Lexojeni kete ngjarje te vertete, i stermbushur me rrefenja te verteta, ku nje musliman shqiptar, ra deshomore ne rruge te All-llahut ne Kuds te Palestines.
Bëri tergti me Allahun, në Kudësin e shenjtë !!!
Ngjarja fillon nga ketu ...
Alo urdheroni?-
-Selamu alejkum Rejhan, Bekimi ketu.
-Alejkum selam Bekim, si je a je mire?- u degjua zeri i Rejhanit e cila u gezua shume kur degjoi zerin e Bekimit. Menjehere e ndjeu nje lehtesim ne shpirt, pas atyre fjaleve qe ishin perhapur neper qytet kinse per ikjen e Bekimit, madje duke i shtuar edhe fjale te tjera, te cilat e kishin zemeruar shume Rejhanen.
-Rejhan me fal se nuk po kam shume kohe, por a mund te takohemi sot. Kam per te te thene nje gje shume me rendesi?! Menjehere fytyra e Rejhanes ndryshoi, preku shamine ne koke thuaja se po e rregullon, ndersa perceptori i telefonit filloi t i dridhet ne doren e saj te njome. 'O Zot, te verteta qenkan ato fjale qe po fliten ne qytet', mendoi ajo duke harruar se Bekimi edhe metej po pret pergjigje ne telefon. -Rejhan, a je aty ende, alo?- degjohej zeri i Bekimit.
-Po Bekim ketu jam, me fal se nuk degjohet shume mire- ne nje menyre u nxorr Rejhani nga situata e heshtjes se saj.-Nese po thua, do te shihemi por nuk e di se cka do te thone babai dhe nena?
-Thuaji se do te dalim te blejme dicka!- i tha Bekimi dhe pershendeti Rejhanin.-Ah- leshoi fryme nga brendia e saj Rejhani deri sa u mbeshtet ne parvazin e deres. 'Me te vertete cka do te ndodhe tash? Inshalla nuk ndodhe ate te cilen jam duke e menduar dhe ajo e cila eshte folur shume neper qytet e te cilave llafe nuk ua kam degjuar veshin'- thoshte me vetvete Rejhani.
-Kush ishte bije?- e zuri nena e saj ashtu te menduar.
- Bekimi ishte ne telefon- tha Rejhani mirepo me nje buzeqeshje paksa te zbehur.
– Cka te tha, he… tregom?!- kerkonte pergjigje nena e saj, edhe ajo e frikesuar nga thashethemet.
-Asgje nene, me tha qe te takohemi sot!
- Epo mire de, shko dil dhe shiko se cfar ka ai djale, se tashme e ke njeri kurore- I tha nena. Rejhani dalengadale krejt duke u menduar rreth takimit u pergatit.
Vendosi shamine mbi koke, nje shami te cilen ia kishte sjelle daja nga haxhilleku, e te cilen e ruante me kujdes te madh. E bukur u be ajo, ashtu sic ishte edhe pse sot bukurine po ia vrasin njemije dyshime, mendime te keqia, ndjellakeqe, te cilat I krijonin ne fytyren e saj nje merzi. Rruga per te ishte e gjate deri te vendi I takimit. Qellimisht kishin lene vendin e takimit ne nje vend publik, ku ka njerez shume, qe ta dijne te gjithe se ndermjet tyre eshte nje dashuri tashme e kurorezuar ne menyre te lejuar, dashuri e cila ka marre lejen e prinderve, dashuri e cila ndoshta do te marre edhe fund. Por per t'u perjetesuar ne zemrat e te dyve gjithmone.
-Selamu alejkum.
-Alejkum selam Bekim.
