Dera e shpresës (Leë-it)
Leë, domethënë “ sikur, apo nëse”.Është pendimi për të
kaluarën dhe shqetësimet për të ardhmen që e vënë njeriunë gjendje të vështirë.Pendimi
për të kaluarën, “Pse se bëra atë punë, sikur ta kisha bërë, pse e humba atë
rast, pse bëra lëshim në realizimin e asaj gjëje, pse nuk e thash atë fjelë,
sikur ta kisha thënë…”. “Sikurse” t vazhdojnë deri në pafundësi…
Pastaj fillojnë shqetësimet për të ardhmen, “Po sikur të
sakatohem, po sikur të më hedhin nga puna, po sikur të më shkatërohet shtëpia,
po sikur të më kap një sëmundje e rëndë…” Edhe këto mundësi vazhdojnë deri në
pafundësi.
Pendimet për të kaluarën dhe shqetësimet për të ardhmen e vënë
njeriun në një gjendje të vështirë. Për të shpëtuar nga kjo gjendje, shtesa e rëndomtë
e dorëzon veten në argëtim. Mendja e njerëzve që nuk duan të mendojnë bëhet
problem për veten e tyre.
Në një hadith , Pejgamberi s.a.v.s na porosit: “ Ti hysh një
pune duke u mbështetur tek Allahu dhe të qenit I paaftë për ta kryer atë punë!
Si përfundim I paaftësisë mos thuaj, “ Sikur të veproja ndryshe”, por thuaj, “
Allahu xh.sh. në këtë mënyrë ka vlerësuar për fatin tim”. Të thuash “sikurse”,
hap rrugën e shejtanit (djallit) në zbatimin e punës së tij “. (Muslim) Në vend
që të fliten fjalë boshe, gjëja më e mir do të ishte që të jetohet Islami.
Edhe sikurse bota e një njeriu t`I bëhet ferr (xhehennem),
njeriu duhet menduar në kët mënyrë:- Cilin urdhër të islamit unë nuk e zbatova
që rrash në këtë gjendje? Sepse ne kader nuk ka imponim. Poeti I madh Namik
Kemal në një nga poezit e tij shprehet kështu: ( sqarimi I dy reshtave të
poezis) Ai që do ti hakmerret fatit le të tregojë një mund të vecantë në punën
e tij.
Ja një shembull nga jeta ime : Po njehem I shqetsuar ngaqë
nuk e mësova gjuhen Arabe në nivel të duhur, por nga ana tjetër nuk u shkëputa
komplet nga ideali që e kam pasur. Akoma mar libra në gjuhën arabe, lexoj dhe
vazhdoj me angazhimet e mia në atë drejtim…
Në betejën e Uhudit, Pejgamberi a.s. u kishte urdhëruar
sahabëve, “ Prej një lufte të vogël kthehemi në një luftë të madhe”. Por beteja
e Uhudit ishte një betejë e ashpër dhe dhumë dëshmorë ranë në këtë betejë.
Sahabët e pyetën të dërguarin a.s. “ O I Dërguari I Allahut, cila betejë munt të
jetë më e madhe se kjo në të cilën marim pjesë”. Pejgamberi a.s. u përgjigj në
kët mënyr, “ Lufta e njeriut me nefsin (egon) e tij është beteja më e madhe”.
Munt të ndodh që njeriu të bëjë mëkate, sepse në natyrën e
njeriut janë të vendosura të dyja mundësitë. Edhe ajo për të bërë sevap edhe
ajo për të bërë mëkat. Nuk ka nevojë që të hymë në forma të ndryshme, për shkak
të mëkateve dhe gabimeve ëe I bëjmë. Cdo
gjë ka një rregull. Njeriu pendohet (bën taube) për gabimin ose mëkatin që e ka
bërë. Ai mëkat pastaj inshallah I shlyhet. Edhe pakica e cdo gjëje është e dëmshme.
Edhe shumica është e dëmshme.
Një person erdhi
tek un me një shpejtësi të madhe. Shqetësimi I vërehej në fytyrë. Më tha, “ Vëlla,
Allahu e ndërpreu mëshirën ndaj meje”. I thash se nuk munt të ndodhë një gjë e tillë. Mëshira e Allahut është sikur shiu që
lag cdokënd. Edhe ti përfiton prej një mëshirë të tillë. Përsëri më tha: “ Të
falurit e namazit nuk më kënaq më. Në fakt nuk dua edhe të falem!. I thash se është
një gjë normale. Edhe shpirtim im ndonjëher nuk do që të falem, por un përsëri
vazhdoj që të falem . Këtu është fshehur një secret. Në një periudh kur mëkatet
jan shumë të përhapura, Allahu disave u jep emocione dhe entuziazëm në
adhurimet që I kryen . Kjo gjë vazhdon mbrenda një intervali dhe pastaj
emocionet dhe entuziazmi mund të ndërpriten përnjëher. Me këtë munt të kuptojm
që entuziazmin na kishte falur Allahu. Kurse tani na thotë që ne ato adhurime
duhet t`I zbatojmë në mungesë të entuziazmit. Kurse namazi I tillë ka më shumë
sevape. Nëse fal namaz edhe se nuk të falet , do të marësh shpërblim më të madh.
Kjo është mënyra e drejtë. Me këtë nënkuptohet se pendimet e e shumta dhe kënaqësitë
e shumta njeriun e bëjnë jo normal. Edhe hadithi I lartpërmendur është thënë për
ta ruajtur njeriun nga jo –normaliteti. Dojetari I madh Bediuzzaman thotë kështu:
“E kaluara ka shkuar dhe nuk munt ta kthesh më, andaj mos u merr me të. E
ardhmja akoma s`ka ardhur edhe me të mos u merr. Por, jetën e sotme, cdo minut
dhe cdo ditë të saj, mundohu t`ia përshtatësh islamit”.
Thu 23 Mar 2023 - 2:31 nga 
