[Only admins are allowed to see this image]Shpallja Hyjnore gjithnjë në vetvete përmban synim madhor. Baza e saj i ofrohet njeriut me qëllim të ngritje së tij drejt lartësive, pastrimit nga llumi i epsheve, nga padituria dhe neglizhenca. Shpallja Hyjnore po ashtu e pastron njeriun nga të gjitha llojet e ngurtësisë së materializmit, hidhërimi, hakmarrja, keqpërdorimi i forcës etj… Ajo kërkon përdorimin e intelektit në zgjidhjen e të gjitha problemeve jetësore.
Për t’u realizuar një synim i tillë i Shpalljes Hyjnore përdoret çdo rast dhe kohë e mirë e mundshme, kuptohet kur njeriu e ka shpirtin e pastër dhe nuk është nën trysninë e llomeve dhe prirjeve negative të epshit, cytjeve të tij të brendshme dhe rrethanave te mugëta- me qëllim të aktivizimit të tij drejt punëve të dobishme siç është p.sh. nënshtrimi ndaj Allahut të Madhërishëm dhe kërkimi i kënaqësisë së Tij.
Ligji fetar islam-Sheriati përmend kohë të caktuara kur shpirti i njeriut është i prirë drejt kthimit në esencën e tij dhe pastrimit të plotë. Njëra nga këto kohë është pjesa e tretë e natës, kohë kjo kur dyert e Mëshirës, faljes dhe ftesës së Zotit janë të hapura për ata që i luten atij. Këto dyer në qiellin e kësaj bote hapen në pjesën e tretë të natës, nga ku dëgjohet thirrja e Allahut:
“A ka dikush që Më lutet - T’ia pranoj lutjen? Ka dikush që kërkon diç - që T’ia jap? Ka dikush që kërkon për faljen e mëkateve - T’ia fali?” Dyert e pendesës janë të hapura gjer sa te gdhin agimi.
Koha e pastrimit, ngadhënjimit dhe pranimit të lutjes gjithsesi është koha e agjërimit, përgjithësisht qoftë kur bëhet fjalë për agjërimin e obliguar në Ramazan, ditët e mbetura nga agjërimi apo për agjërimin vullnetar (nafile) - nëpërmjet të cilave besimtari i afrohet Krijuesit te vet, Zotit të botëve.
E kemi të njohur faktin se disa nga të dërguarit e Allahut dhe pejgamberët a.s., tërë jetën e tyre kanë agjëruar. Ky ka qenë adhurimi i tyre ndaj Allahut. Gjithashtu dimë edhe për rrëfimet mbi ata muslimanë të cilët tërësisht dëshironin të largoheshin nga kjo dynja – gjithë kjo, si shenjë e nënshtrimit dhe respektit vetëm për Allahun e Madhërishëm, ndaj dhe njëri prej tyre hoqi dorë nga martesa, i dyti vendosi që gjithë jetën të agjëroj, ndërsa i treti vendosi që tërë netët do rrijë zgjuar dhe gjersa të jetë gjallë kurrë nuk do të flejë. Të gjithë këtyre të treve i Dërguari i Allahut a.s. iu përgjigj duke u thënë që në jetë të ndjekin rrugën e mesme duke iu drejtuar me fjalët: “Sa më përket mua, unë edhe agjëroj edhe e prishi atë, edhe flejë natën edhe zgjohem dhe jam i martuar.”
Nga ky hadith kuptojmë këtë: Për t’u arritur kënaqësia e Allahut duhet të ekzistoj vullneti i fortë i besimit (imanit), qëllimi (nijeti) dhe synimi i sinqertë, ashtu siç e shpjegoi i Dërguari i Allahut a.s. dhe se vetëm nëpërmjet kësaj rruge arrihen vepra të mëdha, suksese dhe rezultate të kënaqshme.
Kjo që përmendëm i atribuohet individit, ndaj dhe edukimi i tyre është i një rëndësie të veçantë sepse kjo vlen për tërë Ummetin i cili nga ana tjetër përbëhet nga individët. Familjet e tyre janë qelizat e tyre bazë prej të cilave zhvillohet. Nëse individët janë besimtarë dhe familjet e tyre gjithashtu, atëherë edhe Ummeti islam do të jetë i fortë, ngase pjesët e tij janë të shëndosha dhe kualitative. Atëherë ai ka për të qenë i aftë për zgjidhjen e të gjitha problemeve dhe eliminimin e vështirësive që i përkasin atij.
Si rezultat i kësaj që theksuam më sipër, qartë vërejmë dhe shohim si në Lindje ashtu edhe në Perëndim rilindjen e popujve të caktuar dhe ndryshimet pozitive që atyre veç më u kanë ndodhur. Këto ndryshime u aktivizuan falë energjisë e cila buronte nga besimi që ndodhej në zemrat e njerëzve, si dhe nga përkrahja e prijësve të shkathët të cilët ditën që t’i udhëheqin drejt synimit madhor.
