Dhimbjet e Habbabit dhe mesazhi universal

Pasi u nderua me islam,Habbab bin Ereti,radijallahu anhu,filloi një jetë të re.Ai punonte si farkëtar në Mekë.Pasi u dëgjua se ishte bërë musliman,i bënë tortura shumë të tmershme.Një ditë,pas një torture të rëndë Hz Habbabit i ra të fikët dhe erdhi në vete vetëm pas një kohe të gjatë.Çdo anë e trupit të tij ishte djegur tmerësisht.
 
Si të gjithë sahabët e tjerë edhe Habbabi,(r.a),përpëlitej prej mallit që ndjente për të Dërguarin e Allahut s.a.v.s nëse nuk e shikonte qoftë edhe një ditë,sepse e donte atë shumë.Vetëm me dashurinë që kishte ndaj Pejgamberit a.s,ai po rezistonte kundrejt gjithë këtyre torturave dhe vuajtjeve.Kur e shikonte të Dërguarin e Allahut,(a.s),i pushonin të gjitha dhimbjet.
 
Filloi të ecte sikur zvaritej,duke përdorur të gjithë fuqinë.I Dërguari i Allahut,(a.s), ishte pranë Qabes.Kur Habbabi,radiallahu anhu,e pa,ndjeu sikur iu lehtësuan dhimbjet,edhe pse ishte larg.Kur iu afrua pranë,e përqafoi dhe mezi e mbajti veten nga të qarët:
 
"Nëna,babai,jeta,gjaku dhe çdo gjë e imja të qofshin falë,o i Dërguari i Allahut!Nëse nuk të shikoj qoft edhe një ditë,më vjen të vdes.Por çfarë të bëj ,po më torturojnë dhe po më bëjnë të vuaj aq shumë,saqë s 'po mundem të vijë pranë jush.Nganjëherë nuk mund të vij,sepse më burgosin."
 
I Dërguari i Allahut, (a.s), e pa këtë sahab që sakrifikonte për besimin dhe kundrejt këtij durimi të madh buzëqeshi me një bukuri që e linte diellin në hije.Habbabi, (r.a), e flijonte çdo gjë për këtë buzëqeshje.Atij filloi t 'i vinte shpirti përsëri në vend.Duke marrë guxim nga kjo buzëqeshje e të Dërguarit të Allahut,(a.s) dhe prej sahabëve që gjendeshin aty në atë moment ai parashtroi një kërkesë:
 
"Nëna,babai,jeta,gjaku  dhe çdo gjë e imja të qofshin falë,o i Dërguari i Allahut!Siç e shikon,më kanë djegur në çdo anë.Nuk po ankohem,por po të kërkoj të lutesh për mua,në mënyrë që të shërohem.A nuk do ti lutesh Allahut të shpëtojm nga këto tortura dhe vuajtje të pa durueshme që po heqim?A nuk mund ti lutesh Allahut dhe ti kërkosh ndihmë për ne ,o i Dërguari i Allahut?"
 
I Dërguari i Allahut, (a.s), u mërzit shumë.Habbabit r.a dhe atyre që gjendeshin aty,u tha:
 
"Në umetet e tjera para jush kishte njerëz të cilët përjetuan vuajtje që nuk i ka hequr askush.Atyre ua ripnin lëkurën dhe mishin me krëhër prej hekuri,por kjo torturë nuk i bëri dot të ktheheshin prej fesë së tyre.
Pastaj e kapnin njërin,hapnin një gropë,e futnin në të dhe ai ndahej në dysh me sharrë duke filluar nga koka,por përsëri këto vuajtje nuk i kthyen nga feja e tyre.Me të vërtetë Allahu Teala do ta plotësojë këtë fe dhe do ta përsos islamin,saqë dikush do ti hipë kafshës së tij dhe do të niset i vetëm nga Sana për në Hadrameut dhe nuk do të ketë frigë nga asgjë përveç Allahut.Ai nuk do të ketë frikë për delet e tij,përveçse mos i sulmon ndonjë ujk...por ju nxitoheni!"
 
Pas këtij qortimi dhe sihariqi për të ardhmen, i Dërguari i Allahut, (a.s), e preku lehtë krahrorin dhe shpinën e bekuar të Habbabit (r.a) dhe u lut për shërimin e tij.Sapo Habbabin e prekën duart e bekuara të sulltanit të Pejgamberëve,nuk kishte më dhimbje dhe rrjedhje të plagëve,edhe pse kishte aq shumë plagë.
 
Me këtë shembull mahnitës, që dha i Dërguari i Allahut (a.s) Habbabi dhe shokët e tij, radiallahu anhum,i harrun vuajtjet dhe plagët e tyre kundrejt torturave dhe vuajtjeve të pa durueshme që patën hequr popujt e mëparshëm.Në të njejtënvkohë,u gëzuan edhe për sihariqin që dha Pejgamberi (a.s).Domethënë,Allahu Teala do ta plotësonte fenë e Tij dhe islami do të përhapet në çdo anë.Habbqbi, (r.a), edhe pse kishte kaq shumë plagë,tha i entuziazmuar:
 
-Nëna,babqi,jeta,gjaku dhe çdo gjë e imja të qofshin falë,o i Dërguqri i Allahut!Përderisa ti të jesh me ne,do të durojmë çdo lloj torture dhe vuajtjeje.
 
I dërguari i Allahut,(a.s)u gëzua shumë për Habbabin,që  nuk e kishte humbur shpresën edhe pse gjendjen e kishte kaq të vështirë.Pastaj ngriti duart lartë dhe u lut:
 
"O Zot!Ndihmoje dhe shëroje Habbabin!"
-Nëna,babai,jeta,gjaku dhe çdo gjë tjetër e imja të qofshin falë,O i Dërguari i Allahut!Tashmë asgjë nuk mund të më dëmtoj mua!
 
Habbabi, (r.a), u kthye  në punën e tij me një shpirt dhe gjallëri të re.Ai nuk u dorëzua kundrejt këtyre torturave e vuajtjeve dhe nënshtrimi ndaj Allahut dhe të Dërguarit të Tij iu shtua më shumë.
 
Vallë,a po ngutemi ne?A nuk është univerzal mesazhi që ka dhënë i Dërguari i Allahut,(a.s)?