Ebu Bekri r.a

Më kujtohet një hadith që e ka transmetu Berra Ibn Azib (All-llahu qoftë i kënaqur me të). Ngjarje e habitshme me Ebu Bekri (All-llahu qoftë i kënaqur me të) dhe Pejgamberin SalAll-llahu Alejhi ve Selem. Berra Ibn Azib thotë se kur erdh urdhëri me bërë hixhret në Medine, Ebu Bekri shkoj me Pejgamberin Alejhi Selam dhe gjatë rrugës u ndalen në një shpellë. Pejgamberi SalAll-llah Alejhi ve Selem u shtrirë në këmbët e Ebu Bekrit që të flej, pas një kohe Ebu Bekri pa që aty afër tij ishte një bir e vogël dhe vuri gishtin e tij aty që mos ndoshta del ndonjë akrep e ta kafshoj Pejgamberin Alejhi Selam. Dul një akrep e kafshoj Ebu Bekrin në gisht dhe ndjente dhimbje të forta mirpo nuk i livriti këmbët e tij vetëm e vetëm që mos t´a zgjoj prej gjumi të Dërguarin SalAll-llahu Alejhi ve Selem.

Ebu Bekri (All-llahu qoftë i kënaqur me të) kishte aq dhimbje të forta saqë i lotuan sytë dhe i ranë të Dërguarit në faqen e tij. I Dërguari SalAll-llahu Alejhi ve Selem e pyeti: Pse po qan o Ebu Bekr ? Ebu Bekri i tha: Më kafshoi mua një akrep, nuk doja të të zgjoja nga gjumi, kisha dhimbje të mëdha dhe dhimbjet smund t´i duroja dhe sytë lotuan. Pastaj e bëri një dua i Dërguari Alejhi Selam dhe u shërua Ebu Bekr Es-Sidik (All-llahu qoftë i kënaqur me të).

Kjo është vetëm një ngjarje prej ngjarjeve të shumta sesa sahabët e kanë dashur të Dërguarin SalAll-llahu Alejhi ve Selem, më shumë se vetën e tyre saqë kanë bërë sakrifica të tilla si rasti me Ebu Bekrin që përmendëm. Kjo është dëshmi se sahabët kanë bërë ç´mos që i Dërguari mos të lendohet sepse kanë pasur për të një dashuri të papërshkruar kurse ku janë sot ata që këndojn mevluda kur i Dërguari i All-llahut ofendohet dhe nënçmohet, sepse ata janë që pretendojnë se e dojnë aq shumë saqë mbajn aso tubime, vërtetë që ata që dëshmuan se e duan të Dërguarin shumë janë ata që u munduan në çdo mënyrë të hakmerren për ato vepra mizore të pabesimtarëve.