Duhet t’i shikojmë popujt e suksesshëm të kohës së sotme se si ata janë zgjuar e kanë ecur përpara dhe sot paraqesin faktorë të rëndësishëm në botë. Tek ata ndodhën ndryshime gjigante në konceptin e të menduarit, sjelljes, përgjegjësisë… Si udhëheqësit e tyre ashtu edhe individët e pranuan një synim dhe pranuan rregulla të përbashkëta të sjelljes. I respektonin parimet e marrëveshjes dhe askujt nuk ia lejonin që t’i ndryshoj ato. Pikërisht këto ishin kushtet nismëtare për fitore. Ata, duke iu përmbajtur këtyre ligjeve dhe rregullave të caktuara të sjelljes, zhvillimit të popullit të vet dhe për rrjedhojë edhe shtetet e tyre i ngritën në nivele mjaft të larta. Mirëpo, sot, për fat të keq, te shumica e popujve muslimanë nuk mbretëron një gjendje e tillë.
Në vijim le t’i hedhim një sy hapave të parë të Ummetit, i cili nuk iu shmang rregullave të shkruara të sjelljes, ngase prijës i ndërtimit të shoqërisë ishte vetë Pejgamberi a.s. dhe as’habët e tij, të cilët njëherit edhe bënë konsolidimin e rilindjes së shtetit islam. Ata u përmbaheshin me përpikmëri urdhrave të marrë përmes Shpalljes nga ana e Allahut të Madhërishëm. Pejgamberi a.s., Shpalljen e jetësonte tërësisht në praktikë, madje edhe në detajet më të imta, ndaj edhe e meritonte të qenët prijës në çështjet esenciale fetare dhe besnik në Amanetin e marrë nga Zoti i gjithë botëve.
Misioni profetik dhe zhvillimi i Ummetit njëkohësisht i dëshmonin botës vlerat e tyre dhe ishin garant i kohës dhe ardhmërisë që aspironte drejt një progresi, zhvillimi, rilindjeje dhe një shprese më të mirë për arritjen e rezultateve të dëshiruara. Ummeti përbëhej nga popujt, fiset, racat dhe shtresat e ndryshme. Mirëpo, vetë fakti që Shpallja dhe profetësia e Muhammedit a.s. i dedikohej mbarë njerëzimit, gjë të cilën muslimanët e asaj kohe e pranuan si thirrje të tyren, ndaj dhe së këndejmi mund të arriheshin rezultate të papara për një kohë fare të shkurtër.
Mesazhi islam dallon nga mesazhet e tjera. Fundamenti i tij bazohet në Kur’an dhe iman. Muslimanët arritën që ta mësojnë dhe ta kuptojnë Kur’anin. Disa muslimanë, vetëm në një reqat të namazit lexonin një apo dy sure të gjata nga Kur’ani. Gjatë muajit të Ramazanit, shumica e muslimanëve që dinë ta lexojnë Kur’anin, e lexojnë tërësisht atë. Në shumë vise anekënd botës islame dhe më gjerë lexohen mukabele, ndërsa lexuesit më të mirë i freskojnë shpirtrat dhe ndjenjat e besimtarëve, rigjallërojnë imanin dhe bëjnë që lotët të shpërthejnë nga ngazëllimi. Gjithë kjo ndodh në muajin e Shpalljes së Kur’anit. Me Kur’anin Fisnik shoqërohen së bashku si lexuesit, ashtu edhe dëgjuesit e tij në tri Vendet e Shenjta të Islamit: Në Qabenë e Shenjtë në Mekë, në Xhaminë e Pejgamberit a.s. në Medinë dhe në Xhaminë e Aksasë në Jerusalem. Pa marrë parasysh kombësinë, racën, moshën dhe gjininë, të gjithë njësoj entuziazmohen me ajetet kur’anore thuaja se janë duke i lexuar dhe dëgjuar për herë të parë… Të gjithë ata janë bashkuar nën hijen e tij, gjegjësisht janë bërë të barabartë nën frymën e imanit, me ndjenja identike shpirtërore. Ata mendojnë dhe shpresojnë se nëpërmjet rrugës dhe porosisë së tij (Kur’anit) do t’i realizojnë rezultatet e dëshiruara dhe sukseset gjer tek të cilat Ummeti islam duhet të mbërrijë.
E ardhmja e Ummetit qëndron në kthimin tonë tek Kur’ani dhe zbatimin e urdhrave të tij, në ndjekjen e Pejgamberit a.s. dhe të jetuarit sipas Sunnetit të tij. E ardhmja e muslimanëve gjithsesi është perspektivë, përkundër asaj se gjendja jonë aktuale është malinje. Kjo gjendje, përgjithësisht nuk është karakteristike vetëm për popujt muslimanë, por edhe për shumë popuj tjerë, madje edhe për mbarë njerëzimin. Problemet globale janë probleme të të gjithë njerëzve e jo vetëm të muslimanëve, ndërsa zgjidhje të vetme për to ofron vetëm Kur’ani. Sikur i tërë njerëzimi t’i kthehej porosisë së tij të përhershme, e posaçërisht muslimanët, gjithsesi me ndihmën e Zotit do të vinte deri te zgjidhja e problemeve aktuale, përfshi edhe ato globale. Islami për të ardhmen e mbarë njerëzve ofron barazi dhe drejtësi, gjë të cilën nuk e ofron asnjë thirrje apo mësim tjetër. Zgjidhja e plotë qëndron vetëm tek Islami. Pa të nuk ka rrugëdalje dhe zgjidhje nga problemet globale botërore si për muslimanët ashtu edhe për të tjerët.
