Shoqëria e mirë
Thotë Pejgamberi a.s.: “ Shembulli i shokut të mirë dhe atij të keqë është si shembulli i bartësit të miskut (parfumit) dhe hekër punuesit. Nuk humb asgjë nga bartësi të miskut, vetëm se mundësh që të blesh prej tij misk ose të jep një erë të mirë
(duke ndejtur me të). Kurse hekër punuesi është ai i cili ka mundësi me ta djeg trupin tënd apo teshën tënde ose bëhet edhe shkakatar që me të ardhë era e keqe.” (Transmeton: Buhariu)
Me të vërtetë se shoqëria jote e keqe largohet nga ti, nëse ty të ndodhë ndonjë problem dhe kërkojnë me gjet një tjetër shokë. Dhe nëse ti nuk don me ra më ndonjë vepër të shëmtuar, atëherë ata janë ata të cilët mundohen me të zhytë në gjynah duke e zbukuruar atë. Thotë Allahu xh.sh.: “ Ne u patëm mundësuar atyre të kenë asi shokësh që ua hijeshojnë atë që e bënin në atë kohë (në Dunja) dhe atë që do t’u vijë më vonë dhe ashtu dënimi ndaj tyre u bë me vend, si ndaj popujve që ishin para tyre nga xhinët dhe njerëzit, se vërtet ata ishin të humbur.” (Fusilet: 25)
Unë dua të tregojë një trëgim nga një shokë i cili banon në lagjën time. Nuk ka qenë i cili është falë vetëm atëherë kur më ka parë mua dhe prej turpit që e kishte prej meje e jo nga frika e Allahut xh.sh. dhe kur ishte në shtëpin e tij ai është falë sa ka pasur deshirë ai me u falë. Jeta e tij ishte gjumë gjatë ditës dhe i zgjuar natën napër filma të ndytura dhe në për harame. Ka thënë Allahu xh.sh.: “ Jo, është e vërtetë se ai (njeriu) i kalon kufijtë, për shkak se e ndien veten të pavarur.” (El-Alek:6-7)
Tregon shoku im:
“Një natë prej netëve duke qenë i zgjuar dhe duke e ndëgjuar këngëtarën e tij ma të dashur dhe që nuk e zinte gjumi pa ndëgjimin e saj, i mbylli sytë, pa prit ndëgjohet një zë i cili u dëgjojke në çdo vend dhe ai ishte zëri i ezanit. Ndërsa mua ezani në atë moment më dukeshte i gjatë tepër dhe më shkoi gjuha ime duke thënë: “ Nuk e ka kohën tani ky zë i pendëgjueshëm!” Mjerë për gjuhën time mos të më kishte shku ashtu, sepse kushtoi shtrenjtë për fjalët që i kisha thënë.” Vazhdonë duke treguar: “ Pastaj e ndëgjova vetëm një tingëllim të ulët, kursë unë nuk ia vura veshin dhe kështu që mua më kishte zënë gjumi duke më ikur edhe koha e sabahut, mirëpo Allahu më dëgjoj atë që thash dhe më pa se fjeta në kohë të namazit ndërsa për këtë Allahu i lartësuar thotë: “A kanë menduar që ne nuk i ndëgjojmë ata sekretët e tyre dhe atë që e flasin në feshetësinë e tyre? Si jo dhe të derguarit e tonë (Meleket) tek ata shkruajnë (atë çka veprojnë dhe thojnë).” Pasi që u zgjova nga gjumi, zbrita poshtë tek familja ime dhe i gjeta duke bisedu nërmes veti, mirëpo nuk ndëgjoshna asgjë!!! I thash atyre: Pse nuk e ngritni zërin e juaj? Unë nuk e dishna që çështja vetëm se është çaktuar në qiejë dhe un nuk kam ndëgjuar më asnjë zhurmë pas ezanit.”
Më ka ardhur mua pastaj me një letër (analizë) e cila e dëshmojke që e ka humbur aftësinë e ndëgjimit dhe se nuk ka shpresë për shërim perveç nëse don Allahu xh.sh. duke u bë shkak që prej një operacioni ta shërojë, mirëpo një operacion i tillë është afër 100 000 rijal (Monedhë Saudite)!.
Mi tregoi të gjitha vuajtjët që i kishte kalu gjatë dy vitëve me radhë, dhe thoshte: “ Tërë shoqëria ime më kan lanë. Ishmi të cilët së bashku i planifikojshmi udhëtime të ndryshme dhe si me kalu kohën kot, mirëpo më lanë tani të vetmuar në shtëpinë time. Jam ngushtuar shumë dhe jam mërzitur shumë gjatë kësaj kohe, e që nuk e din përveç Allahu xh.sh., derisa desha me mbytë veten time dhe kisha dëshirë që me pas lindur i shurdhuar prej në fillim, sesa të shurdhohesh pas një kohe, sepse më mirë për mua kishte me pas qen të kisha qen i lindur i till (i shurdhuar) sepse më së paku isha njoftuar me një shoqëri që me gjuhën e tyre shurdhmemecave isha kuptuar me shenja. Nga kjo e kuptova, që Allahu xh.sh. është i madhë dhe ai më ka dëgjuar në atë natë kur nuk më ka dëgjuar askush tjetër.”
Vëllau im dhe motra ime, kur ne e përmisojmë veten tonë? Ky person e ka humbur ndëgjimin e tij dhe nuk pat mundësi apo pat vështirësi të madhe më që të jetoj. Ka thënë Allahu xh.sh.: “Eshtë e vërtetë se njeriu është i prirur të jetë i padurueshëm. Pse kur e godet ndonjë e keqe, ai ankohet së tepërmi. Ndërkaq, kur e gjen e mira, ai bëhet tepër koprrac.” (El-Mearixh:19-21)
Andaj hulumto se çfarë shoqërie ke? Nëse janë që e respektojnë Allahun xh.sh. dhe largohën nga mëkatet, atëherë lumë për ty për shoqërinë e mirë që e ke. Mirëpo nëse e ke shoqërinë e cila të nxit të bësh mëkate duke i zbukuruar ato, atëherë mjerë për ty dhe për shoqërin e keqe që e ke, e cila të futë në xhehennem dhe e hidhëron Krijuesin tënd. Ka thënë Allahu xh.sh.: “Atë ditë shokët e ngushtë do të jenë armiq të njëri-tjetrit, përveç atyre që ishin të sinqertë në miqësi.” (Ez-Zukhruf:67)
Gjithashtu thotë Allahu xh.sh.: “Atë ditë zullumqari do t’i kafshojë duart e veta dhe do të thotë: “I mjeri unë, ta kisha marrë rrugën e Pejgamberit!” O shkatërrimi im, ah të mos e kisha bërë filanin mik! Në të vërtetë, pasi e gjeta rrugën e drejë, ai më largoi mua prej asaj, e djalli është ai që njeriun e humb dhe e lë të vetmuar.”
(El-Furkan:27-29)
Shkruajti: Abdul-Muhsin El-Ahmed
Përktheu dhe përshtati: Selman Ramadani
Thu 23 Mar 2023 - 2:31 nga 
