijë të mirë dhe të cilëve u është pranuar lutja, megjithëse kishin moshën kur zakonisht nuk bëhej më fëmijë. Ibrahimi a.s.,i shtyrë në moshë dhe gruan plakë, i ishte lutur Alahut: ''Zoti im më jep fëmijë nga të mirët''(Essafat:100) dhe Allahu ia kishte pranuar lutjen: ''dhe e përgëzuam për një djalë të urtë''.(Essafat:101) Ibrahimi a.s., edhe pasi i lindnin, vazhdonte të lutej për fëmijët, këtë na e përshkruan Kurani për disa raste: ''Rikujto kur ibrahimi u lut: Zoti im, bëje këtë vend të sigurt dhe na mbaj larg mua e fëmijët e mi nga adhurimi i putave''.(Ibrahim:35) ''...ndjenjëso zemra për ta(familjen e Ibrahimit)dhe jepu rizk nga të mirat që të të falënderojnë''. (Ibrahim:37) ''Zoti im na bëj falës të namazit mua dhe pasardhësit e mi dhe na prano o Zoti ynë duanë''. (Ibrahim:40) Krahas shembullit të Ibrahimit a.s., duke e parë të nevojshme për natyrën njerëzore të sensibilizohet edhe më shumë për të vërtetën e mundësisë së gjithëgjasshme të interferimit hyjnor pas duas, Kurani na bie dhe shembullin e Zekerijas a.s.i cili i ishte lutur Allahut t'i falte fëmijë me të cilin të ishte razi Allahu dhe të ishin razi njerëzit. '' Më dhuro pasardhës, që më trashëgon mua dhe trashëgon familjen e Jakubit dhe bëje o Zoti im atë punëpëlqyer''. (Merjem:5-6) dhe Allahu i ishte përgjigjur lutjes së tij: '' sa ishte në këmbë duke u falur, e thirrën melaiket dhe i thanë:Allahu të përgëzon ty për Jahjanë i cili do të vërtetojë fjalën e Allahut, do të jetë zotëri, i matur dhe i dërguar nga (grupi i quajtur) të mirët''. (Ali -imran:39) I dërguari ynë a.s.lutej për fëmijë të myslimanëve dhe i orientonte myslimanët të luteshin për fëmijë të tyre ende pa u lindur. Idenë se duaja ka vlerë të madhe për të pasur fëmijë dhe për t'i pasur të hajrit, krahas praktikës duabërëse të të dërguarit, e shpreh edhe ky konfirmim deklarativ i tij: '' Nëse, kur të shkoni në familje, thoni: bismila, o Allah largona prej nesh shejtanin dhe largoje shejtanin prej rizkut që Ti na jep,-do të ju lindë një fëmijë të cilin kurrë shejtani nuk do të mund ta godasë.'' I dërguari ynë a.s.lutej edhe për fëmijë të saponisur.Pasi ishte vënë në dijeni që natën e asaj dite Ummu-selimja dhe burri i saj kishin nisur një fëmijë pas një rasti tragjik që kishin pësuar e që ishte shkaku pse i ishin rrëfyer, i dërguari u lut: O Allah sill bereqet nga ajo natë e tyre!-. Ai që ka transmetuar këtë ngjarje drejtpërdrejt nga goja e Ummu-selimes dëshmon se ka parë më vonë shtatë fëmijë të këtij cifti në xhami, që të gjithë hafizë të Kuranit dhe kjo falë duas që kishte bërë i dërguari a.s.. Ajsheja r.a. na mëson se të dërguarit ia binin të porsalindurit dhe ky lutej për ta dhe i bekonte. Esmaja r.a. tregon konkretisht si ia kishte sjellë fëmijën e vet të porsalindur të dërguarit a.s. që të lutej për të dhe ta bekonte. Gjithashtu, i dërguari a.s. lutej edhe për fëmijët kur këta bëheshin të dinin e të shoqëroheshin me të tjerë.Enesi r.a. tregon se si nëna e vet e kishte sjellë te i dërguari që për të të lutej dhe ta bekonte, i dërguari ishte lutur për të kështu: O Allah shtoja pasurinë dhe fëmijët,-.Në castin kur Enesi po rikujtonte këtë lutje të të dërguarit për të, thoshte se fëmijët e tij dhe fëmijët e fëmijëve të tij i ishin béré mbi 100, gjithsesi falë lutjes së të dërguarit a.s.. Një rast tjetër është ai i Ibnu-abasit. Ibnu-abasi si fëmijë kujdesej t'ia përgatitte për të marrë abdes para se ta kërkonte i dérguari, me shpresën që, kur ta merrte vesh se kush ia kishte përgatitur, të lutej për të i dérguari. Vetë Ibnu-abasi tregon se si një ditë kishte bërë përgatitjet për abdes të tij dhe i dërguari kishte pyetur se kush ia kishte përgatitur, pasi i kishin thënë që ''Ibnu-abasi'', i dërguari ishte lutur për të kështu:O Allah bëje të ditur në fe,-.Ibnu-abasi,sic dihet, u bë i ditur në fe dhe sa të jetë jeta ai mbetet interpretuesi më burimor dhe më autoritativ i Kuranit, gjithsesi falë asaj lutjeje të të dërguarit për të. Shembujt që u përmendën janë shembuj të njerëzve që ne duhet të na jenë pasqyra si ecet nëpër rrugët e kësaj jete, kështu na thotë Allahu në Kuran: ''Ata janë që Allahu i ka vënë në rrugë e prandaj rrugës së tyre përmbahju''. (Elenam:90) Disa prej shembujve të lartpërmendur patën të bëjnë me të dërguarin tonë a.s., për të cilin Allahu në Kuran na ka thënë: ''Në të dërguarin e Allahut ju keni gjedhen(modelin) e mirë nëse jeni që keni varur shpresat te Allahu dhe te dita e fundit dhe që keni përmendur shumë Allahun''. (Elahzab:21) Detyrë kujdesi u shtrohet besimtarëve gjithashtu të mos luten kundër fëmijëve të tyre, të mos i mallkojnë. Prindërit kanë të drejtë, po, të zemërohen kur vërejnë që fëmijët po bëjnë punë të këqija apo që po i keqtrajtojnë, por doemos duhet ta përmbajnë gjuhën të mos u rrëshqasë e të luten kundër tyre, sepse në fjalën e të dërguarit që ka thënë se tri lutje pranohen pa fije dyshimi, bën pjesë edhe lutja e prindit për fëmijën, që në një transmetim tjetër të së njëjtës fjalë të të dërguarit varion:lutja e prindit kundër fëmijës.

Pikërisht për këtë arsye, kur një njeri iu ankua Abdulla-bnu-mubarekut për keqtrajtimin që po i bënte fëmija i vet, Abdulla-bnu-mubareku më së pari e pyeti se mos ishte lutur kundër tij.Ai njeriu pranoi që ishte lutur kundër të birit dhe Abdulla-bnu-mubareku iu përgjigj kështu:Atëherë shko se ti vetë e paske prishur,-. Pra, është e vërtetë që nëse prindi lutet kundër fëmijës, nga pranimi i asaj lutjeje, i pari dhe më së vështiri e pëson vetë prindi, i cili natyrisht, sido i pastë fëmijët, nuk ka dëshirë kurrsesi t'i shohë keq e duke hequr.