Rregulla mbi agjërimin

Agjërimi i muajit të Ramazanit fillon kur shihet hëna e re, kjo ndodh natën e 30-të të muajit Shaban. Nëse në këtë natë nuk shihet hëna e re, atëherë agjërimi fillohet pasi muaji Shaban të ketë mbushur 30 ditë, sepse ,muaji hënor nuk është më shumë se 30 ditë.
Hëna e re shihet pas perëndimit të diellit në fund të ditës së 29 të muajit Shaban, nëse ajo duket para perëndimit, atëherë ajo nuk merret parasysh.
Nuk lejohet agjërimi i ditës së dyshimte, që është dita e 30 e muajit Shaban. Nëse nuk e shohim hënën për shkak te reve, duhet të plotësojmë 30 ditët e muajit Shaban.
Agjërimi është ndalimi i vetvetes nga ushqimi, pirja dhe marrëdhëniet intime nga fillimi i lindjes së diellit deri në perëndim, me qellim adhurimin e Allahut të Lartësuar.
Agjërimi është detyrim për çdo musliman, i cili ka arritur moshën e pjekurisë, është i shëndetshëm mendërisht, nuk është udhëtar dhe është i afte për të agjëruar, sepse është i liruar nga gjërat që e ndalojnë agjërimin.

Fëmija nëse arrin moshën e pjekurisë në një nga ditët e Ramazanit detyrohet të agjërojë pjesën e mbetur të ditës dhe nuk detyrohet ta kompensoj atë. Është mirë që fëmija të mësohet me agjërim para se të arrijë moshën e pjekurisë.

Nëse të sëmurit agjërimi nuk i bën mirë, atij nuk i lejohet të agjërojë. Nëse agjërimi për të është i vështire, atëherë preferohet prishja e agjërimit. Nëse për të agjërimi nuk është i vështirë, atëherë ai obligohet të agjërojë.
Nëse i sëmuri shërohet gjatë ditës dhe i largohet arsyeja e prishjes së agjërimit, atij i lejohet ta vazhdoje ditën pa agjëruar.
I sëmuri i cili nuk mundet të agjërojë dhe nuk shpresohet në shërimin e tij, obligohet të mos agjërojë, dhe për çdo ditë (të ramazanit) të ushqeje një të varfër si kompensim. Ai e bën këtë vetëm pasi të përfundojë dita. Të njëjtën dispozitë kanë dhe ata që janë të paafte për agjërim dhe nuk pritet se do të aftësohen ndonjëherë, si pleqëria e thellë.

Ai që nuk është i shëndetshëm mendërisht, nuk obligohet të agjërojë dhe as të kompensojë agjërimin, sepse është i liruar nga të gjitha dispozitat.

Udhëtarit i lejohet prishja e agjërimit për shkak të udhëtimit nëse nuk has në vështirësi.
Nëse për të është njësoj e lehte si të agjërojë apo jo, atëherë preferohet që ai të agjërojë, pasi kështu lirohet nga detyrimi i agjërimit dhe është më e lehte për të të agjërojë me njerëzit. Ky është edhe mendimi i shumicës së dijetareve.


Nëse udhëtari përfundon udhëtimin duke arritur në shtëpi, atij i lejohet të vazhdojë ditën pa agjëruar, sipas mendimit më të sakte, kurse nëse arrin në shtëpi si agjërues nuk i lejohet ta prishë atë.
Nëse njeriu del nga shtëpia si udhëtar duke agjëruar, atij i lejohet ta prishe atë kur të largohet nga vendbanimet që gjenden në qytetin apo fshatin e tij.

Nëse ndodh që agjëruesi të arrijë mëngjesin duke qenë xhunub, nga marrëdhëniet intime apo diçka tjetër, ai duhet të vazhdojë agjërimin, edhe pse nuk është i pastruar deri pas lindjes se diellit. Gjithashtu edhe gruaja qe është me menstruacione, nëse i ndalen ato natën, por ajo nuk është pastruar derisa del mëngjesi, ajo e agjëron atë dite.

