Argumentet logjike që ka përdor Kurani mbi Njëshmërinë e Allahut

Argumentet logjike që ka përdor Kurani mbi Njëshmërinë e Allahut

Të drejtuarit logjikës dhe nxitjes së mendjes së njeriut është një metodologji që ka ndjekur Kurani në vërtetimin dhe vendosjen e besimit në Njëshmërinë e Allahut. Ai ( Kurani) nxjerr argumentin e qartë logjikë dhe me të iu drejtohet çdo të mençuri. Pasi që Njëshmëria e Allahut është obligimi i parë dhe i fundit për njeriun. Pasi që është shkak i futjes në xhenet dhe largimin nga zjarri i xhehenemit, argumentet e logjike për Njëshmërinë e Allahut në Kuran ishin shumë të qarta sa që ka mundësi që çdo i mençur ti kuptoj ato dhe ti nxë në mendjen e tij.


Për këtë argumentet logjike që përdori Kurani janë aq shumë të çarta sa që nuk ka mundësi ti refuzoj dhe ti mohoj asnjë mendje e shëndosh. Këto argumente, qartësia e tyre bëhet edhe më e madhe pas sqarimit të tyre.
Ato janë:
Argumenti i parë:
Fjala e Allahut: “A mos vallë, ata janë krijuar nga hiçi apo mos janë ata krijues të vetvetes?! A mos vallë ata kanë krijuar qiejt dhe Tokën?! Nuk është kështu, por ata nuk janë aspak të bindur”. ( Tur 35, 36)
Kjo ndarje logjike iu drejtohet logjikës së njeriut me fjalën se atë që po e shihni ju prej krijimit të qiejve dhe të tokës, yjeve dhe krijesave tjera madhështore ose janë të krijuara prej asgjëje dhe se kjo gjithësi ka krijuar vetën e tij me vetën e tij. S’ka dyshim se këto dy mundësi i hedh poshtë çdo i mençur. Asgjëja nuk krijon asgjë dhe ai që është i krijuar nuk ka mundësi ta krijoj vetën e tij. Atëherë nuk mbetet vetëm mundësia e tretë të cilën Allahu nuk e ka cekur pas këtyre dy mundësive, pasi që ajo është e qartë dhe nuk kishte nevojë që të theksohet sepse çdo njeri i cili mendon dhe mediton pak arrin në një rezultat se me të vërtetë kjo gjithësi ka një Krijues dhe një Zot. Ndoshta dikush mund të thotë: Nëse kjo mundësi mund të jetë e saktë, atëherë si mund të themi se ky është Allahu? Ndoshta mund të jetë krijues dikush tjetër që nuk e kemi parë dhe që nuk ka dërguar ndonjë pejgamber. Atëherë themi: sikur të ishte një gjë e vërtetë atëherë Zotit të cilit ju i luteni do të ishte i mangët. Ai i sheh robërit e tij duke adhuruar dikë tjetër dhe sheh se dikush po i thërret të tjerët me atë që ai është i veçuar dhe nuk lëvizë asgjë dhe nuk bënë asgjë në drejtim të këtij. Një gjë e tillë nuk nënkupton diç përveç se një paaftësi të tij dhe një neglizhencë, ndërsa këto gjëra dhe këto veprime nuk i takojnë një Zoti të vërtetë. Pastaj ju thuhet prej nga mund ta njihni ju këtë zot kur ai nuk ka dërguar asnjë Pejgamber, e as nuk ka zbritur ndonjë libër dhe nuk e ka paraqit vetën e tij me diçka për ta njohur ne. Kjo nuk është tjetër vetëm se një mendim dhe një supozim e nuk është prej argumenteve shkencore që mund të mbështetemi në të. Atëherë pse ta lëmë atë për të cilin janë ngritur argumente të qarta për ekzistimin e tij e të shkojmë në ato gjëra që janë vetëm mendime dhe supozime?
Argumenti i dytë:
Fjala e Allahut:
“Allahu nuk ka zgjedhur për Vete ndonjë bir dhe përveç Atij s’ka asnjë zot tjetër, përndryshe çdo zot do të merrte atë që ka krijuar dhe do të ngriheshin njëri mbi tjetrin. Qoftë i lartësuar Ai nga shpifjet e tyre!” ( mu’minun 91)
Ky ajet ka përfshirë atë që dijetarët e quajnë argumenti pengues. Kuptimi këtij argumenti është se sikur ne të mendonim se me Allahun ka edhe zota tjerë atëherë ose ky zot duhet ti nënshtrohet zotërimit të tij ose duhet të ja merë atë. Mundësia e parë bie me njëherë sepse ai zotë që i nënshtrohet dikujt nuk mundë të quhet zot, por mund të quhet i zotëruar nga dikush. Ndërsa mundësia e dytë është që ky zot të ja merë me grindje atij sundimin. Sikur të ndodhte kjo grindje, ndikimi i kësaj grindje do të shihej në gjithësi, në tentativën për të përmbyt këta zota njëri tjetrin dhe secili zot do të vetmohej me atë që ka krijuar dhe sundimin e njërit prej tyre do ta shihni të dalluar nga sundimi i tjetrit. Do të bënin gara njëri kundër tjetrit sikur që i shihni mbretërit e kësaj bote në sundimin e tyre që mundohen të dallohen nga njëri tjetri. Pasi që një ndikim të tillë nuk mund ta gjeni në këtë gjithësi dhe një garë të tillë nuk mund ta gjeni atëherë dijeni se është një Zot në dorën e të Cilit është i tërë sundimi.
Sikur dikush të thoshte se është bërë një pajtim mes zotave dhe secili prej tyre është vetmuar me atë që ka krijuar pa asnjë mosmarrëveshje do të ishte argumenti më i fortë për demantimin e zotërimit të tyre. Sepse çdo njëri prej tyre, zotërimi i tyre do të ishte i mangët, sepse ai nuk ka mundësi të marr pjesë në atë që nuk e ka krijuar. Një gjë e tillë shkakton mangësi në çdo njërin prej zotave dhe një gjë e tillë është e pamundur, sepse të jetë zot nënkupton që të jetë i plotë dhe i pavarur e jo të jetë i mangët dhe të mos ketë mundësi të shtrij sundimin e tij në çdo vend.
Po ashtu këtu ka edhe një çështje, e ajo është që krijesat e disa zotave do të ishin më të mira dhe më të fuqishme se krijesat e zotit tjetër, të dallohen me disa gjëra sikur që shohim dallimin e krijesave që i ka krijuar një Zot. S’ka dyshim se një gjë e tillë do të shkaktonte që secili zot të mburret para tjetrit, të krenohet para tjetrit dhe kjo do të rezultonte me atë se njëri zot do të jetë më i fortë se zoti tjetër.
Po ashtu ekziston edhe një gjë tjetër që është nevoja e domosdoshme dallimit të krijesave të çdo zoti që të dallohen këto krijesa sa i përket vendit, kohës. Atëherë pasi që krijesat nuk e vërtetojnë një dallim të tillë atëherë kupton për mos ekzistimin e ndonjë zoti tjetër përveç Allahut.

