PERGOJIMI DHE PASOJAT E TIJ E PËRHAPUR SHUMË NË SHOQËRINË TONË!!

Në lidhje me këtë Pejgamberi s.a.v.s. ka thënë:njeriu mund të flasë ndonjë fjalë të mirë që e kënaq Allllahun
,pa ia ditur asaj rendësinë, por Allllahu i Madhëruar e ngre atë në një gradë të lartë,vetëm për atë fjalë.
Po ashtu njeriu mund të flasë ndonjë fjalë të keqe që e zemron All-llahun,pa ia ditur asaj rendësinë, por All-llahu xh.sh. e hedh atë në vende shumë të ulta të zjarrit të Xhehennemit.
Përgojimi kondsiderohet një ndër mëkatet më të lehta që mund të bjerë njeriu, kurse në anën tjetër me e rezikshmja që manifestohet me anë të gjuhës.
Hadithi i lartëpërmendur në fillim e sqaron shumë qartë domethënien e përgojimit, pasi shumë nga njerëzit mendojnë se përgojimi është shpifja apo genjeshtra ndaj të tjerëve.
Dhe keshtu, i lejojnë vetes që të flasin gjithëçka që dinë rreth të tjerëve.Kurse gjatë tërë kësaj ai krenohet se e thotë të vertetën.Që do të thotë se përgojimi është që të ja thuashë të vërtetën tjetrit,mirpo me atë të vërtetë që del nga gjuha jote dhe ti e publikon te të tjerët,ti bënë një mëkat shumë të madh dhe tepër të rezikshëm.
Përgojimi në islam konsiderohet kancer.sikurse kanceri që shkatron organizmin e njeriut,dhe shkakton vdekjen e individit mu ashtu pergojimi shkatron besimin dhe punët e mira të nji muslimani e në disa raste specifike ai shkaktonë edhe humbjen e besimit të tijë.
Nji grua me shtatë të shkurtër kishte ardhur te pejgamberi a.s. dhe pasi që kishte shkuar Aisheja kishte thanë, sa e ulët që ishte.Muhamedi a.s. I kishte than e përgojove oj Ajshe.Ajo ja ktheu,asgjë nuk thash që nuk është e vërtetë . I deguari a.s. I tha ,,E ke thënë dhe e ke treguar atë që është më negative tek ajo.
dhe mos hulumtoni për zbulimin e të metave të njëritjetrit, dhe mos përgjoni njëritjetrin;a mos ndonjëri prej jush dëshiron të hajë mishin e vëllait të vet të vdekur?
Ebu seid hidriu transmeton nji hadis te pejgamberit a.s. I cili ka than: ,,Në natën e ngjitjes sime në qiell,kalova pran nji grup njerzish,prej të cilëve me mengene shkëputnin mish dhe I ushqenin,dhe u thoshin – hani atë që keni ngrënë prej mishit të vlllezërve tuaj.E pyeta xhibrilin,ej xhibril kush janë këta njerëz.Ai më tha ,,Këta janë ata të umetit tëndë, të cilët kan pergojuar dhe përqeshur.

