Kur mevludi quhet bidat e kur jo?

PYETJE:
Në disa libra shkruhet se festimi i mevludit ka shumë vlera dhe sevape,
ndërsa në disa libra tjerë shkruhet se ky festim është bid’at (risi në
fe) etj. Në çfarë mënyre duhet të këndohet për të fituar shpërblimin e
duhur apo nuk duhet kënduar fare?

PERGJIGJE:
Mevludi është një lloj lavdërimi ndaj Pejgamberit a.s që bëhet
zakonisht në kohën ku përkon me ditën e lindjes së Pejgamberit a.s. pra
në muajin Rebiul Evvel. Nëse gjatë këndimit të këtij lavdërimi kujdeset
që të mos kalojnë kufirin duke përdorur fjalë që nuk lejohen atëherë ky
këndim është i lejueshëm dhe i pëlqyeshëm sepse të lavdërosh atë që ka
lavdëruar Al-llahu xh.sh nuk ka gjë më të mirë në këtë botë. Siç e dimë
Ka’b bin Zuhejr me “Banet suad” në kohën e Pejgamberit a.s e ka
lavdëruar atë dhe ka marrë falënderim nga i dërguari a.s, gjithashtu dhe
imam Busiriu e ka lavdëruar me “Kasidetul Burde”. Dhe së fundmi është
mevludi që këndohet tashmë gjithandej i Sulejman Çelebiut që quhet
“Vesiletun-nexhad”. Në këtë përkufizohet shumë nukur madhështia e
Pejgamberit a.s dhe lavdërohet ashtu siç i ka hije atij me një aromë
mistike. Në këto vargje të rradhitura nga Sulejman Çelebiu nuk ka vetëm
lëvdata por ka dhe dituri shumë të dobishme rreth pejgamberit a.s.

Mevludi pastaj filloi të
marrë formën e festës zyrtare ku për herë të parë u këndua në mënyrë
zyrtare tek Shiat Fatimi në Egjipt. Në fakt ato e këndonin në emër të
Aliut r.a, Fatimes r.a dhe në emër të hafifes së kohës. Pas kësaj në
shtetin Osman fillon të këndohet me ardhjen e Muratit IV ashtu siç e
kishte shkruar Sulejman Çelebiu pra për Pejgamberin a.s . Pas disa
kohësh kjo mënyrë këndimi deformohet dhe në të fillojnë të fusin shumë
risi (bidate). Këto bidate arrijnë kulmin si në ditët e sotme
veçanërisht në disa shtete të botës që e ka humbur qëllimin e vet.
Këndimi i mevludit sot ka marrë më tepër një qëllim reklame apo koncerti
i cili nuk ka dallim me ndo një koncert tjetër që nuk ka lidhje me
Islamin. Ose ky këndim ka për qëllim fitimet materiale e jo qëllimin e
vërtetë siç e kanë pasur Ka’bi r.a, Imam Busiriu, Sulejman Çelebiu e
shumë të tjerë. E si mund ti themi vepër e mirë një gjëje që nuk ka
lidhje me Islamin! Ky është shkaku që këndimi i mevludit mund të bëhet i
pa dobishëm dhe bidat.

Që të jenë i dobishëm dhe të quhet vepër e bukur;

1- Nuk duhet të shihet si një urdhër fetar, ose adhurim apo feste fetare.

2- Nuk duhet të besohet se ky këndim ka dobi për të vdekurit.

3- Nëse nuk këndohet burra e gra në një vend.

4- Nëse nuk përzihen gratë me burrat të cilët janë të huaj për to.

5- Nëse largohemi nga shpenzimet e shumta të quajtura teprime ose nga gjëra të ndaluara të tjera.

6- Nëse nuk teprohet me ushqime të ndryshme apo qerasje në mënyrë që të varfrit të mos ndjehen të vetmuar.

7- Nëse bëhet me qëllim
për të njohur Pejgamberin a.s, për të lavdëruar atë, për të kujtuar
kohën e tij, për të zbutur zemrat, për të afruar njerëzit në islam.

8- Nëse në atë mbledhim këndohet , hadith apo dituritë e domosdoshme që duhet të dijë një mysliman.

Nëse nuk bëhet kujdes në
këto pika atëherë këndimi i mevludit merr emrin bidat dhe në të nuk
fitohet asnjë sevap përkundrazi veprohet gjynah.

All-llahu xh.sh na bëftë nga ata që nuk dalin prej qëllimit të vërtetë.

Zoti ju shperblefte hoxhe i nderuar.

ALLAHu ju shperbleft Myfti efendi, do kisha vetem nje shtojce ne listen e kushteve:

-- Mevlitani (personi qe e lexon poezine e mevlitit) te ket respekt per fjalet ne vargjet dhe kuptimin e tyre. Gjate recitimit te mos gelltit fjale. Shpesh kemi raste ku lexuesi i mevlitit shpejton se lexuari sa qe thua se do i ik autobusi, e gjith magjia e te lexuarit prishet mu aty