" (Xhelozia) "

Prej vlerave tjera të fesë sonë është edhe fakti se kjo fe i jep rëndësi të veçantë moralit. Pejgamberi, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, ka thënë: “Me të vërtetë jam dërguar që t’i përsos virtytet e mira.” (Transmeton Imam Ahmedi)
Kur All-llahu e zgjodhi Muhammedin, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, pejgamber, ky i pranoi sjelljet e mira që i kishin arabët në injorancë, i mënjanoi sjelljet e këqija dhe i përmirësoi ato sjellje që duheshin të përmirësohen.
Prej virtyteve që i kanë pasur arabët në injorancë, ka qenë xhelozia ndaj nderit të vet. Disa prej tyre kanë qenë aq ekstrem në këtë çeshtje, saqë i kanë mbytur vajzat e tyre kur kanë qenë të vogla, nga frika se kur të rriten do të bëjnë amoralitet. Sheriati e ka ndaluar mbytjen e vajzave. Kurse vetinë e xhelozisë e ka përmirësuar dhe e ka bërë degë prej degëve të imanit. Pejgamberi, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, thotë: “Askush nuk është më xheloz se All-llahu.” (Tr. Buhari)
All-llahu xhelozon, por edhe besimtari xhelozon. Xhelozia e All-llahut vjen në shprehje kur një besimtar i bën ato vepra që ia ka ndaluar All-llahu.” (Tr. Buhari dhe Muslim)
Pejgamberi, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, gjatë hutbes që e ka mbajtur gjatë errësimit së diellit, ka thënë: “O ummet i Muhammedit! Askush nuk është më xheloz se All-llahu.” (Tr. Buhari dhe Muslimi)
“Ka xhelozi që e do All-llahu…” (Tr. Ahmed, Ebu Davud dhe Nesai.)
Njëherë Sa’d ibën Ubadeh [radijall-llahu anhu] i thotë Pejgamberit [sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem]: “Pota shoh ndonjë njeri të huaj me gruan time, e pres me shpatën time.” Atëherë Pejgamberi, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, tha: “A habiteni nga xhelozia e Sa’dit? Unë jam më xheloz se Sa’di, kurse All-llahu është më xheloz se unë.” (Buhari dhe Muslim)
Sahabët e Pejgamberit, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, janë kapur për këtë virtyt pejgamberik dhe ia kanë dhënë të njëjtën pozitë që ua kanë dhënë degëve tjera të imanit, andaj nuk është e çuditshme që ndonjëri prej tyre të vrasë ose të vritet nga shkaku i xhelozisë.
Tregon Ibën Hishami se një grua arabe solli me vete disa mallëra për t’i shitur në tregun e fisit Beni Kajnuka (një fis prej fiseve çifute) dhe u ul pranë një argjendari. Ata (çifutët) kërkuan që ta zbulonte fytyrën, kurse ajo e refuzoi këtë gjë. Argjendari duke mos e hetuar ajo, i kapi rrobat e saja për një fund dhe i lidhi. Kur u ngrit, asaj iu zbulua trupi, me çka ata u qeshën, kurse ajo bërtiti. Atëherë u ngrit një musliman dhe e mbyti argjendarin, i cili ishte çifut, kurse nga ana tjetër u mblodhën çifutët dhe e vranë këtë musliman. UnisPejgamberi, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, drejt tyre dhe i rrethoi derisa iu dorëzuan, e atëherë Pejgamberi i dëboi në Sham.
Në këtë gjendje kanë vazhduar të parët e ummetit tonë dhe nuk e kanë lënë pas dore këtë sjellje as në momentet e dobësisë, të cilat i ka përjetuar ky ummet. Kur i kanë okupuar kryqtarët disa vende të Shamit, okupim i cili ka zgjatur përafërsisht dy shekuj, kohë në të cilën disa muslimanë filluan të mendojnë se asnjëherë nuk do të lirohen nga ky okupim, derisa të vijë Isai, alejhis-selam, muslimanët i kanë shikuar të krishterët me nënçmim dhe nënvlerësim, saqë i kanë konsideruar dejutha-njerëz të cilët duke ecur me gratë e tyre, takoheshin me burra të huaj, e burri largohej duke i lënë të flasin në vetmi, aq sa donte gruaja.
Disa njerëz nuk i japin rëndësi kësaj teme aq sa duhet.
Pejgamberi, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, thotë: “Asnjëherë të mos vetmohet një grua me një burrë, se atëherë i treti është shejtani.” (Tr. Ahmed dhe Tirmidhi.)
Disa i lejojnë gruas së vet edhe atyre që i kanë në përgjegjësi, që kur të dalin nga shtëpia, të vishen me rroba të holla, të tejdukshme dhe të ngushta.
Disa të tjerë dalin së bashku me gratë dhe vajzat e tyre nëpër tubime ku i eksponohen përzierjes së burrave dhe grave, ose edhe shikimeve të pakontrolluara.
Prej mosposedimit të xhelozisë, është edhe lejimi i gruas të udhëtojë pa mahrem (njeri të afërm), kurse Pejgamberi, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, ka thënë: “Asnjëherë të mos vetmohet një grua me një burrë të huaj pa pasur mahrem (njeri të afërm) dhe asnjëherë mos të udhëtojë ndonjë grua pa mahrem.” U ngrit një njeri dhe tha: “O i Dërguari i All-llahut, gruaja ime ka udhëtuar për në haxhxh, kurse unë jam regjistruar të marr pjesë në këtë e këtë betejë.” Pejgamberi, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, i tha: “Shko dhe bëje haxhxhin me gruan tënde.” (Buhari dhe Muslim)
Pra, ky njeri, edhe do të bënte xhihad në rrugë të All-llahut, Pejgamberi, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, e urdhëroi të largohet nga beteja për ta shoqëruar gruan e tij, e cila kishte dalë në një udhëtim të ndershëm, udhëtim të haxhxhit, me shokët më të devotshëm dhe më të ndershëm. Pra, edhe pas gjithë kësaj, Pejgamberi, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, i ka thënë: “Shko dhe bëj haxhxh me gruan tënde