Një dijetar i gjuhës dhe gramatikës u nis për udhëtim. Atij i duhej që të kalonte një lumë të madh në mënyrë që të vazhdonte më tej. Siç ishte zakon në ato kohëra, dijetarit iu desh që të hipte në një varkë dhe të kalonte në anën tjetër.
Duke kaluar lumin dijetari e pyeti varkëtarin me mendjemadhësi dhe tallje: “A di ti diçka rreth shkencës, konkretisht rreth gjuhës dhe rregullave të gramatikës?”
Varkëtari i rrudhi krahët dhe thjesht u përgjigj: “Jo, nuk di.”
“Vaj për ty! E paske harxhuar kot gjysmën e jetës tënde.” – i tha dijetari i paedukuar.
Këtu varkëtarit i erdhi rëndë, mirëpo bëri durim dhe heshti. Papritmas varka u përplas me valet e fuqishme të lumit që ngriheshin shumë lart, madje ajo filloi edhe të dëmtohej.
“Dini not, zotëria juaj i dijshëm?” – e pyeti varkëtari.
“Jo, jo …!” - u përgjigj dijetari duke u dridhur.
“Vaj për ju! E paskeshit harxhuar kot të tërë jetën tuaj, meqë tani edhe pak varka do të fundoset dhe ju do të na lini lamtumirën.” – ia ktheu varkëtari.
Mesazhi: Të pasurit dituri mbi një shkencë të caktuar, sado e thellë të jetë ajo, nuk duhet të jetë shkas për mburrje dhe mendjemadhësi, meqë Allahu xh.sh. thotë në Kur’ani Kerim:
“… se Allahu nuk i do mendjemëdhenjtë e mburracakët!” (Kur’an, Llukman: 18)
Pra, çfarë nëse ne e bëjmë veten që të mos na dojë Allahu i Madhërishëm, atëherë çfarë tjetër mbetet për ne!?
Përktheu: Breziiri
Thu 23 Mar 2023 - 1:31 nga 