-Me fal qe aq ngutshem te thirra sot, por u desht te te takoj patjeter, se me duhet te them dicka, njeherit edhe te te lus per dicka?- tha Bekimi me nje shikim te bute, me nje ze te bute, karakteristik per te. Rejhani filloi te dridhej edhe me shume se ne momentin kur foli me te ne telefon, kur perceptori I telefonit I dridhej ne doren e saj. Ajo dridhjen filloi ta ndjeje edhe ne trupin e saj, ne brendi, ndersa mendimet tashme kishin marre hovin e tyre, krejt mbrapsht, krejt turbullt. 'Inshalla nuk ma thote ate qe jam duke e menduar, o Zot mos, mos!
Ky emocion u nderpre nga fjalet e Bekimit.
-Rejhan, une e kam ndermend... deri sa filloi t'i thote keto fjale syte e Rejhanit tashme filluan te derdhin lote, ....
-Fol Bekim, ma thuaj ma shpejt se nuk mund me te duroj, fol?- tha Rejhani duke i fshire lotet te cilat i shkonin rreke. –Ma thuaj nese e ke ndermend me u nda nga une, sepse ashtu ashtu gjate kohe kam degjuar per keto thashetheme, jam mbushur me, me mire t' degjoj llafet prej teje sesa prej botes- foli Rejhani me nje ton paksa me te ngritur, me nje mllef te brendshem. Vetem lotet e saj e ndalonin qe te bertiste, te çirrej dhe te ike nga ai vend.
-Jooo, jooo, nuk eshte ajo ne pyetje!- tha Bekimi me nje shikim te çuditshem.-Une nuk e kam ndermend qe te prish fejesen me ty, me vjen shume keq, por as qe me ka shkuar ndermend ajo. Po kush t'i ka thene keto llafe moj?!-pyeti me çudi Bekimi.
Me te degjuar keto fjale, Rejhani morri pak veten dhe duke shikuar Bekimin tha:
-Atehere per çka me ke thirrur, sepse ma largove nje brenge te madhe e cila me rendonte ne zemer!
-Rejhan, une e kam ndermend te udhetoj diku larg .... hmmmm... si ta shpjegoj... Une e kam ndermend te dal jashte shtetit tone!- tha Bekimi. Rejhani perbrenda u pajtua me gjithcka, vetem ndarja te mos vjen ne rend dite, madje do te duronte te gjitha. Ajo tashme ndjente veten me te shlirshme pas kesaj bisede, sepse ne mendjen e saj te gjitha mendimet e keqia, te gjitha thashethemet u heshten.Tashme ndjente nje siguri perbrenda, nje rehati per te degjuar fjalet e Bekimit, i cili se shpejti do te marre nje udhetim shume me rendesi per te.-Une do te shkoj deri ne vendet arabe, se kam pak pune atje, por do te kthehem inshalla!-tha Bekimi por tashme duke e zbutur tonin edhe me shume. Ai ndjente ne brendi te tij se ndoshta me nuk do ta shohe te dashuren e tij, te cilen e donte shume, ne te cilen ishte dashuruar qe ne shkollen fillore, ndaj se ciles pervec qe e dashuronte, ndjente nje respekt te vecante.
Ajo ishte tashme per te nje lule ne zemren e tij, lule e cila meriton te ujitet, te rritet, te frymoje bashke me te. Ishte nje vajze besimtare. Kjo ishte ajo qe Bekimin e gezonte me se shumti.
-Mire! - tha Rejhani me nje ze te miklueshem, duke e ulur koken teposhte. -Tash u rehatova dhe lirisht mund te shkosh ku te duash, por mos harro se ne jemi te fejuar, kemi lidhur zemrat e vetem Allahu mund te na ndaje!- ishin keto fjalet e fundit te Rejhanit, qe i tha ne kete takim.Bekimi e kishte shume te veshtire qe te dashures se tij saktesisht t'i tregoje se per ku e ka ndermend te niset, nga frika se nuk do ta kuptonte, nuk do te ishte ne gjendje te kuptoje se pse niset per atje.....Ne ndarje Bekimi shtrengoi doren e bute te Rejhanit, duke ia prekur unazen ne gishtin e saj. Shikimet e tyre u perpoqen; ajo e shikonte me nje buzeqeshje nga sinqeriteti i zemres, ndersa Bekimi shikonte syte e saj tashme te kthjellur nga lotet e meparshem. U nisen keshtu dalengadale drejt shtepise se Rejhanit, sepse Bekimi kishte vendosur ta percjellte ate deri ne shtepia e saj. Rejhani ndjente nje gezim ne zemer sepse tashme e gjithe bota po e sheh ate se i dashuri i saj nuk e ka lene, krejt thashethemet rane, krejt fjalet e liga per Bekimin deshtuan. 'Me siguri paskan marre gabim njerezit per ndarjen tone, ata paskan kuptuar se Bekimi do te udhetoje dhe e kane ngaterruar me ndarjen'- mendonte Rejhani.