Kush e humb vetëdijen gjate ditëve te ramazanit, ai i plotëson ato pasi ti kthehet vetëdija.
Atij që i kanë mbetur pa agjëruar ditë nga Ramazani dhe e vonon këtë , afati i fundit për kompensimin e tyre është fillimi i muajit Ramazan të vitit tjetër. Nëse ai nuk ka arsye.

Kush e vonon pa arsye agjërimin kaza të atyre ditëve qe nuk i ka agjëruar, derisa të vijë Ramazani i ardhshëm, nga ai kërkohet të pendohet dhe të plotësojë këto ditë.

Gjërat që e prishin agjërimin.
Marrëdhëniet seksuale. Nëse ndodhin gjate ditëve të ramazanit.Agjërimi Ajo ditë konsiderohet e prishur dhe obligohet vazhdimi i pjesës tjetër të ditës me agjërim dhe kaza për atë ditë. Meqë kjo vepër e bërë me dashje, është mëkat, atëherë kërkohet nga personi të bëjë tevbe (pendim). Si shlyerje për mëkatin e bërë ai detyrohet të agjërojë dy muaj rresht pa ndërprerje, dhe nëse nuk ka mundësi për këtë ai detyrohet të ushqeje 60 te varfër e nëse as për këtë nuk është i aftë atëherë obligimi bie.
Ejakulimi (dalja e spermës) me dëshirën, qofte kjo me puthje, prekje,shikim apo masturbim e prish agjërimin. Nëse kjo gjë ndodh në gjumë atëherë agjërimi nuk prishet, pasi kjo gjë ka ndodhur pa dëshirë .
Ngrënia dhe pirja dhe çdo gjë që nënkuptohet me këtë , si infuzionet ushqyese. Injeksionet joushqyese nuk e prishin agjërimin.
Marrja e gjakut apo dializa e prishin agjërimin.
Vjellja e ushqimit me dëshirë e prish agjërimin. Nëse një gjë e tillë ndodh pa dëshirë, atëherë agjërimi nuk prishet.
Rrjedhja e gjakut të hajzit apo nifasit. Kurdo që femra shikon gjakun e hajzit apo të nifasit duhet ta ndërpresë agjërimin, pasi ai konsiderohet i prishur.
Nuk i lejohet agjëruesit të përpijë ushqimet që i kanë ngelur nëpër dhëmbë, nëse kjo gjë ndodh pa dije, atëherë agjërimi i tij nuk prishet.
Nëse rrjedh gjak nga dhëmbët apo goja, nuk i lejohet agjëruesit ta përcjellë atë pasi ajo konsiderohet e papastër dhe me të prishet agjërimi.
Agjërimi nuk prishet nga:
Përdorimi i kuhlit (një ngjyrues për sytë) apo ilaçit (me pika) për sytë nuk e prish agjërimin, edhe nëse e ndiejmë atë në fyt.
Agjërimi nuk prishet nëse përdor pika në vesh, apo vendos ilaç mbi plagë, edhe nëse e ndien shijen e ilaçit në fyt.
Agjërimi nuk prishet nëse përdor ilaçe nga anusi apo organi gjenital, qofte kjo për temperaturë apo tjetër.
Nëse agjëruesi provon gjellën, pa e gëlltitur atë, apo i merr erë parfumit nuk e prish agjërimin.
Nëse agjëruesi përdor misvakun ( një lloj bime që përdoret për pastrimin e dhëmbëve) nuk e prish agjërimin, madje përdorimi i tij gjatë gjithë ditës është sunet.
Agjëruesit i lejohet të bëjë çdo gjë qe i lehtëson atij agjërimin, si psh mosdalja në diell dhe larja me ujë të ftohtë.
Agjërimi dhe femra
Gruaja që është me menstruacione (hajz) apo lehonë (nifas) nuk lejohet të agjërojë, ndërkohë që për të kërkohet t’i kompensoj me agjërim ditët që nuk i ka agjëruar (agjërim kaza).
Nëse fillon të ketë gjakrrjedhje gjatë ditës së Ramazanit, agjërimi i saj prishet.
Nëse gruaja pastrohet nga menstruacionet apo lehonia gjate ditës së Ramazanit, nuk obligohet të agjërojë pjesën tjetër të ditës.

