Vizitor
Vizitor
 | Titulli: Të nënshkruajmë Kontratën  Fri 16 Apr 2010 - 9:37 | |
| Të nënshkruajmë Kontratën Të gëzohesh do të thotë: të njohësh thelbin e vërtetë të çështjes.Die se ka kush kujdeset për ty, ka kush të shikon dhe mbykqir edhe kur flen; ka kush të ushqen edhe kur nuk fut asnjë kafshatë në gojë.Të njohësh afërsinë e Tij-është gëzim më i madh!
Nënë e dashur , kush e njeh këtë me të vërtetë gëzohet, sepse gëzimi i vërtetë është i përjetshëm.Mirëpo, ajo që më së tepërmi më mundon është pikërisht mospërfillja e kësaj çështeje aq të ndieshme dhe lidhja jonë e dobët për fijen e cila asnjëherë nuk këputet. Besimi ynë mezi që merr frymë në krahrorët tanë.
Motra ime, mos lejojmë të pushojë! T`ia zgjasim jetën! Me këtë, më së shumti vetes do t`i ndihmojmë, mund ta shuajmë edhe flakën e fudnit të besimit tonë edhe ashtu të dobët , por edhe mund ta zgjojmë nga letargjija dhe t`i ndriçojmë hapësirat tona shpirtërore.
Motra ime, Allahu Fuqiplotë na krijoi që vetëm Atij t`i drejtohemi dhe Atë të vetmin ta adhurojmë.Të gjitha hynitë tjera patjetër të bien para Madhërisë dhe shkëlqimit të Tij. Arsyeja e krijimit tonë është pikërisht kjo:
“I krijova xhinët dhe njerëzit vetëm që të më adhurojnë”. (Edh-Dharijat,56).
Nënë e dashur, nëse shikojmë se ç`na ka dhuruar Allahu Fuqiplotë, duke na krijuar në formën dhe pamjen më të bukur, duke na liruar nga çdo robëri (vetëm robër të Allahut Fuqiplotë jemi) atëherë për gjithë këtë Atij t`i falemenderohemi. Shembull më të mirë falenderimin e Allahut Fuqiplotë e kemi të Dërguarin e Allahut alejhis-selam, i cili aq gjatë falej natën saqë edhe këmbët i ënjteshin. Ajshja, Allahu Fuqiplotë qoftë i kënaqur me të, për këtë, i thoshte: “Pse e bënë gjithë këtë, o i Dërguari i Allahut, kur Ai t`i ka falur mëkatet tua?
I Dërguari i Allahut iu përgjigj: “Si mos t`i falemednerohem Zotit tim”!
Duhet të mundohemi që ta meritojmë kënaqësinë dhe mëshirën e Allahut Fuqiplotë.
Dashuria ndaj Tij dueht t`i rrënojë të gjitha barierat për t`u ngritur tek Ai , që është i Përhershëm, I Vetmi, Mëshirues dhe Krijues.
Nëse pranojmë se e duam Krijuesin tonë, atëherë duhet që në rrugën e Tij të flijojmë
Pjes0δ të d0δfrimeve tona, të ndërpresim alenacën tonë me shejtanin dhe të hyjmë në limanin e afërsisë së çdo gjëje për të dashurin. Duam atë të cilën Ai e do dhe punojmë me atë me të cilën Ai është i kënaqur.
Sipas kësaj, nëse pranojmë se e duam Krijuesin tonë-me çka e shprehim këtë?! Çka duhet të bëjmë që të jemi në afërsinë e Tij dhe nën mbrojtjen e mëshirës së Tij ?!
Kjo çështje duhet çdo herë të na preukupojë në mendimet tona. Duhet të jemi të vetëdishme për faktin se përderisa ia kemi dhënë bes0δn Allahut Fuqiplotë, pra që kur kemi shprehur shehadetin, atëherë kjo nënkupton përuljen e tërësishme Krijuesit të Madhëruar. Ai që e nënshkruan kontratën me Krijuesin e vet , duke duke shqiptuar shehadetin do të thotë se u nënshtrohet të gjitha pikave të kontratës dhe s`mund ta mohojë apo refuzojë ndonjë pikë të saj.
“Vallë, besoni njërën pjesë të Librit, nd0δrsa tjetrën e mohoni”?!
Allahu dhe i Dërguari i Tij kur diç caktojnë, atëherë as besimtari e as besimtarja nuk kanë të drejtë të gjykojnë sipas mendimit të vet.
“Po kush Allahun dhe të Dërguarin e Tij nuk e dëgjon, ai me siguri ka devijuar prej rrugës së vërtetë”
Ai i cili është njohës i të gjitha gjërave di çështë për ne më e nevojshme, sepse me gjykimet tona ne nuk jemi në gjendje të kuptojmë.