Mu para deres se oborrit te shtepise, Rejhani dhe Bekimi u ndalen dhe shume shkurt kembyen edhe disa fjale. Ndersa Bekimi ma xhaketa e tij nxorri nje zarfe ne te cilen kishte futur nje fotografi. Ishte ajo fotografia kur Bekimi dhe Rejhani ishin kurorezuar te imami i qytetit, mirepo Bekimi kishte dekoruar ate, duke futur fotografine ne mes te nje kartoline e cila kishte dy zemra. Incialet e tyre B dhe R qendronin ne brendi te ketyre zemrave. Rejhani u buzeqesh:
- Do ta ruaj si syte e ballit deri kur te kthehesh!
-Mire, une shpresoj se do te kthehem shpejt, por me duhet ta them se ne ate rruge per ku jam nise, mund te ndodhe te mos kthehem. Kur Bekimi morri guximin dhe i tha keto fjale, Rejhani menjehere nderroi pamjen e saj.
-Pse ku do te shkosh?- tha Rejhani.Bekimi shikonte Rejhanin ndersa ne syte e tij u mbushen me lot. Ai tashme duhet patjeter t'i tregoje asaj, sepse nuk eshte ne rregull te mos i thuash. Nuk eshte mire qe ajo te mbetet ne pritje te perhershme per kthim, ne pritje e cila mund te zgjase tere jeten.
-Rejhan e dashur, une e kam ndermend te nisem per ne Palestine, ne Kuds.
-Po atje behet lufte Bekim, e di ti kete?- pyeste cuditerisht Rejhani.-Atje vriten njerezit, atje gjaku dhe baroti jane te dashuruar?- tha ajo nga frika qe e ndjente per te.
-E di Rejhan, mu per ate une do te shkoj. Moti kohe kam dashur te nisem per atje, por tash e kam vendose qe te nisem. Kur shihja vellezerit muslimane duke u vrare, cdo dite me vritej nje pjese e zemres sime, cdo dite kur shihja qe vritej ndonje vella i yni, ndjeja se ai doli fitimtar ndersa une cfar bera? Rejhan, kur pashe nje dite te vrare nje vajze te bukur palestineze, ndersa nena e saj qante afer saj, a me duhet mua arsyetim me shume per t'u nisur. Une nuk e ndjej veten musliman derisa mos te ndjej per muslimanet anekend botes vrasjen e tyre, maltretimet e tyre,nuk mund te qendroj duarlidhur. Fundja fundit, Allahu me therret, nuk kam se cka te bej. Rejhani shikonte edhe pse syte e mbushura me lot, por krenare sepse i dashuri i tij me te cilin lidhi kurore, kishte perbrenda aq force te besimit, aq ndjeshmeri per muslimanet, aq besim se Allahu po e therret. Ajo tashme e kuptoi krejtesisht qellimin e ketij takimi shpejt te thirrur. E dinte se ne ate rruge ndoshta kthim mbrapa nuk ka, por ndjenja e brendshme e imanit nuk e linte qe mos ti thote Bekimit:Mos shko. Perkundrazi, ajo e kuptoi se pasi qe qenka puna keshtu, madje edhe ajo ndente pergjegjesi ndaj muslimaneve, motrave te saj, nenave te cilat cdo dite vriteshin nga dora e felliqur e cionisteve.
