Njeriu I Sinqertë

U zgjova nga gjumi , vërejta se të gjithë shokët ishin duke fjetur mendova të dal në qytet, e tua blej shokëve mëngjesin, por në të njëjtën kohë vendosa ti marr disa tesha të miat dhe të shokëve të mi e ti dërgoi në pastrim kimik. E dija se shokët kanë të holla nëpër xhepat e tyre sepse si udhëtar jashtë vendit është normale që të hollat të jenë nëpër xhepa. Para se tua mbledhi teshat u mendova për pak çaste a ti

zgjojë e ti them hiqni parat që i keni nëpër xhepa, apo tua heq unë e mos tua prishi gjumin? Vendosa ta bëjë të dytën, ngase më erdhi gjynah tua prishi gjumin, por çështja e parave është e ndjeshme. I nxora paratë pa i shikuar fare sa janë ua lash në një vend të caktuar.





I mblodha teshat dhe dola. Rrugës po mendohem: ka mundësi që të zgjohen shokët, e nuk do ti gjejnë as teshat e as parat. Për tesha do ta kuptojnë, por për para, a thua do të dyshojnë? Jo, jam i bindur, asnjëherë sepse edhe unë nuk do të dyshoja në ta, e si të dyshojë në atë që e kam shok e mik, në atë që i fal pese kohe namaz dhe ka frikë ditën e gjykimit?! Kështu fillova të meditoj duke ecur, sesa i mirë është ky Islam, a e sheh se sa mirë është që njeriu te ketë besim te tjetri, të jetë i sinqertë , kurrë nuk ka nevojë me ti numërojë parat, nuk ka nevojë të qëndrojë me rezerva përpara tjetrit e as ai përpara teje, secili ia ruan mallin tjetrit, siç e ruan mallin e vet, a ka diçka më të mirë se sa kjo? Jo, nuk ka, sepse nuk jetohet ne ankth, çfarë duhet ajo jetë kur gjithherë ke rezerva ndaj secilit, çdo herë të shkon mendja mos po më vjedh ky e mos më mashtron ai, mos po ma keqpërdor mallin e pasurin punëtori, nëpunësi etj. Çfarë jete është ajo, tërë kohën të jetosh me paragjykime?! Ndërsa në Islam një gjë të tillë nuk e kemi, prandaj jetojmë të qet, kemi besim në njëri tjetrin, në sinqeritetin e njëri tjetrit. Gjatë shkrimit të këtyre rreshtave po më kujtohet një ngjarje mjaft interesante: kur isha student në Medine, shkova në Xhide për disa punëadministrative , hipa në një taksi shoferi ishte nga Sudani, pasi u përshëndetëm dhe u morëm vesh për çmim filluam të bisedojmë, të njoftohemi e unë fillova ti lavdërojë muslimanët e Sudanit se janë njerëz shumë të sinqertë.



Ai me falënderoi për mirëkuptim dhe me tha: dua të tregoi një ndodhi që më ka ndodhur mua personalisht: njëherë hipi në taksin time një saudian me një çantë në dorë dhe pas në një bisedë te shkurtër më tha: a ka mundësi që ti të vish tek unë në shtëpi e ta marrësh këtë çantë në dorë, të flesh tek unë sonte, të bëhesh kinse është çanta jote se në të kam te holla, i kam nxjerr nga banka e nuk dua që ta di familja ime. Pasi u mendova pak i thash: mirë, do vijë dhe ashtu ndodhi me çantë në dorë shkuam te shtëpia e tij, fjeta në një dhomë dhe të nesërmen në mëngjes doli me mua e ma morri çantën i nxori një mijë rijal (dyqind euro) e mi dha. Vallahi tha as që e kam hapur çantën bile ta shoh se çka ka në të apo sa pare janë, e lërë më të më shkojë mendja të marr para, dhe e dija se ajo është plot para. Edhe unë e falënderova atë sudanez për atë sinqeritet dhe u gëzova shumë qe ka asi musliman. Po lexues të nderuar Islami bënë çudira ai formon njerëz të veçantë të cilët për jetë nuk të tradhtojnë, e si të të tradhtojë dhe Allahun e kanë me vete, Atij nuk i fshehët asgjë, ata nuk punojnë e nuk ruhen nga njerëzit por nga Allahu ngase para Tij kanë për të dalë dhe do të japin llogari.



