SHARJET MË TË RËNDA
Në botë mbretëron një eufori globale antiislame. Islami sulmohet
fuqishëm dhe në mënyrë të organizuar, me një ritëm që me siguri është
më i fuqishmi dhe më i ashpri deri tani. Kjo madje u është bërë e qartë
të gjithëve. Më asgjë nuk bëhet me “dorëza”. Të gjitha maskat kanë
rënë.
Sulmet e sinkronizuara ndaj Islamit si fe dhe ndaj të gjitha të shenjtave të tij tashmë janë bërë...
preokupim global i shumë organizatave, individëve të fortë, të gjitha
llojet e medieve, por madje mund të themi edhe të politikës së shumë
shteteve. Edhe në qoftë se nuk bëjnë politikë të qartë dhe të haptë
antiislame, shumë aparate shtetërore nuk bëjnë asgjë për të penguar
sjelljen e pandërgjegjshme të shtetasve të tyre, ose të tërë
organizatave që veprojnë në to, e të cilat janë të preokupuara me të
gjitha llojet e shfaqjes së urrejtjes ndaj Islamit dhe myslimanëve.
Shembullin më brengosës e kemi në disa shtete skandinave dhe në
Holandë. Ato sot më mirë se kurrë e kanë vërtetuar konstatimin e
Shekspirit tek vepra e tij Hamleti: “Diçka është kalbur në shtetin
danez.”
Me lejimin e tyre të shprehur publikisht, ose me
heshtjen e shfaqur ndaj karikaturave të diskutueshme, si dhe të filmit
“Fitne”, këto shtete kanë treguar se i prijnë kolektivisht urrejtjes
ndaj Islamit, ndërsa përrallat e tyre për gjoja lirinë e shprehjes le
t’i mbajnë për vete. Në qoftë se gjithkush ka të drejtë të flasë dhe të
përhapë publikisht atë që i bie ndërmend, pa marrë parasysh sesa
butësisht dhe në mënyrë tërheqëse anon personi, atëherë nuk bëhet fjalë
për lirinë e shtypit ose të mendimit, por më shumë bëhet fjalë për
anarkinë informative, apo për terrorizmin mediatik, pasojat e të cilave
i vuajnë dhe i ndjejnë sot më shumë mbi supet e tyre muslimanët.
Thu 23 Mar 2023 - 2:31 nga 
