Nuk mund te me rrahesh jam nen mbrojtjen e Allahut ( Tregim islaam)

Nuk mund te me rrahesh jam nen mbrojtjen e Allahut ( Tregim islaam)


Një fëmijë ishte në klasën e dytë fillore. Me ndihmën e Allahut dhe pastaj me edukatën që kishte fituar prej nënës së tij, fëmiu asnjëherë nuk e lente namazin përveqëse e falte atë në xhami me xhemat. Për fat të keq fëmiu shkonte në xhami në sabah ndërsa babai i ti flente. Një ditë prej ditve në njërën prej orëve të mësimit mësuesi vendosi të jap një dënim për të gjithë klasën. U ngrit mësuesi duke i rrahë një nga një, gjersa arriti tek ky fëmi.

Mësuesi:


Hape dorën (dëshiron ta rrahë)


Fëmiu:


Nuk ke mundësi të më rrahësh mua kësaj here.


Mësuesi i hidhëruar:


A nuk dëgjon? Hape dorën thash.


Fëmiu:


Dëshiron të më rrahësh?


Mësuesi:


Po.



Fëmiu:


Për Zotin ti nuk ke mundësi të më rrahësh mua.


Mësuesi:


Cka?!!



Fëmiu:


Ti nuk ke mundësi të më rrahësh, nëse donë provoje.



Mësuesi mbet i mahnitur dhe i shtangur prej sjelljeve të nxënësit dhe pyeti: Pse nuk mundem të të rrahë une?



Nxënsi:


A nuk e ke ndëgjuar hadithin e të Dërguarit të Allahut i cili ka thënë:” Kush fal namazin e sabahut me xhemat ai është nën mbrojtjen e Allahut”. Unë sot e kam falur namazin e sabahut me xhemat në xhami dhe unë jam nën mbrojtjen e Allahut dhe nuk kam bërë deri tash asnjë mëkat në mënyrë që ti të më dënosh.




U ndal mësuesi të cilin e kishte kapluar përkushtimi ndaj Allahut dhe ishte i mahnitur me mendjen dhe logjikën e këtijë fëmiu.Nuk kishte tjetër përveqëse mësuesi ta njoftoi administratën e shkollës që ta thërrasë prindin e tij dhe ta falënderoj atë për edukatën e mirë që ia ka dhënë fëmiut të tij. Kur erdhi prindi i tij u habitën të gjithë me të sepse ai nuk kishte ndonjë shenjë prej shenjave që tregojn për praktikimin e fesë.

Të gjithë mbetën të habitur dhe e pytën: A je ti prindi i këtij fëmiu?!!. Tha po. Pastaj e pyetën fëmiun: A është ky prindi yt?!!. Tha: Po por prindi im nuk falet me ne në xhami. Në këtë rast njëri prej mësuesve u ngrit dhe i tregoi prindit për fëmiun dhe gjestin që ai kishte bërë. Kur ndëgjoi prindi për këtë mbet i shtangur dhe u habit me sjelljen e femiut të tij dhe kjo ngjarje e fëmiut të tij u bë shkak që prindi të udhëzohet në rrugën e drejtë dhe të filloj namazin e tij në xhami.