Ja kjo është thirrja. Kush ka vështirësi le ta presë muajin e Ramazanit. Dalja nga vështirësitë ndodhet në frymën dhe mesazhin e Ramazanit. Kur’ani fare qartë përcakton rregullat e sjelljes dhe rigjallërimin e frymës së Porosisë së Zotit dhe dhuratave të Tij.
“Thuaj (o i Dërguar): “Në qoftë se etërit tuaj, djemtë tuaj, vëllezërit tuaj, bashkëshortet tuaja, farefisi juaj, pasuria që e fituat, tregtia që frikoheni se do të dështojë, vendbanimet me të cilat jeni të kënaqur, (të gjitha këto) janë më të dashura për ju se Allahu, se i Dërguari i Tij dhe se lufta për në rrugën e Tij, atëherë, pritni derisa Allahu nuk vë në rrugën e drejtë njerëzit e prishur. Nuk ka dyshim se Allahu ju ka ndihmuar në shumë beteja, e edhe në ditën e Hunejnit, kur juve ju mahniti numri i madh, i cili nuk ju vlejti asgjë, dhe me gjerësinë e saj që e kishte toka u ngushtua për ju, pastaj ju u zbrapsët (ikët). Pastaj Allahu zbriti qetësinë e Vet në të Dërguarin e Tij dhe në besimtarë, zbriti një ushtri që ju nuk e patë, i dënoi ata që mohuan, e ai ishte ndëshkim ndaj mosbesimtarëve. “ (Et-Tevbe, 24-26).
E keni pritur me padurim këtë muaj të shenjtë të Ramazanit, ndaj përjetojeni dhe gëzojuani atij! E mbërritët Ramazanin dhe meditoni rreth ngjarjeve që kanë ndodhur në të, kujtojeni:
- Ditën e 17 të Ramazanit kur Muhammedi a.s. me as’habët e tij të pakët në numër triumfoi në Luftën e Bedrit ndaj ushtrisë kundërshtare të mushrikëve dhe ndihmësve të saj, e cila ishte më e madhe, më e përgatitur dhe më e fortë.
- Ditën 20 Ramazanit kur muslimanët triumfalisht hynë në Mekë, e cila përjashto disa incidente sporadike, u dorëzua pa luftë.
- 10 Ramazanin e vitit 1973, kur ushtria egjiptiane e mori Kanalin e Suezit dhe e mposhti linjën e Barlit bazën më të fortë ushtarake britanike të ndërtuar në vetë shtratin me rërë, gati-gati të pashkelur të Suezit. etj.
Ndaj, pritni edhe ramazanet e ardhshme me plot dëshirë, ndërsa këtë Ramazan jetoni me një gjallëri islame dhe gjithsesi keni për të qenë fitimtar.
Por, megjithatë ekzistojnë disa kushte që të realizohet fitorja… Kushte këto të cilat i ndiejmë thellë brenda në zemër. Disa herë është vështirë të flitet për ta - ngjashëm sikur ai që dëshiron të flas, por gojën e ka përplot të mbushur me ujë.
Sot ka mjaft muslimanë që gojët i kanë të mbushura përplot me ujë. A thua e dimë se kush na e ka mbushur gojën me ujë apo mos vallë vetë e kemi mbushur?!?! Në qoftë se të tjerët na i kanë mbushur gojët tona me ujë, ata janë armiqtë tanë që në realitet shtiren kinse janë miqtë tanë. Të këtillët nuk e respektojnë Allahun, ndaj dhe Allahu pyet:
“Ç’është me ju që Allahut nuk i shprehni madhërinë që e meriton?” (Nuh,13).
Kush nuk i frikësohet Allahut, nuk e pret ashtu siç duhet këtë muaj dhe nuk i shfrytëzon begatitë ashtu siç ka urdhëruar Ai, ndihma e Tij nuk ka për t’i ardhur. Fitorja nuk mund të vijë nëpërmjet atyre që me duart e tyre na i kanë mbyllur gojët tona…
Allahu i Madhërishëm është Fitimtari Absolut. Ai e din rolin tonë, por edhe të atyre që e kane marrë përsipër Amanetin dhe më pas e kanë keqpërdorur atë për interesat e tyre personale dhe ato të kësaj bote, si dhe për shërbëtorët e tyre të këqinj.
Allahu i Madhërishëm në këtë muaj të shenjtë të Ramazanit të bekuar na udhëzoftë e na bekoftë dhe na dhuroftë mëshirë, begati dhe falje! Amin!
Thu 23 Mar 2023 - 2:31 nga 