Gruaja shtatzënë apo ajo që e ka fëmijën në gji, nëse frikësohet për fëmijën e saj apo për veten, i lejohet prishja e agjërimit dhe i kërkohet të agjërojë më vonë (kaza). Sipas mendimit më të saktë të dijetareve, në këtë rast ajo nuk obligohet të ushqeje për çdo ditë një të varfër.
Dijetarët kanë rënë dakord që, nëse menstruacionet ndërpriten menjëherë pas agimit, domethënë pas hyrjes së kohës së namazit të sabahut, gruaja duhet të agjërojë një ditë tjetër për të zëvendësuar agjërimin e asaj dite.

Agjërimi i asaj gruaje, së cilës i rrjedhin sasi të vogla pikash gjaku, gjatë gjithë muajit të Ramazanit është i saktë, pasi këto pika gjaku nuk janë prej gjakut të menstruacioneve, por dalin prej enëve të gjakut. Sipas disa transmetimeve të sakta, kur Ali bin Ebu Talib u pyet për këtë, tha se rrjedhja e gjakut në këtë mënyrë, është e ngjashme me rrjedhjen e gjakut nga hundët, domethënë se ky gjak nuk është prej menstruacioneve.

Agjërimi i gruas nëse menstruacionet apo lehonia ndërpriten para agimit, domethënë para se të hyjë koha e namazit të sabahut, por ajo ka mundësi të lahet vetëm pas agimit, në të dyja rastet është i saktë, sepse rasti i saj është i ngjashëm me rastin e xhunubit, të cilin mund ta zërë ezani i sabahut pa u larë akoma. Allahu i Madhëruar thotë: “Tani mund të kryeni marrëdhënie seksuale me gratë tuaja (gjatë netëve të Ramazanit) dhe kërkoni atë që ka caktuar Allahu për ju. Hani e pini deri sa të dallohet peri i bardhë (drita e agimit) nga ai i ziu (errësira e natës) në agim.” (Bekare, 187)
Pra, përderisa marrëdhëniet seksuale janë të lejuara deri në agim, sigurisht që larja nuk mund të bëhet vetëm pas agimit, domethënë pasi të hyjë koha e namazit të sabahut. Po ashtu, Aishja thotë: “Pejgamberi, paqja qoftë mbi të, gdhihej xhunub dhe agjëronte.” Pra, Pejgamberi, paqja qoftë mbi të, lahej pas hyrjes së kohës së namazit të sabahut.
Nëse rrjedhja e gjakut të menstruacioneve fillon pas perëndimit të diellit, atëherë agjërimi i saj është i saktë, pavarësisht nëse shenjat e ardhjes së menstruacioneve apo dhembjet e zakonshme të tyre fillojnë para perëndimit.

Agjërimi i gruas që sheh se është duke i rrjedhur pak gjak, por nuk është e sigurt nëse është gjak menstruacionesh apo jo është i saktë, sepse ajo konsiderohet e pastër derisa të sigurohet plotësisht se gjaku i dalë është i menstruacioneve.
Sekrecioni i bardhë nuk shfaqet te të gjitha gratë, prandaj ato gra që nuk e kanë zakon të shohin sekrecionin e bardhë, duhet të agjërojnë. Ndërsa ato gra, te të cilat dalja e sekrecionit të bardhë është e zakonshme, nuk duhet të agjërojnë derisa ta shohin atë.
Gratë të cilat i zë Ramazani pa plotësuar akoma agjërimin e ditëve të lëna nga Ramazani i kaluar, duhet të pendohen sinqerisht për këtë vepër dhe të kërkojnë falje nga Allahu, sepse vonimi pa arsye i zëvendësimit të ditëve të lëna, deri në ardhjen e Ramazanit tjetër, është kategorikisht i ndaluar. Aishja, e shoqja e Pejgamberit, thotë: “Në disa raste nuk kam pasur mundësi që t’i agjëroja ditët e lëna nga Ramazani, përveç se në Shaban.” Sidoqoftë, ato duhet t’i zëvendësojnë ditët e lëna nga Ramazani i parë, pas mbarimit të Ramazanit të dytë.