Argumenti i tretë:
Fjala e Allahut: Thuaj: “Nëse përveç Atij do të kishte edhe zota të tjerë, siç thonë ata, atëherë ata do të kërkonin rrugë për të arritur te Zoti i Fronit”. ( Isra 42).
Në komentimin e këtij ajeti kemi dy forma:
E para:
Se prej gjërave që dëshirojnë sunduesit është që të zgjerojnë sundimin e tyre. Këtë ata e bëjnë për mes betejave që të ja marinë sundimin njëri tjetrit. Dhe kjo vërteton atë që thamë me herët se një gjë e tillë nuk njihet.
Forma e dytë:
Jobesimtarët thonin: “Ne u lutemi atyre vetëm që të na afrojnë tek Allahu”, ( zumer 3). Sikur këta puta të ishin ashtu sikur thoni se ata ju ofrojnë tek Allahu, edhe ata do ta kërkonin një gjë të tillë për vetën e tyre. Ata do të kërkonin për vetën e tyre shkalla më të larta. Pasi që ata nuk mund ta bëjnë një gjë për vetën e tyre atëherë si ka mundësi që ata të ju ofrojnë tek Allahu. Pastaj nëse ata kërkojnë një gjë të tillë atëherë ata nuk mund të quhen zota sepse prej cilësive të Zotit është që ai mos të jetë i varur nga dikush. Ndërsa këta zota të pretenduar kanë nevojë për dikë e si ka mundësi atëherë të quhen zota.

Argumenti i katërt:
Fjala e Allahut:
“Sikur në qiej dhe në Tokë të kishte zota të tjerë, përveç Allahut, si qiejt, ashtu edhe Toka do të shkatërroheshin”. ( enbija 22)
Kuptimi i ajetit është se sikur ne të mendonim ekzistimin e zotave tjerë përveç Allahut kjo do të qonte deri te shkatërrimi e botës, ku do të luftonin zotat për sundimin e tyre dhe kështu do të shkatërrohej kjo botë.
Ky ajet është sikur ajetet tjera në argumentimin logjik vetëm të Allahut si Zot.
Këto janë disa nga argumentet logjike të Njëshmërisë së Allahut. Argumente të cilat i ka përfshi Kurani. Këto janë argumente të qarta që i kupton çdo i mençur dhe iu nënshtrohet këtyre argumente çdo njeri korrekt. Allahu është Ai i Cili i ka dërguar pejgamberët, i ka zbritur librat që të sqaroj njëshmërinë e Allahut dhe adhurimin e Tij. Ndërsa këta puta, përmendore, yje që adhurohen përveç Allahut të cilët i posedojnë cilësitë e mangëta, të cilët nuk kanë dërguar pejgamber, të cilët nuk kanë zbritur libra e prej nga të vërtetohet për zotërimin e tyre?!! E tërë gjithësia dëshmon për Njëshmërinë e Allahut. Sikur të kishte zota tjerë përveç Allahut do të shiheshin veprat dhe ndikimet e tyre në këtë gjithësi dhe do të kishte gara mes njëri tjetrit në marrjen e sundimit dhe kjo do të shkaktonte prishje në sistemin e gjithësisë. Njëri bënë të vdes, tjetri bënë të të ngjallë, njëri zbret shiun tjetri e ndal. Njëri jep e tjetri do të ndalonte. Si do të funksiononte kjo gjithësi sikur të ishin më shumë se një zot?!!!.