Këto ngjarje mi kujtojnë gjeneratat e para te muslimanëve ku të tillë ka pasur shumë. Sa për ilustrim po cekim dy raste: i pari: Pejgamberi (Paqja dhe mëshira e Zoti qoftë mi të). kur shkoi në Tiaf për ti thirrur në Islam ata jo që nuk e pranuan por edhe e shan dhe e rrahën, e rrugës duke u kthyer i mërzitur, i lodhur dhe deri diku i dëshpëruar ulet për të pushuar pran një vreshti rrushi. Në atë vresht punonin dy veta me një shërbëtor, panë se pranë vreshtit është ulur dikush të pushoi dhe po i thonë shërbëtorit te tyre: merre një kalavesh rrush dhe çoja atyre njerëzve atje. Shërbëtori e këput një kalavesh të gjelbër të pa pjekur mirë, kur e pa pronari i tha: pse nuk e këpute kalaveshin e pjekur por të pa pjekur?! Shërbëtori ja ktheu: unë zotëri nuk di cili është kalaveshi i pjekur e cili i pa pjekur. Zotëriu ia ktheu: pse, a nuk punon ti këtu që sa kohë?! Shërbëtori ia ktheu: po zotëri, por ti më ke caktuar mua për të punuar e jo për të ngrënë rrushin.



Pra sa kohë ka punuar në atë vresht por nuk e ka provuar rrushin, vërtet sinqeritet dhe besnikëri e madhe nga ai djalosh të cilin e nderoi Allahu dhe pasi ia dha këtë kalavesh rrush Pejgamberit (Paqja dhe mëshira e Zoti qoftë mi të). dhe u njoftua me të pranoi Islamin. I dyti: Kalifja Umer (Zoti qoftë i kënaqur me të), njëherë duke shkuar nga Medina për në Meke takon një bari me një tufë delesh dhe e provokon paksa, e i thotë: o bari apo na e shet një dele ta hamë se jemi udhëtar e jemi lodhur, natyrisht bariu nuk e njihte Umerin që ishte i pari i muslimanëve, por nga sinqeriteti i tij ndaj pronarit të vet tha: delet nuk janë të miat zotëri, Umeri ia ktheu: po ani ska dert, thuaj pronarit kur të kthehesh në shtëpi e ka ngrënë ujku. Bariu ia ktheu: pronarin ndoshta mund ta mashtroi, po Allahut çka ti bëjë? Umeri (qeshi dhe falënderoi Zotin që ka rini të tillë të sinqertë.



Po vëllezër dhe motra gjithherë ka pasur njerëz të tillë, edhe pse tash ka më pak, zaten kjo është edhe prej shenjave te kiametit që të humb besimi, të humb sinqeriteti, shtohet mashtrimi e tradhtia, por megjithatë ka ende njerëz të mirë, se për ndryshe siç thotë populli (do të na kishte lëshuar toka). Ka qenë një plak shumë i devotshëm i anës tonë dhe njëherë shkon me tren deri në Pejë në Pazar, por kundunteri nuk ia kërkon biletën, plaku pasi kthehet në fshatin e tij afrohet te stacioni dhe ju thotë punëtorëve: ja parat e biletës se nuk mi ka kërkuar kondunteri, e unë nuk hipi në tren pa pare, nuk dua haram. Allahu e pastë mëshiruar atë plak, a nuk është ky sinqeritet e besnikëri që ne kemi nevojë sot shumë për të?! Patjetër se po, siç ka thënë Profeti (Paqja dhe mëshira e Zoti qoftë mi të). "Musliman i vërtet është ai nga goja dhe dora e të cilit janë të shpëtuar (janë të lirë, nuk kane far të keqe) myslimanet e tjerë". Askënd nuk e rendon me gojë e as nuk e dëmton me dorë, por e ruan tjetrin siç ke dëshirë që ai të ruan ty. Këta janë njerëzit e sinqertë, e ky është Islami i cili ka për qellim formimin e një shoqërie të sinqertë, të mirë e të devotshme. Elhamdulilah qe kemi këtë Islam e që ne jemi prej muslimanve, Allahu na beftë të sinqertë e të devotshëm.[/color]