Nënë e dashur, kusht që të jemi besimtarë të mirë do të varet nga nënshtrimi dhe dëgjueshmëria jonë ndaj Allahut Fuqiplotë dhe të Dërguarit të Tij:
“Betohem në Zotin tënd, se ata nuk do të jenë besimtarë të vërtetë, përderisa mos të marrin Ty për arbitër për ato konflikte në mes tyre , e pastaj të mos ndiejë kurëfarë dëshprimi ndaj gjykimit tënd dhe të bindem Ty plotësisht”.(En-Nisa,65)
Shumica këtu kemi rënë në provim. Si ta quajmë veten besimtarë dhe të kemi mëshirën e Allahut Fuqiplotë kur u nënshtrohemi epsheve tona dhe udhëzimeve të Iblisit?!
Motra ime , më në fund është koha të përcaktohemi: në radhët e Allahut Fuqiplotë ose në radhët e djallit të mallkuar.Zgjidhje të tretë nuk ka. Ajo që më së tepërmi më mundon dhe dhe më shkakton dhimbje është lidhja jonë e dobët për litarin e Allahut Fuqiplotë, lidhje që mund të ndërpritet në çdo moment. Sidomos ne, nënë e dashur, kemi dështuar në rrethin dhe në lëminë e veprimit tonë: në obligimet si nëna, si bashkëshorte dhe si motra.
Nga ana tjetër , aty ku femra si nënë , bashkëshorte dhe motër duhet të ejtë më e fortë dhe ku vlera e saj më e madhe është dështimi.
Motra ime , këtu vihet në pyetje morali.Çdo ditë me ose pa evtëdije, ne rrokullisemi në greminën e pafund. Ajo që është e lidhur me moralin dhe nderin e pastër islam, sa më shumë po avullohet dhe zhduket.
Ne të dhënë pas “shkëlqimit” të kësaj bote dhe me tempin e shpejtë të jetës, atë as q0δ e vërejmë. Bashkëshortët , baballarët dhe vllezërit, për fat të keq , heshtazi e shikojnë rënien tonë.Dijetarët shumë pak sakrifikojnë për këtë. Ata thuajse kanë pushuar të na e tërheqin vërejtjen për këtë.
Nënë e dashur , ky është provimi ynë fundamental. Po pe se e japim këtë provim, për të tjera dhahstë Zoti , do të jetë lehtë. Nëse biem në provim në këtë botë, do të rrokullisemi në zjarrin e Xhennemit dhe do ta meritojmë hidhërimin e Allahut Fuqiplotë.
Vallë , a nuk ke dëgjuar për thënien (hadithin) e të Dërguarit të Allahut Fuqiplotë se “më së shumti gra ka parë në zjarr”. Po , gra mu si ne! Ne që i kemi lënë obligimet tona, që moralin tonë e kemi lënë obligimet tona, që moralin tonë e kemi sjellë deri në pikën më të ulët, duke ndjekur me kokëfortësi shejtanin tonë të brendëshëm e të jashtëm dhe e ndjekin në mashtrimin e tij.
Motra ime e dahsur, historia na mëson se shumë popuj të mëdhenj janë shpartalluar dhe janë shkatërruar mu për shkak të dobësimit të moralit. Studijo historinë e të gjithë popujve të mëdhenj, të cilët që moti janë zhdukur nga skena historike, do të konsiderohesh se shkaku kryesor përveç gjërave sekondare, ka qenë dhënia e tyre pas epsheve dhe gjërave të pamoralshme!Ky është shkaku se ata u shkatërruan në këtë botë. Nëbotën tjetër ky do të jetë shkaku i vuajtjes së përhershme të tyre.
Dikur femra ka qenë si margaritar në guacën, e ruajtur me xhelozi në fund të thellësirave të detit. Njeriu e ka paramenduar , për të ka ënd0δrruar , ka medituar....Andaj, nga mosafrueshmëria e prekjeve trupore dhe punëve të pamoralshme, duke falenderuar ruajtjes së moralit dhe normave të tij me xhelozi; gjatë historisë te shumë popuj kanë arritur këngë të paaritshme , epe, këngë lirike dhe romane. Shkrimtarët dhe poetët për këtë mund vetëm të ëndërrojnë, sepse nuk mund ta ndjenjë kolegët e tyre të mëparshëm. Nga kjo, sot , për fat të keq, nuk ka vepra të tilla kapitale, as në prozë e as në poezi.
Sot, jo që nuk ka nevojë të notojmë thellë në det e të kërkojmë guacën, ta paramendojmë e të meditojmë për të, por as që ka nevojë ta hapim, pasi ajo ka hedhur çdo gjë nga vetja (është zbuluar), gjoja.[/b]
|
|