PASOJAT E PERGOJIMIT
Në kohën pejgamberit a.s. disa munafikë I kishin përgojuar disa musliman,Allllahu kishte dhënë një erë kundërmuese,saqë njerzit nuk mundë ta duronin erën e keqe kundërmuese.Pejgamberi a.s. kishte thënë kjo erë është shkaktuar si pasojë e pergojimit.
Pasi që kalon nji periudh kohore nga koha e Muhamedit a.s. nji dijetar të urtë e kan pyetur. ,,A thua ka urtësi ajo që porgojimi ka shkaktuar erë kundërmuese në kohen e pejgamberit a.s. kurse në kohën e sodit dukuri të atilla nuk ka?
Ai tha:Në kohen ton bëhen aq shumë përgojime saqë njerzit jan mësuar me erën e till kundermuese dhe atë më nuk e ndiejnë.Kjo është njilloj sikur kur njeriu hyn në ndonji vend ku regjet lekura .Atij I pengon era e regjes së lekurave aq shum saqë I vjen të vjell,perderisa puntorët në të aq shum janë mësuar me të saqë hanë dhe pinë aty dhe nuk e kan problem,ngase hundet e tyre janë mësuar me at erë,kështu është edhe me pergojimin.
Në kohen e pejgamberit a.s. rallë kan ndodhur dukuri të këtilla dhe menjiher jan hetuar,mu ashtu si ai personi I cili hyn rall ne vendet ku regjet lekura dhe nuk mundë ta duron eren e keqe,kurse sot pergojimet janë të shumta, saqë ne nuk e hetojmë kët erë ngase jemi mësuar me atë mu ashtu siç është mësuar ai I cili punonë te lekurat.
Transmetohet se nji njeri e kishte patë përgojuar njiher Hasan Basriun.Hasani I kishte derguar nji pjatë me hurma te frskëta dhe e ka porositur ,,Kam degjuar se m’i ke dhuruar disa sevape të tua,andaj shpreha deshirë që të ta kthejë ket dhurat.Më falë që nuk munda të ta kthej atë ma mir.
Shënohet se Ebu Humame Bhiliu ka thënë:Ndonjë njeri do të pranojë librin e veprave të tij në ditën e kiametit dhe në të do të shohë vepra të mira që ai nuk I ka bërë dhe do të pyes ,,O zot kur I kam fituar këto? All-llahu do të I thot: ,,Këto janë për atë që të kanë përgojuar njerzit në mungesën tënde.
Njeriu është nji krijesë shum I cuditshëm saqë ai bëhet aq kopracë,dorë shtërnguar me pasurinë e dunjasë ndaj miqëve të tij,kurse shum xhomert dorëdhënë me ahiretin e tij ndaj armikut te vet.
Në ditën e kiamtit as për njërën e as për tjetrën nuk do të ket arsye.Nuk mundë të arsyeton kopracin e tijë,ngase Allllahu ka urdheruarë që me pasurin të cilën ai na ka dhuruar të jemi xhomert ndaj njëri tjetrit,por nuk mundë të arsyeton xhomertllëkun e tij me ahiretin ndaj armikut të tijë ngase në këtë rastë ai duhet te jet koprac ndaj ahiretit të tij e të mos ja jap atë armikut të tij shejtanit duke punuar punë të keëija.

Nji dijetar islam ka than):Nëse në një mexhlis zhvillohet biseda për tre tema nga organizatori I atijë mexhlisi ngrihet meshira e Allllahut xh.sh.:
1. BISEDA PER MALLIN E DUNJASË
2. TE QESHURIT E TEPRUAR DHE
3. PERGOJIMI I NJERËZVE.
“Musliman i vërtetë është ai, që nga gjuha dhe dora e tij janë të qetë muslimanët e tjerë Nga kjo nxjerim:
Nese nuk mundë të I ndihmosh apo të I bëjshë mir atëherës mos e pengo dhe mos I bën dem.
Nëse nuk mundë ta gëzosh dhe ta bësëh te lumtur atëherës mos e bënë të brengoset dhe të pikllohet nëse nuk mundë ta lavdosh mos e qorto dhe mos e pergojo.
Njeriu i ka bashkëbisedues meleket.kur e permendë vëllanë e vet për të mirë,meleket i thon:All-llahu të dhëntë edhe ty edhe atij cdo të mirë.E kur e permendë vëllanë e vet për të keq,melekët thonë:
o njeri e ke zbuluar mangësin e tij të fshehtë e të mbuluar.shikoje veten dhe falenderoje All-llahun q të i ka fshehur mangesit e tua.
Një i urtë ka thënë: Nëse nuk je i aftë t’i bësh tri gjëra,atëherë largohu prej tri të tjerave.
Nese nuk je ne gjendje të bëshë mir, atëherës largoju nga e keqja. Nëse nuk mund të jesh i dobishëm për njerëzit, atëherë ruaju të mos u bësh dëm dhe kursej nga e keqja jote.
Nëse nuk mund të agjërosh, atëherë mos ha mish njeriu.