-Mos fol me- nderpreu fjalet e Bekimit ajo, e cila tashme kishte marre krejt qendrim tjeter. Nuk ishte me ajo Rejhani e bute, e urte, e qete, me ze te ulur. Tashme ajo ndjente veten si nje luaneshe, fjalet e Bekimit e shtuan te ajo ndjenjen e imanit edhe me shume, tashme ajo po ndjen se mund te humb dicka ne kete bote, por te fitoje gjithcka ne boten tjeter.-Shko Bekim!-tha ajo me lote me sy.-Shko se gjaku te therret, gjaku i nenave, baballareve, motrave, gjaku i femijeve, shko se karvani i shehideve duhet te zbukurohet me ty. Bekimi u habit nga qendrimi i saj i menjehershem, u habit se priste nga ajo largimin e shpejt te saj pa kurrfare lamtumire, me lote ne sy. Por, kesaj here Bekimi e kuptoi shume mire se me cfare vajze ishte fejuar, se cfar te dashure paska pase.Ai tashme e kishte shume te qarte se Rejhani nuk ishte nje vajze e cila verberisht ka kape fene, e cila mendon vetem per çeiz, se si do te vishet diten e dasmes, se si do te jete e lumtur deri ne fund te jetes, se jeta e tyre mund te jete sikur ne perrallat e lexuara.
-Lamtumire Rejhan, e dashura ime. Inshalla shihemi shpejt- tha Bekimi edhe pse lotet tashme e tradhetuan. Duart e tij e kishte shume veshtire ti largonte nga duart e saj, por thirrja e Allahut ishte me e madhe se dashuria ndaj saj.
-Lamtumire Bekim, i dashuri im. Shko se njeriu nuk mund te kete iman te plote nese Allahu dhe Pejgamberi yne nuk jane me te dashur se te gjithe te tjeret.- i thoshte fjalet me ze te dridhur dhe me lote ne sy Rejhani, bukuroshja e nje muxhahidi. Filluan duart te ndahen, filluan zemrat te dridhen edhe me shume, filluan lotet te rrjedhin, syte e tyre edhe me shume ishin perqendruar edhe pse Bekimi filloi te humb ngadale nga pamja. Rejhani, ende pa u zhdukur nga pamja Bekimi, filloi te flase me ze te ngritur:-Me perkujto ne lutjet e tua.... me perkujto ne lutjet e tua.... mer perkujto... dhe zeri i saj tashme u zbut, dhe e mbeshtetur ashtu tek muri i oborrit filloi te qaje me ngasherim. Vendosi duart ne fytyre dhe qau e qau, mirepo mendja e saj nuk ishte e humbur.
Ajo perseriste duane:- O Allah, Ti e di se cfar ka zemra ime. O Allah, plotesoja deshiren Bekimit, se deshira e tij eshte e imja.
Pas nje kohe, me shume se tri jave ne dyert e shtepise se Rejhanit, trokiti nje njeri. Deren e celi Rejhani e cila gjithhere kur trokiste dikush ne dere, mendja i shkonte ne Bekimin. Kujtimet e saj nuk veniteshin aspak, gjithhere ne duate e saj ne namaz perkujtonte ate, lutej per te.
-Me falni zonjushe, ju jeni Rejhani.
-Po une jam.
-Kam nje leter per ty te cilen me kane thene se duhet t'ua dorezoj ne dore - tha njeriu i panjohur, i cili me t'u pershendetur me te shpejt u largua nga dera. Rejhani tashme menjehere e dinte se letra i kushtohej asaj, dhe e dinte se eshte nga Bekimi. Iku me te shpejte ne dhomen e saj, dhe as qe morri fryme. Mbylli deren e dhomes dhe u shtri ne shtrat. Ngutej te celte letren dedikuar asaj. Zemra filloi ti edhe me shume, ndersa letra dy here i ra prej dores nga shpejtesia me te cilen donte ta celte.
'E dashura Rejhan.Nuk mundja te mos e shkruaj te pakten nje leter deri sa gjendem ketu. Une tashme jam ne Kudsin e shenjte, ne vendin ku Muhammedi a.s. doli imam i te gjithe pejgambereve, prej ku i ngrit per ne miraxh, qytet ne te cilin me krenari hyri Salahudin Ejubi, ne vendin ne te cilin je me afer Xhennetit te Allahut.Kudsi qyteti i mesxhidul Aksase.Deri tash jam shendosh e mire, edhe pse kam qene pak i semure, ndersa mjeku me ka thene se kjo eshte nga nderrimi i klimes.Ashtu sic e paramendoja ishte Kudsi im. Kudsi me arome gjaku, me arome te trupave te shehideve,me arome te Xhennetit me te larte. Ne Kuds nuk bjen kurre shi. Po lahej me lotet e nenave, baballareve, vellezerve, motrave e femijeve per prinderit e tyre. Qyteti i karvanit te shehideve, qyteti i fytyrave te bukura te shehideve, i buzeqeshjes se tyre ne vdekje, i kemishave me gjak, te shpuara nga plumbat.Ky ishte Kudsi im.Por, krenaria e tij eshte shume e madhe, aq e madhe sa vdekja e njerezve ketu, ketu ishte porta per te shkuar ne Xhennet. Kudsi ishte bukuria e atij qe e do Allahun.Ti besoj se je shendosh e mire. Ne fillim doja te te shkruaj nje leter paksa me ndryshe. Nje leter ne te cilen do te kerkoja shume falje, por ne ndarjen tone te fundit e pashe se ti nuk ke nevoje per te kerkuar falje.Cdo dite me bie ndermend per ty, cdo dite pyes veten: Athua cka eshte duke bere, si eshte...?!Nje nate pashe nje enderr shume interesante.Ti ishe veshur ne te bardha ndersa une kisha veshur nje kemishe te bardhe, por krejt gjak. Ashtu duke mbajtur dasmen tone, erdhi Muhammedi a.s. dhe mori pjese ne dasmen tone.'Ti zgjodhe Xhennetin, ndersa ajo do te jete nusja jote e Xhenneti't, me tha nje ze. Kur u zgjova, syte filluan te me lotojne, sepse ndjeja nje paralajmerim, te cilin e quaj te mire une. Por, ti edhe po te me ndodhe dicka, mos u deshpero sepse une te kam ne duate e mia, nuk do te harroj, ndjenjat e mia ndaj teje vetem se jane shtuar edhe me shume. Te lutem, mos harro se Allahu eshte i dashur shume dhe ia ploteson duate muslimanit.Tash dua te perfundoj me kete leter.Te perqafoj nga larg, nga Kudsi i dashur.....Bekimi yt..Selamu alejkum.
Rejhani me te perfunduar letren, me lot ne sy ndjeu nje lehtesim, sepse tashme Bekimi i ishte pergjigjur, nuk e kishte harruar, e kishte ende ne zemer.... Preku unazen e fejeses te cilen me xhelozi te madhe e ruante, ndersa shikimin e drejtoi kah vitrina ku kishte vendosur afer Kur'anit fotografine te cilen ia kishte dhene Bekimi ne ndarje...Pas nje kohe, i njejti person thirri ne telefon duke kerkuar Rejhanin. Ajo e njohu se ishte ai i cili ia kishte dhene letren.
-Alo, selamu alejkum. Rejhan ju jeni.
-Alejkum selam, po une jam-tha Rejhani.
-Me falni por me duhet te te njoftoj dicka. E kam amanet nga Bekimi. Rejhani filloi te dridhej ndersa zemra filloi ti rrahe me shume. Nuk e dinte se cilat fjale do t'i thote personi ne telefon, shoku i Bekimit. Kishte frike mos eshte ndonje lajm jo i kendshem, mirepo prap mblodhi veten dhe pyeti:
-Jam duke ju degjuar, urdheroni.
-Me falni me duhet t'ju njoftoj se Bekimi dje ka vdekur ne Kuds. E vrane gjate nje aksioni nga bite e majmunave dhe derrave. Allahu shehid e kishte zgjedhur. Rejhani me te degjuar keto fjale filloi te qaje, ndersa leshoi telefonin sepse ndjeu se dora e saj ishte shume e dobesuar per ta mbajtur metej telefonin. Ashtu duke u dridhur dhe duke qare, per nje çast para syve te saj i dolen si imazhe kujtimet e diteve te lumtura, fytyra e Bekimit, dita e fejeses, takimi i fundit, enderra e tij e shkruar ne leter... Te gjitha keto kujtime per nje sekonde kaluan neper trurin e saj. -Alo, alo... a jeni aty?- thoshte njeriu ne telefonin e leshuar per toke.Rejhani degjoi zerin e tij, edhe pse fuqia e kishte leshuar, morri guximin qe te kape telefonin dhe te pergjigjet:
-Ppoo, me falni.
-Bekimi me ka thene edhe dicka para se te nisem kendej. Shkoni te ulesja ne qytet ku jeni takuar se fundi here. Pas uleses aty afer, gerryeni vendin dhe do te gjeni dicka te fshehur nga ai. Selamu Alejkum.
Rejhani mbeti e shtangur. Nuk dinte se c'te bente. Nena e saj erdhi nga dhomat lart, kur degjoi zerin e saj duke qajtur. Ajo e kuptoi se dicka paska ndodhe. Mirepo, Rejhani me lote ne sy, u nis drejt vendit ne te cilin kishte fshehur per te dicka Bekimi. Ajo tashme e kuptoi se Bekimi nuk eshte me ne mesin e te gjalleve, por eshte ne mesin e te gjalleve te Xhennetit. Ajo e kishte kuptuar edhe nje gje, se Bekimi ishte nje prej muslimaneve te rralle qe mund ta beje nje gje, te beje tregti me Allahun. Bekimi kishte bere tregtine me te mire, edhe pse Allahu ia kishte dhene shpirtin, Bekimi ia dorezoi shpirtin Atij per ta perfituar kenaqesine e Tij.Rejhani mberriti te ulesja ne te cilen se fundi here ishte takuar me Bekimin. Pa nje, pa dy, filloi te germoje token pas uleses. Ishte nje pjese e tokes e mbjellur me lule.
Ngutej me shpejt thuaja se do t'ia marre dikush ate qe eshte duke e kerkuar.Papritmas, ashtu duke gerryer, u duk nje lecke e bardhe. Filloi te gerryej edhe metej dhe nxorri ate lecken e bardhe. Ishte nje lecke e vogel dhe menjehere e celi. Mirepo, brenda leckes gjeja e fshehur kishte qene e mbeshtjellur me leter te bardhe. Kur e celi, c'ke per te pare: ... nje unaze me gur te bardhe, i gravuar mire, ndersa anesh kishte te gravuar inicialet B dhe R. Rejhani e morri unazen, e shikoi mire dhe filloi te qaje. Mori letren e mbeshtjellur dhe e drejtoi. Ne leter shkruante:'E DASHURA IME. MBAJE KETE UNAZE SEPSE TI DO TE JESH HYRIA IME NE XHENNET. DITEN E TAKIMIT TONE, UNE PARA ALLAHUT DO TE DESHMOJ ME GJAKUN NE RROBET E MIA, NDERSA TI ME UNAZEN NE GISHT.'MOS HARRO, SHEHIDI TE KA FEJUAR.BEKIMI.....Rejhani me lot ne sy buzeqeshi, duke e ditur vleren dhe rendesine e ketyre fjaleve. Ajo tashme e dinte se cka ka paralajmeruar Muhammedi a.s. per shehidin. U gezua qe Bekimi, nje musliman shqiptar, ishte nje prej deshmoreve te Kudsit, shehid i Allahut.....
Thu 23 Mar 2023 - 2:31 nga 
